Geplaatst En ja, ik wil wel verder met Treasure, dus heb ik besloten om maar een privéles te nemen van een van de instructeurs op de manege. Pfff, dat heb ik geweten.
Zo, vertel maar was zijn reactie. Ik verteld over hoe en wat en hij daarna wat hij zo al had gezien vanuit de kantine en met het langslopen.
Sja... daar moest ik toch even over nadenken. Hij zei dat het tijdens het rijden wel duidelijk zou worden.
Men... hij heeft gewoon gelijk gekregen. Ik vind het niet fijn om mannen zomaar gelijk te geven
Treasure loopt mooi, met een mooie spectaculaire draf, maar geeft zich zo goed, dat ze ermee weg komt. Je denkt dat ze aan het werk is, je kan hier wel puntjes mee rijden, maar het paard echt verbeteren en sterker maken, dat deed ik niet. Ze liep netjes naar beneden, in haar eigen tempo, en dan een kwestie van de figuren netjes rijden, ja, dan kom je de B wel door.
Ik moest het tempo wat langzamer maken, minder met mijn hand doen, hand veel meer neerzetten en drijven. Ze voelde opeens zwaarder aan. Ja, logisch, ze liep vaak net iets achter de teugel, vandaar dat het licht in de hand voelde, maar het was een houding en geen gereden houding.
In mijn vorige lessen wilde mijn instructrice dat ik Treasure vaak naar voren reed. Lekker voorwaarts en veel middendraf. Dat moest ik nu vergeten. Ze moest zich meer zelf gaan dragen, op het achterbeen en ik moest meer gaan zitten en veel meer met mijn been doen.
Na 20 minuten was Treasure zeiknat en ik erg moe. En de voltes gingen super, alles was meer onder controle en ze zweette opeens ook op haar kont en tussen haar billen.
Dit was maandag. Om dinsdag ook aan het werk te zijn onder controle had ik besloten de 'huisvrouwen'les mee te rijden. Normaal wordt die door Karin gegeven, maar die kon dinsdagmorgen niet. Tot mijn schrik stapt Ramon in de bak. oliebol, weer hard werken. En nu zou de les een uur duren. Gelukkig niet alleen alle aandacht.
We werden goed aan het werk gezet. Weer verder waar we gisteren waren gebleven. Hand meer stil, niet moeilijk doen als Treasure moeilijk doet, gewoon been aanvullen. Ze mag niet harder, moet alleen meer ondertreden. En jawel, het had effect. Ze ging echt geweldig lopen. Haar spectaculaire draf werd eigenlijk nog mooier, maar nu wel terwijl ze helemaal los door het lijf liep. Mijn benen vielen er bijna vanaf. Ik dacht dat Treasure aan het been was, maar dat viel dus vies tegen, want ze had altijd wat bedenktijd voor ze een opdracht opvolgde en nu ging dat veel sneller.
We hebben echt heerlijk gereden en ik heb wel het gevoel dat we een goede richting opgaan. Eerst terug naar de basis. Sja denk je nu, B is toch basis. Ja, maar we gaan dus echt nog verder terug. Nog niet halthouden en groeten. Nog geen mooie middendraf. Eerst de basisgangen helemaal onder controle, en niet zoals ik zo vaak 'voor spek en bonen' erop zat in de galop.
Ik hoop dat dit zijn vruchten gaat afwerpen.
Jullie komen er wel, ben benieuwd naar je verslagen over een aantal weken. 
