1e Kerstdag en geen familieverplichtingen , dus ik dacht lekker een buitenritje maken. De bak is te nat en je kan je paard ook niet elke dag alleen maar laten stappen in de stapmolen. En het zonnetje scheen, rustig weer, dus ik op pad.
Dat had ik beter niet kunnen doen. Net te ver van huis om om te keren, begint het toch te stormen. De lucht donkergrijs en een enorme hagelbui (pijnlijk!) dat vrijwel horizontaal aankwam. Ongeveer 10 minuten, toen werd het weer rustig. Maar toen waren mijn paardje en ik al kletsnat (aan één kant, de andere kant totaal droog). Echt ik heb nog nooit zoiets meegemaakt, zo ontzettend eng.
Kennelijk heb ik mijn angst niet laten blijken aan Lamanda, want die stapte gewoon door. Hoofd een beetje scheef tegen de wind, wel wat gespannen, maar geen stap verkeerd. Ik stond nog te trillen toen we al weer thuis waren, maar wat ben ik toch trots op mijn trutje