Geplaatst Ik heb al eens eerder verteld dat wij een buurvrouw "from hell"
hebben (weet je nog Jura, heftig in de overgang..!!).Zij zit dus al meer dan anderhalf jaar te griepen over onze bouwplannen en tot vandaag weet ze de boel nog steeds te traineren. In zoverre we hebben wel een bouwvergunning van de gemeente, maar door één of ander onzinnig artikeltje in het BW kan zij de zaak aanhangig maken bij de burgerrechter en bestaat de kans dat we alles dan alsnog af kunnen breken en dat risico durven we dus niet te lopen.
Afhankelijk van die verbouwing en de centjes die daarvan overblijven willen we dan onze bestaande schuur (inwendig) verbouwen tot stal, maar liever (afhankelijk dus van de centjes of euro's bij die tijd..ppppfff) willen we zo'n mooie houten systeembouwstal neerzetten (bijv. die van Inorko of Ascot). Omdat we dus al anderhalf jaar wachten op die vergunning, hebben we als noodoplossing voor Minne een zeecontainer aangeschaft. Dit is geen ideale stalruimte, maar voor tijdelijk gaat het eigenlijk best, want we hebben ook een grote paddock dus hij hij kan zo veel mogelijk naar buiten.
Anyway het ontzettende
....... wijf (vul zelf maar een heel lelijk woord in) heeft dus bij de gemeente zitten zeiken over onze container en nu kreeg ik dus gisteren een brief dat ik binnen 6 weken deze illegale stal moet verwijderen, op straffe van een boete van f 100,-- per dag zolang de overtreding voortduurt. Ik weet dus nu echt effe geen raad meer. Op dit moment de container wegdoen, betekent dat ik geen stalruimte heb en Minne dus ook weg moet doen. Ik kan wel janken
als ik hem buiten zie rondlopen met z'n vriendinnetje Nadia. Ik weet er zijn veel ergere dingen in het leven, geloof me ik heb ook mijn portie al gehad en dit probleem lijkt geen naam te mogen hebben ten opzichte van al het leed in de wereld bijvoorbeeld nu al het leed van onze boeren met het MKZ-gebeuren. Maar ik heb dus geen kinderen (kan ze misschien ook niet krijgen, ben nl. nierpatiënte). Minne was voor mij echt een kadootje; na een hele negatieve periode in mijn leven stond daar mijn kanjer. Ik ben verknocht aan 'm. Hij is mijn paardenbeest, mijn steun en toeverlaat en misschien ook wel surrogaat voor het kindje wat ik graag zou hebben. No offence aan alle moeders hier hoor, ik begrijp dat jullie ook voor je paard door het vuur zullen gaan maar dat er toch niets gaat boven je kinderen, maar gevoelsmatig heb ik dus geen vergelijkingsmateriaal.
Ik voel me zo depressief. Het ging net zo lekker de laatste tijd. M'n gezondheid gaat vooruit, de buurvrouw heeft haar huis verkocht (sinds gisteren hangt er een bordje verkocht op het huis) dus met nieuwe buren is er een grote kans dat onze bouwplannen eindelijk gestalte kunnen krijgen en nu dit... misschien moet ik door dit geintje m'n paard wel weg doen.
Het rotte is dat ik die container dus helemaal niet illegaal heb neergezet. Ik heb navraag gedaan bij de gemeente en daar werd toen gezegd dat het zolang het een tijdelijke oplossing was geen problemen zou geven. Kijk dat het nu veel langer duurt, komt omdat we het huis niet kunnen verbouwen. Ik wil dan tegelijkertijd met die verbouwing de stalruimte aanpakken, zitten we niet twee keer in de verbouwingsellende en daarbij weet ik pas wat voor budget ik overhoud als ik daadwerkelijk m'n huis kan verbouwen.
Ik weet wel dat ik in een noodgeval altijd naar een pensionstal kan uitwijken, maar dat is gevoelsmatig wel een hele stap terug als je gewend bent om je paard achter het huis te hebben staan.
Problemen zijn er om opgelost te worden, we gaan er ook alles aan doen om dit te gaan winnen. Ik ben het alleen zo beu, net als het zonnetje schijnt voor ons en het gaat allemaal goed, loop je weer tegen een hele hoge blinde muur op. Weer onzekerheid, weer niet weten of, hoe en wanneer.
Ach misschien zit ik wel veel te hard te zeuren. Ik heb net een brief opgesteld voor de gemeente met daarin een zo helder en duidelijk mogelijk verweer, waar ze volgens mij niet omheen kunnen. Eerst maar eens afwachten wat daar voor reactie opkomt, dan zien we wel verder. De situatie is nu eenmaal niet anders, dus het heeft ook geen nut om bij de pakken neer te gaan zitten. Ik wou alleen dat ik gewoon wat zekerheid had. Nu is alles zo onduidelijk en heb ik het gevoel dat mijn leven en toekomst "in de wacht" worden gezet.
Ik ben blij dat ik het hier in ieder geval van me af heb kunnen/mogen schrijven. Bedankt voor het lezen!!!
Liefs Marijke
? Deed-ie ook alleen maar als-ie voer kreeg, en dan nog zachtjes ook. Maar mevrouw werd er naar eigen zeggen horendol van. 
? Tja, vaag doen die gemeentes altijd. Ik zou als ik jou was flink vaak persoonlijk met een aangetekende brief naar de gemeente toe stappen, met daarin uitleg van je probleem, je wensen, de dingen die je al geprobeerd hebt om je aan te passen aan die buurvrouw 
, en met vraag om een oplossing. En flink vaak bellen: heeft u al een oplossing voor mij? Ja ik ben degene die toen die brief stuurde over....