Tot afgelopen zaterdag. Ik heb blijkbaar toch teveel hooi op mijn vork genomen door weer te gaan werken, te rijden en meer dingen te doen en ik voelde me zooo ziek....dacht/hoopte dat het vanzelf wel weer over zou gaan, maar nee hoor. Ik ben weer helemaal draaierig en heb me weer ziek moeten melden van mijn werk om weer de hele dag in bed te blijven liggen.
Het is zo frustrerend en ik voel me zo machteloos....aan de buitenkant is niets te zien, wat er al toe leidde dat mensen van mijn werk bewtijfelde of ik wel echt ziek was en de boel niet gewoon voor de gek houd, maar van binnen is het een en al chaos.
En ondertussen heb ik al vanaf december school ervoor op moeten geven...dacht dat het van tijdelijke aard was maar de neuroloog lijkt helaas gelijk te gaan hebben: 3/4 tot een heel jaar herstel 
En ik zou zo graag weer naar school gaan....Ik ga hier geestelijk echt kapot van....dit is moeilijk voor te stellen voor mensen die nooit ziek zijn, want ik was voorheen zoals de meeste mensen zo iemand die altijd sceptisch tegenover 'onvindbare' ziekten stond en zo'n instelling had van: 'Niet aanstellen, gewoon even doorbijten'. Maar goed, die instelling kan ik na dit afschuwelijke avontuur voorgoed aan de wilgen hangen...
Ik weet niet eens waarom ik dit verhaal op Bokt plaats....ik denk gewoon om het even van me af te schrijven...
Ik probeer ook wel van me af te zetten wat andere mensen ervan denken, maar ik heb het daar toch moeilijk mee....waarschijnlijk ook omdat ik weet dat ik zelf ook zo dacht voordat ik ziek werd.... 
maar ja, ze zien niet dat ik al 4 maanden in een ziek lichaam opgesloten zit, mijn paard niet meer heb kunnen berijden en verzorgen, heb moeten stoppen met school....kortom: dat ik in een hel leef waarin ik niet ook nog eens gezeik op mijn werk kan gebruiken....
Dat is nogal een openbaring voor me, want ik had er echt nog nooit van gehoord...