Gisteravond was ik aan het stappen met mijn paard en Y (laten we haar Y noemen) was al een tijdje aan het galopperen met haar "jonge ding" zoals ze hem zelf graag noemt. Ze was ook druk bezig met wissels te rijden, echt de een na de ander, het ging maar door... Na ongeveer een klein kwartiertje was ze nog bezig met wissels galopperen, je hoorde het paard inmiddels ademen en het schuim kwam uit zijn neus. Enfin, ik hobbelde rustig door met mijn eigen paard
. Totdat de wissels van Y dus misgingen, hij bleef maar overkruisd gaan en wisselde dus niet goed meer. Y vroeg op een gegeven moment of ie nou goed zat, "nee, zeg ik nog net zo overkruisd als net en oh nu verkeerd (wisselde voor om)". Hij had al een paar voltes overkruisd gegaloppeerd. Dus zij begint te klagen en te mopperen dat haar paard haar in de zeik nam en dat hij het heus wel kon.... 
. Ahum, toen heb ik haar gezegd dat ik vond dat ze dom aan het rijden was door haar paard zo moe te maken dat hij de wissels niet goed meer kon springen. Zij zei dat hij helemaal niet moe was 
. Flashback: vorige week was ie nog nauwelijks gereden en veel te slap en nu is ie na al dat werk nog niet moe??? Maak dat de kat maar wijs hoor 
. Bovendien meende ik het serieus ook nog. Y bemoeit zich ook altijd en eeuwig met alles en iedereen trouwens en ik nu dus met haar. Stiekem had ik wel wat meelij met haar paard eigenlijk, hij trok het gewoon niet al die wissels en het waren er echt veel. De wissels werden fors voorwaarts gereden, zodat ik ze kon horen . Dat voorwaarts rijden is heel goed natuurlijk, maar betekent dus ook dat je paard kracht moet zetten en moeite moet doen en daar wordt ie moe van.