nou het is zover..me lieve paardje gaat vanacht weg... Ik kan het gewoon niet geloven.. maar nu begint de realiteit og door te dringen en zittend e tranen ook errug hoog... ow nu niet mer nu ben ik gewoon aan het janken... zometeen gaan we afscheid van haar nemen. Ik vin het zo raar dat ze er gewoon niet meer is als ik kom.. Ze was zoooo lief. Af en toe wel een beetje moeilijk en aanstellerig, maar dat maakte niet uit... elk paard heeft zijn kuren.. vandaag had ze een goeie dag dus is het extra moeilijk. Ze heeft helemaal niet gehoest vandaag en piepte ook niet of zo. Dan kan ik het me egt niet voorstellen datz e weggaat omdat ze zo ziek is. Ik zou willen datz e bleef zodat ik me niet zo rot voel. Maar dat is een ontzettend egoistische gedachte, omdat ze wel degelijk te ziek is om nog te leven.... nou ja ik ga maar weer verder met me depri bui en zo afscheid nemen...