Ze lag veel in de wei, zonderde zich veel af en haar buik zette op.
Gisterochtend heb ik voor de tweede keer haar overeind moeten helpen want dat kon ze zelf niet meer.
Toen ik na 4 uur terug kwam (na mijn werk) bleek ze nog op de zelfde plek te staan, ze kon niet meer lopen.
Ik heb haar snel een emmer water en wat hooi gebracht en de veearts gebeld.
Die was er vrij snel en we kwamen al snel tot de conclusie dat onze Brenda (31 jaar oud) op was, zeer waarschijnlijk had ze last van haar hart door haar opgezette buik en op pijnstillers zou ze nog wel iets langer kunnen leven maar dat was alleen maar uitstel.
Het ging allemaal zo snel, maar ik besloot toch haar in te laten slapen.
En zo gebeurde, met haar hoofd in mijn armen kreeg ze haar spuitje.
Ze zaktte keurig door haar knieen en na wat korte spierschokken was ze overleden.
Brenda was mijn ponytje vanaf mijn 7e jaar, ze heeft mij maar ook vele andere leren rijden, nog nooit iemand met opzet er af gegooid en nog nooit naar gedaan.
We hebben samen veel mee gemaakt,
Bedankt lieve Brenda voor alle fijne jaren, we zullen je missen.
