Geplaatst Omdat ik vrij vaak de vraag hoor hoe we aan Lady zijn gekomen en hoe het nu met haar gaat, heb ik dit topic maar even geopend over deze lieverd.
De eigenaresse liep in de winter van 2003 een 6 maanden drachtige friese merrie tegen het lijf van 10 jaar. Al 4 veulens gekregen. Deden het goed op keuringen en voor de kar en onder het zadel. Ze hebben haar gekocht en dat was dus Lady (Adiana T)
Ze kwam bij ons en ze had eigenlijk altijd voor de kar gelopen. Ze had ongeveer 10 keer een zadel opgehad (hhmm, dat is niet veel
) Toen ze bij ons kwam, hebben we haar eigenlijk alles opnieuw geleerd qua engels rijden dan.Ze vond het erg moeilijk om onder het zadel te lopen. Ze ging dan ook steeds stilstaan omdat ze de conditie niet echt had en gewoon echt geen zin had. Eind april/begin mei zijn we gestopt met intensief (nouja, intensief
) rijden. We gingen alleen nog maar met haar naar buiten omdat ze steeds meer last kreeg van d'r bolle buik 
Op 29 juni 2003 is ze bevallen van een merrie veulen Jitske Adiana . Het was helemaal gezond en was nergens bang voor. Tot ongeveer oktober hebben we niks met haar kunnen doen, omdat ze het er heel erg moeilijk mee had dat haar dochter op stal stond en zij moest werken! (dat is nou echte moederliefde
) We hebben toch maar doorgezet en op den duur ging ze het accepteren (nou, dat werd tijd 
) en we kwamen weer een beetje aan rijden toe 
Half december hebben we Jitkse van Lady afgehaald. Dit leek goed te gaan, maar Lady werd kort daarna steeds magerder zonder enige rede
Ze was zo mager dat we haar niet meer wilde rijden . Het rare was dat ze nog zoooo veel energie overhad Sinds een maandje gaat het nu de goede kant op en wordt ze weer iets dikker Ik kreeg, doordat Lady zo druk was, eigenlijk een angst voor haar. Ik durfde er niet meer op Heel vreemd (dit alles duurde toen ruim een maand) Later ben ik er toch maar opgegaan en ik toen wist ik weer waarom ik haar zo lief vond, reed en verzorgde. Ik was weer opnieuw verliefd op haar geworden 
In januari werd ik opgebeld door de eigenaresse dat Lady in het land stond en dat ze met haar rechtervoorbeen sleepte. Ik dacht echt: oohh, f*ck! Het bleek dat ze gevallen was en dat er een spier tussen 2 botjes in haar been terecht was gekomen (hoe ze dat voor elkaar krijgt
) Na een paar dagen werd ze verlamt aan dat been en kon ze er helemaal niks meer mee. Het was ook super dik en ik dacht: Daar gaat me meissy 
. Maar wonder boven wonder liep het goed af en loopt m'n meissy nu zoals ze nog nooit gelopen heeft
We rijden haar nu ongeveer 1,5 maand intensief en we zijn echt met galopsprongen vooruit gegaan
. We hebben les en eind april/begin mei gaan we starten. Gewoon kijken hoe het met haar gaat, als ze het niks vind, jammer, maar als ze het heel erg leuk vind, gaan we lekker door 
Door al deze tegenslagen en vooruitgangen is de band zo super sterk geworden dat er heel veel moet gebeuren voordat hij kapot gaat
