Ai, ik ken dat egvoel. Het overvalt je zo ineens. Dat je paardje in gevaar was en dat je er niets van door had; Zo een gevoel van onmacht. \
Onze pony's zijn eens ontsnapt en ze liepen een straatje in (privéweg) van een boer aan de overkant van hun wei. Ik was er zelf niet bij, maar de eigenaars van wei waar ze in stonden wel en ze dachten de 2 pony's gemakkelijk te kunnen vangen, omdat ze nu nergens meer heen konden. De boer (en tevens eigenaar van de privéweg) die daar woont kan de mensen niet uitstaan (een onozele burenruzie; zucht) en om ze eens te tergen nam hij een spade en begon hij er zo hard hij kon mee op de grond te slaan en wierp hem daarna in de richting van de pony's. De pony's waren natuurlijk in grote paniek en liepen de tussen mensen die min of meer de weg probeerden te blokkeren door op hol, een steile berg af.
Zo zijn ze in razende galop een steenweg over geraced en uiteindelijk hebben ze ze maar 2.5 km verder op een voetbalveld kunnen vangen. Echt afgrijselijk dat die boer zo weinig begrip had voor dieren. (wordt er nog kwaad van als ik er aan denk )
Kop op, alles is ten slotte goed afgelopen met je veulentje!