Geplaatst Het ging de laatste tijd wel alweer wat beter hoor, maar eigenlijk hele basis dingen zoals het wijken, daar wil meneer niet aan. Dan gaat hij op zijn plaats staan stampen en drammen, zo van IK WIL NIET!!
Ik heb veel geduld met hem gehad, maar soms zat ik letterlijk met mijn handen in het haar mezelf af te vragen waarom ik dit nu zo graag wil, en of het nu aan mij lag, of aan hem (of aan allebei misschien)
En altijd als Matje dan weer zijn befaamde staak acties opvoerde, dan stond er wel iemand te kijken en dan baalde ik als een enorme stekker natuurlijk !!
Anyway, gisteravond had ik schijnbaar de knopjes die er op zitten, gevonden.
Ik rij altijd graag alleen in de bak, dan kan niemand mij zien (erg fijn) en kan ik op mijn gemak prutsen zonder dat ik iemand in de weg rijd (ook erg fijn).
Ik had een tijdje geleden van mijn instructeur een leuk oefeningetje gehad om tempowisselingen en rustmomenten te oefenen....
Je rijd (in draf) een gebroken lijn. Alleen, als je begint met de gebroken lijn, maak je eerst een volte van ongeveer 6 meter, daarna rij je de diagonaal op (eerste deel van de gebroken lijn) in midden c.q. uitgestrekte draf. Op X maak je wederom een volte 6 meter en stuur je de tweede helft van de gebroken lijn in, wederom in middendraf. Als je weer bij de letter bent, maak je daar ook weer een volte 6 meter.
(Issie duidelijk????????)
De kunst is, om tussen de explosies van de middendraf, de rust op tijd terug te brengen om de volte in te gaan. Dus... heel veel schakelen. Omdat Matje moeite heeft met op druk rijden vergt dat bijzonder veel van zijn incasseringsvermogen maar zo mogelijk nog meer van mijn kalmte en zachtheid der hulpen
Normaal gesproken raakt Matje helemaal oververhit en gaat wederom staan stuiteren of zelfs achteruitlopen met veel betekende oren plat in zijn nek....
Maar nu??? Echt helemaal PERFECT !!! Ik was gewoon aan het genieten van het rijden en het leek wel alsof hij alles van mij aannam.
Netjes afgebogen, netjes in takt lopend, oortjes lekker bengelend aan de zijkant flapperen, bijna dansend door de bak heen!!!
En natuurlijk.... ZAG NIEMAND HET !!!!!!
Zelfs het wijken deed meneer zonder pardon, netjes rechtgericht. Het was misschien maar goed ook, dat niemand mij zag, want ik zat me toch met een idiote grijns op mijn bakkes!
En bij alles maar roepen GOED ZO VENTJE !!
Gisteren had ik het dus, het magische samenspel tussen ruiter en paard.
WOW......
