Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-11-01 17:18

Geplaatst door de TopicStarter : 12-11-01 17:18

Ongeveer een jaar geleden ging ik naar de kliniek met Julius omdat ik dacht dat hij verkouden was o.i.d. Daar hoorde ik dat hij hartklachten had en dat dat misschien niet meer goed zou komen.

Eerst drong het niet tot me door maar daarna stortte mijn wereld in elkaar. Ik wist op dat moment niet niet hoe ernstig het was. Maar dat het ernstig was voelde ik in mijn hart. Het duurde twee weken eer ik naar Utrecht mocht. In die tijd heb ik Julius heel veel geknuffeld. Soms kwam ik wel drie/vier keer per dag. Gewoon om even naar hem te kijken.
Diep in mijn hart was ik afscheid van hem aan het nemen.

En toen werd het vier december. Terwijl andere mensen hun surprise afmaakte ging ik met Julius naar utrecht. Nou ja dat verhaal kennen jullie. Julius was op. Kon niet meer. Ik was zijn beste vriend en ik kon hem alleen maar laten gaan. Met tranen in mijn ogen.

vanaf dat moment veranderde mijn leven. Julius was er altijd voor me. Luisterde als ik verdrietig was en speelde met als ik in een vrolijke bui was. Hij was mijn maatje, mijn metgezel, mijn alles. En toen was er ineens die leegte.

En nu Sinterklaas weer nadert. De lootjes getrokken zijn...denk ik aan Julius. Ik voel de leegte nog steeds en kan me niet voorstellen dat het alweer bijna een jaar geleden is. Ik zie hem heel helder voor me. Tot in details. Kan hem bijna ruiken.

Ze zeggen dat verdriet slijt met de tijd. Dat is in dit geval niet waar. Het doet nog steeds evenveel zeer. Ik kan er beter mee omgaan. Dat wel. Maar missen doe ik hem nog iedere dag....
Afbeelding

**Geplaatst**: 12-11-01 17:21

Geplaatst: 12-11-01 17:21

Heb je dagboek een keer gelezen ja... mooi geschreven, en een triest verhaal, maar ik vind wel dat je de goede beslissing hebt genomen, heel dapper!

**Geplaatst**: 12-11-01 17:22

Geplaatst: 12-11-01 17:22

Het was ook zo ontzettend oneerlijk. Dit soort verdriet slijt inderdaad niet.

In ieder geval sta je jezelf wel toe om te genieten van Barley, gelukkig.

Sterkte in deze moeilijke dagen Heike!

**Geplaatst**: 12-11-01 17:23

Geplaatst: 12-11-01 17:23

Heel erg veel sterkte meid!
Kan het heel goed begrijpen, meer kan ik niet zeggen.

Liefs, Daniëlle

**Geplaatst**: 12-11-01 17:28

Geplaatst: 12-11-01 17:28

krijg tranen in mijn ogen bij het lezen van je stukje! Verdrietig

mooie foto van Juul trouwens, had ik nog nooit gezien.

ik houd m'n hart vast, Woody is ook al 21.....

laat ik mijn kop nog maar een stukje verder in het zand steken.........

**Geplaatst**: 12-11-01 17:29

Geplaatst: 12-11-01 17:29

Ai, ik begrijp je pijn wel hoor. Ik droom nu nog wel eens over Pepe dat er niets aan de hand is. Het heeft gewoon nog wat meer tijd nodig dan je in eerste instantie zou verwachten. Het is allemaal niet zo simpel.

**Geplaatst**: 12-11-01 17:31

Geplaatst: 12-11-01 17:31

Hoi Heike,

Het laat je niet los he... kan het me heel goed voorstellen het was een vriend voor het leven.

Je hebt je er goed door heen geslagen meid.
Heel veel sterkte want dit is niet bepaald een prettige tijd.

Verder kan ik je alleen maar adviseren kijk naar je mooie dame en de vreugde die ze je geeft. Vervangen kan ze Julius nooit maar ze kan je wel verrijken.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-11-01 17:32

Geplaatst door de TopicStarter : 12-11-01 17:32

De foto stond niet eerder op internet. Het is een van de laatste foto's die ik van Julius heb. Vlak voordat we de les ingingen. Hij was toen al ziek maar dat wist ik nog niet. Je zag ook niets aan hem.

En verder. Julius was pas zeven. Veel te jong natuurlijk. Je weet dat paarden dood kunnen gaan. maar bij een paard van 21 leeft dat meer dan bij een paard van zeven. De schok was groot. maar dat zal het altijd wel zijn, denk ik.

**Geplaatst**: 12-11-01 17:33

Geplaatst: 12-11-01 17:33

Ik herken het gevoel, had het eind maart toen ik net terug was uit NZ. Mijn Manjo is begin april vorig jaar overleden, dus het was toen ook bijna een jaar geleden. Herinneringen... Hopelijk wordt het gemis ieder jaar een beetje draaglijker. Sterkte meisje!

