Mijn verhaal is nogal lang, maar ik zal het kort houden.
De moeder van Lab was vroeger mijn verzorgpaard, ik was helemaal maf van haar.
Toen Lab geboren was ben ik meteen gaan kijken en was weg van hem, dat kun je je vast wel voorstellen.
3 jaar later zag ik hem weer en dat was een soort bliksem die insloeg. Na 6 weken wikken en wegen, huilen, niet eten en niet slapen heb ik hem toch gekocht. dat is inmiddels bijna 5 jaar geleden.
Lab is voor mij Alles, er gaat echt niets boven mijn paard. Dolgelukkig ben ik met hem.
Nah, dat was kort he??
Bijkomend voordeel is dat hij erg op zijn moeder lijkt, maar ik zie hem gewoon als hemzelf hoor. Het valt me gewoon op dat ik zoveel van haar in hem herken, dat had ik vanaf het begin af aan. Dat maakt het wel allemaal makkelijker want het is wel een paard wat je moet begrijpen, het is niet de makkelijkste.