Geplaatst Sietse, een bruine ruin van zo'n 1,80 meter (in elk geval een stuk groter als Muzefee van 1,70 meter).
Een dikke wintervacht, stevig gebouwd en lichtelijk een ramsneusje. Zo op het eerste gezicht niet echt een mooi paard.
Maar onder het zadel toont hij al veel beter en als je hem ziet lopen, zonder spieren in zijn achterhand, weet je dat het één is die weet waarom hij een achterhand heeft. Als daar straks spieren op zitten, dan draait die motor in elk geval goed. Hij weet zijn achterhand goed te gebruiken.
Springzadel of dressuurzadel erop? Nou, doe maar springzadel, ik denk dat ik daar net wat steviger op zit. (ben erg blij dat ik voor het springzadel gekozen heb)
Halstertouw voor de zekerheid om de hals geknoopt. Zweepje in de hand, helm op mijn hoofd en gaan met die banaan.
Eerst mocht hij even uitrazen aan de longeerlijn. Die meneer had energie genoeg... Galopperen, het liefst plat door de bocht.
Na een tijdje was hij de meeste energie kwijt.
Goed, nu ik. Voet in de beugel en ik hijs me aan zijn manen omhoog. Even wachten en daarna been over zijn rug zodat ik maar snel zat. Hmm... hij was wel wat rillerig. Marjan liet hem aan haar hand meelopen. Twee pasjes en toen ontplofte hij. Op zijn achterbenen en van die enge hoge, ronde bokkesprongen. Marjan kon zijn hoofd niet in haar richting krijgen waardoor hij de kans had door te bokken. Ondertussen was hij al twee of drie keer tegen mijn jukbeen aangeknald met mijn hoofd en voelde dat toch niet echt fijn aan.
Oeps... stijgbeugel kwijt en hij bleef maar doorspringen. Ik riep nog: "Ik spring eraf!", maar Marjan schreeuwde dat ik moest blijven zitten. Lekker zo, die rotbokken zonder beugels
. En toen had ze zijn hoofd in haar richting en kon ze hem bij zich krijgen.Ocharme... hij stond te trillen als een rietje. Hij vond het doodeng.
Daarna weer even aan de hand meegestapt en toen voelde ik hem wat ontspannen. De longe werd weer langer gemaakt en we stapten rond Marjan. Even later even aandraven en na een korte spanning, voelde ik hem zelfs af en toe mijn hand wat opzoeken. Ook op de andere hand ging het daarna goed.
Hij begon al snel wat moe te worden en daardoor dus wat flegmatiek. Mijn zweepje legde ik tegen zijn achterhand aan en hij spoot met een bok naar voren. Steeds als hij wat in tempo terug kwam, legde ik been aan en het zweepje op zijn achterhand.
Tenslotte hebben we de longe even losgemaakt en heb ik een tijdje los rondgestapt en rondgedraafd. Ook even van de grote volte af en in draf van hand veranderen. Hij vond het eng, maar hij was erg braaf.
Oh ja, wat ook grappig was, was het terug naar stal stappen.
Ik rijd in een 20 x 60 meter bak en de spiegel staat tussen H en E en ik reed de hele tijd tussen E en K. Na het uitstappen zou ik hem stappend naar stal terug rijden. Eerst langs een paar cavaletti. Niet eng. Toen langs een hindernis waar een stoel bij stond. Dat was een beetje eng.
En toen kwamen we bij de spiegel... WHaaaaaa..... POING POING... Geschrokken sprong hij bokkerig opzij. Daarna ben ik er nog even twee keer met hem langs gereden en toen was het al minder eng.
Hij had zichzelf nog nooit met iemand op zijn rug in die spiegel gezien, dus dat was toch wel schrikken.
Flink bezweet en toch wel erg braaf. Lekker met een bak biks op stal gezet.
Ik weet nu wel weer waarom ik altijd degene was die voor het eerst op de groene paarden moest. Ik blijf zitten als er wat gebeurt. Dat was wel prettig om even weer te ervaren. Toch leuk, zo'n jong ding, maar hij moet niet te vaak zulke fratsen uithalen.
Ik denk ook dat ik er een leuk springpaard aan heb. Als hij tenminste niet voor die tijd verkocht wordt...
Mijn jukbeen is trouwens wel nogal gevoelig door de bonken die ik van zijn kop gehad heb...