**Geplaatst**: 12-11-01 17:40

Geplaatst: 12-11-01 17:40

he ik krijg tranen in mijn ogen van je stukje.
het verdriet zal ooit eens slijten, maar julius blijft voor altijd in je hart.
ik heb gezien hoe veel julius voor je betekent toen met die video.
maar nu heb je barley en zij zal je helpen het verdriet te laten slijten.

**Geplaatst**: 12-11-01 17:43

Geplaatst: 12-11-01 17:43

Alweer een jaar geleden.. Zoals je zelf al zei lijkt het als de dag van gisteren. Zelfs ik, die hem alleen maar uit jou verhalen kende, denkt regelmatig aan hem terug.

Hopelijk zul je bij barley ook ooit vinden wat je bij julius had, ookal kan ze hem nooit vervangen, maar dat hoeftook niet..

succes in deze k*t tijd...

**Geplaatst**: 12-11-01 17:49

Geplaatst: 12-11-01 17:49

Bij dit stukje krijg ik ook weer een brok in men keel en tranen in men ogen.

Maar Heike, door de tijd slijt verdriet wel een beetje.
Maar wat is nu een jaar in een mensenleven?
Het is zo snel voorbij.
Heel logish dat je het er nog heel moeilijk mee hebt.

Veel sterkte dus in de komende tijd.

**Geplaatst**: 12-11-01 18:09

Geplaatst: 12-11-01 18:09

Ik weet het ook nog erg goed Heike.
Wat gaat de tijd toch snel.
Ik kende Bokt net, kende de mensen niet hier, maar ik leefde zo ontzettend met jou mee! Huilen

Ik kon het gewoon niet droog houden als ik je verhalen las.

Ik kan me voorstellen dat het de komende tijd even heel erg moeilijk voor je wordt, maar je komt er wel doorheen! En als je iets kwijt wilt, zet het gewoon hier neer!! Lachen

Heeeeeeel veel sterkte, meis.... Lovers

**Geplaatst**: 12-11-01 18:19

Geplaatst: 12-11-01 18:19

ik kan het me zo voorstllen, jullie kende die paardje die van jullie zijn overleden al lang, in mei is er een shetland veulen overleden, MAAR 5 dagen oud, in die 5 dagen heb ik hem verzorg en heel de dag geknuffeld en na 5 dagen deed het me al zo'n pijn en verdriet... LAAT staan jaren...

Huilen

VEEL STERKTE

**Geplaatst**: 12-11-01 18:29

Geplaatst: 12-11-01 18:29

Ik weet precies hoe je je voelt Heike! Op 1 januari werd mijn pony ook ingeslapen, hij was DE perfecte pony voor mij en elke keer als ik aan hem denk dan schieten de tranen weer in mijn ogen. Ik had hem toen 6 dagen en het is al bijna weer een jaar geleden! En ik mis hem ook elke dag van het jaar, ik kan naar geen andere New Forester kijken en denken aan Beauty Boy.

**Geplaatst**: 12-11-01 18:42

Geplaatst: 12-11-01 18:42

Potverdorie, een jaar na dato en ik zit weer met tranen in m'n ogen achter m'n computer... En weer kan ik niks anders voor je doen dan vertellen hoe rot ik het voor je vind en dat ik met je meeleef.... Huilen

**Geplaatst**: 12-11-01 18:51

Geplaatst: 12-11-01 18:51

ik vind het eg heel naar voor je
en het is ook heel begrijpend dat je er nu weer aan denkt en weer die pijn voelt....
ik heb jou dagboek toen gelezen en zat te janken hier
en nu bijna weer

hele veel sterkte ermee

greetz ingrid

**Geplaatst**: 12-11-01 18:52

Geplaatst: 12-11-01 18:52

Wat gaat een jaar ontzettend snel zeg, het lijkt net een paar maanden geleden dat het gebeurde. Ik kan me zo voorstellen hoe je je voelt. Het is gewoon zo oneerlijk en dat zal het altijd blijven, alleen zal je er, zoals je zelf al zegt, er steeds iets beter mee om weten te gaan.

En nu komen die feestdagen er weer aan en word je er nog meer aan herinnerd hoe pijnlijk die feestdagen voor jou waren, vorig jaar. Heel veel sterkte.

**Geplaatst**: 12-11-01 18:55

Geplaatst: 12-11-01 18:55

Fijn he feestdagen, vooral omdat het altijd zoveel herinneringen oproept, en nu helemaal, omdat het zo dicht bij sinterklaas was.
Ik wens je de komende tijd heel erg veel sterkte. Het is soms allemaal zo oneerlijk, maar we zullen het er mee moeten doen.
Liefs

**Geplaatst**: 12-11-01 18:58

Geplaatst: 12-11-01 18:58

het lijkt idd zo kort geleden nog maar... Ik weet nog goed hoe geweldig iedereen mee leefte op horses en hoe we met zijn allen hebben mee gehuild.

