Ik denk dat ik wel begrijp wat er bedoeld werd met de uitspraak dat het paard niet je 'eigendom' is. Soms heb ik ook de neiging om te zeggen, ja ik HEB een paard, of dat is MIJN paard. Op het moment dat ik het zeg heb ik ook altijd het gevoel van, 'dat is niet zo', dat is het paard dat het (on?)geluk heeft dat ik heb besloten hem uit te kiezen als maatje om (hopelijk) leuk mee samen te gaan werken. En natuurlijk is het volgens de wet jouw paard maar ik begrijp en beaam de stelling dat het eigenlijk niet klopt om van jouw eigendom te spreken.

Groetjes Elise