Verdriet slijt nooit. je kan het alleen maar een plekje geven en hopen dat je het verder weg kan stoppen dan de mooie herinneringen.
Dat als je aan 'm denkt je altijd een mooie smile krijgt om alle gekke en lieve dingen die je hebt meegemaakt.
Ik heb nog steeds grote bewondering voor je over hoe je er mee omgaat en over praat.
7 ios veel te jong en het is gewoon oneerlijk.
Gelukkig gaat barley 39 worden vertelde ze me van het voorjaar
Knipoog

**Geplaatst**: 12-11-01 19:48

Geplaatst: 12-11-01 19:48

Citaat:
Op 2001-11-12 17:58, schreef Nimber:
Ik weet nog goed hoe geweldig iedereen mee leefte op horses en hoe we met zijn allen hebben mee gehuild.

Ja, dat weet ik ook nog... Verdrietig

Ik snap best dat je nog veel aan hem denkt, en nu zeker. Ik ga ook nog vaak naar je site, al zijn foto's bekijken.. Het was gewoon zo oneerlijk, hij was nog zo jong! Zo'n mooi, stoer, lief paardje! Al die mails waarin je zoveel leuke dingen over hem vertelde.. (wij mailden vroeger, als je dat nog weet)
Heel veel sterkte hoor!!

_________________
<img src="http://www.free-clipart-archive.com/icon/Animals/Cats/8.gif"> Nothing beats a lion

[ Dit Bericht is bewerkt door: Spirit op 2001-11-12 18:50 ]

**Geplaatst**: 12-11-01 19:56

Geplaatst: 12-11-01 19:56

Jeetje Heike, wat moet dit moeilijk voor je zijn.
Ik vond het al zo erg toen 'mijn' Fjordje, die niet eens van mij was maar waar ik me zo aan ben gaan hechten, werd opgehaald door de eigenaars.
Nu de dagen weer donkerder worden en het kouder wordt denk ik terug aan toen ik haar ophaalde en aan de ritten die we samen maakten.
Maar ja, IJsco is er nog, kan ik eventueel opzoeken, en Julius...is er alleen nog in je herinneringen. Maar wel mooie herinneringen.

Voor jou zal het moeilijker en anders zijn, maar ik weet voor mezelf al dat ik steeds vaker met een glimlach aan IJsco terugdenk in plaats van met een brok in mijn keel. Dus ook al zal het lang duren en zal hij in gedachten altijd je beste vriendje blijven, het gevoel zal veranderen. Er komt een warm gevoel voor in de plaats, omdat jij de gelukkige was die Julius als eigen pony had, maar vergeet nooit dat Julius net zo blij met jou geweest zal zijn!

Veel liefs en sterkte! Verdrietig

**Geplaatst**: 12-11-01 20:00

Geplaatst: 12-11-01 20:00

Jeetje..een jaar alweer. Het lijkt nog zo kort geleden. Zit alweer met tranen in mijn ogen hoor, net zoals een jaar geleden.
Ooit zullen vooral de mooie herinneringen overblijven, dan zul je niet meer elke dag denken: mijn lieve paardje is er niet meer, dan zul je elke dag denken: wat heb ik toch een lief paardje gehad. Ook al gaan er nog zoveel jaren voorbij, het wordt niet makkelijker. Het wordt niet minder verdrietig en oneerlijk en het zal nooit helemaal overgaan. Gelukkig ben jij een van de weinigen die het geluk heeft twee keer achter elkaar een paard te vinden waar je helemaal gek op bent. Het zal met Barley misschien nooit helemaal hetzelfde worden, maar dat hoeft ook niet. Jij had een speciale band met Julius en dat zal nooit veranderen.

**Geplaatst**: 12-11-01 20:10

Geplaatst: 12-11-01 20:10

Ik weet wat je bedoelt Heike, mijn paard is 17 mei ingeslapen en soms dringt het ineens weer tot je door dat je hem echt nooit meer zal zien. Als ik zijn kurmuziekje op de radio hoor krijg ik weer kippevel. Laatst haalde ik zijn oude deken te voorschijn, daar zaten nog zijn haren aan. Ook heb ik een speelgoedpaardje met een muziekje erin wat ik gekocht heb op de terugweg van een wedstrijd met hem. Dat paardje en dat muziekje deden me dus altijd aan hem herrinneren. Laatst had mijn moeder dat paardje schoongemaakt en in een sopje geduwd, toen deed hij het niet meer. Ik was zo boos en zoo verdrietig, ik heb echt heel hard lopen huilen. Het slaat eigenlijk nergens op maar toch......eerst je paard weg en dan ook nog de herrinneringen weg. Ik hoop dat iemand dit kan begrijpen want eigenlijk klinkt het best wel raar als ik het zo teruglees.

**Geplaatst**: 12-11-01 20:36

Geplaatst: 12-11-01 20:36

Inderdaad, het is alweer een jaar geleden, dit soort dingen blijft je altijd bij als de dag van gisteren. Gelukkig heb je heel veel herinneringen aan hem en het is goed dat je veel aan hem denkt, dat heeft hij verdiend.

Laatst toen Bart op bezoek was bij Lab, noemde ik Lab het liefste paard van de wereld, want dat is ie uiteraard voor mij. Onmiddelijk werd ik tegengesproken door Bart, want Julius was natuurlijk de allerliefste. Onroerend en terecht.