Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-11-03 14:04

Ieder paard heeft een Paard Quotiënt...

Geplaatst door de TopicStarter : 29-11-03 14:04

Het ene paard is het andere paard niet. Soms is een paard veel meer ‘paard’ dan een ander paard. Dit moet je goed snappen voordat je, je verder gaat verdiepen in een paard. De paarden die meer paard zijn dan een ander zijn de paarden die gevaarlijk zijn aan de voor -en achterkant en oncomfortabel zijn in het midden. Sommige paarden hebben paardhysterie en/of zijn paardneurotisch. (Het bekende neurootje) daar kom ik later op terug.

Ieder paard heeft een Paard Quotiënt. Hoe hoger des te lastiger hij is!
Het paard kun je simpel weg verdelen in vier P.Q. groepen.

Lage P.Q.
Deze paarden hebben geen benen en komen alleen voor in de zee. Ze zijn heel anders geëvolueerd dan onze land paarden. (Die wel in de ark van Noach mochten blijven) Deze dieren zijn heel erg makkelijk in de omgang. Heeft geen complexen omdat de mens ze altijd met rust heeft gelaten. Ze zijn de minst slimste dus.

Normale P.Q.
Deze paarden komen als je ze roept. Bijt nooit en houd zijn benen op de grond. Hij geeft aan wanneer hij niet wil springen. Gaat er nooit vandoor tijdens een buitenrit. En zodra je in het zadel gaat zitten dan richt hij zich op en maakt zichzelf mooi. Je kunt dit paard ook allerlei handige trucs aanleren. Zoals spulletjes aangeven etc. Helaas zijn er meer heel weinig van dit soort paarden (ik wed zelfs dat ik geen bestaan) Deze paarden zijn iets slimmer maar nog behoorlijk dom.

Gemiddelde P.Q.
Dit paard heeft de neiging om te gaan draaien zodra jij je voet in de stijgbeugel zet. Hij verstopt zich achter een boom zodra je hem roept en vind het heerlijk om je jas, schoenen etc op te eten. Tijdens de galop brengt hij zijn hoofd lager en lager (dit komt omdat hij graag een stevige knuffel om zijn hals wil) en vind het leuk als zijn ruiter in het zand hapt. Snijd bochten af en heeft over het algemeen een eigen wil. Deze zijn reelijk slim

Hyper P.Q.
Zodra je op wilt stijgen stapt hij weg en als je dan toch zover komt dat jij je voet in de stijgbeugels hebt draait hij vlug naar rechts en springt dan naar links. Dit doet hij vooral als er publiek is. Het liefst in de buurt van andere paarden zodat die op het idee gebracht worden zelf te gaan experimenteren. Als je hem aansingelt maakt hij zich dik. En als je dan wilt gaan springen dan blaast hij zijn adem uit zodat jij met zadel en al zijwaarts glijdt. Hij doet zijn uiterste best om andere paarden te irriteren en dus ook hun ruiters zodat die jou weer geïrriteerd aankijken. Dit soort is het beste in strategieën te bedenken om maar niets te hoeven doen. Deze paarden zijn het allerslimst.

Sommige paarden passen precies in een van deze categorieën. Maar sommige paarden hebben een gespleten persoonlijkheid. Die zijn half normaal en half gemiddeld. Dit komt vaker voor dan je denkt! Er is een test om te ontdekken waar je paard nu in past. Plaats je neus op je paard zijn bovenlip. En kijk recht in zijn neus. Als hij je likt voordat hij bijt dan heeft hij een gemiddeld P.Q

De aanleiding!
Nu we weten wat voor P.Q je paard heeft gaan we uitleggen waarom hij zo is. De grootste aanleiding voor het neurotisch zijn is de auto. Echt waar.

De auto diende als vervanger van de auto. Hij deed zijn werk zo goed dat hij het paard helemaal van zijn plaats af heeft gestoten. En terwijl hij dat deed heeft hij het paard heel erg beledigd. Hij heeft hem beroofd van wat hij dacht dat zijn geboorterecht was. Het ontnam de affectie van de mens. (Bekende psychiaters hebben bewezen dat het enorm belangrijk is om genegenheid te krijgen.)

Het paard ontwikkelde een gestoorde blik op de wereld. Er is, zelfs nu, geen enkel paard dat een auto kan zien zonder dat hij zich belachelijk gemaakt voelt. Hij hoort de chauffeurs opscheppen over hoeveel p.k’s zijn auto wel niet heeft. En hoewel een paard heel goed weet dat hij makkelijk een hoefafdruk op de auto kan achterlaten, moet hij bekennen dat een auto hem ver achterlaat in een race. En dat de auto wel vier keer zoveel passagier en bagage kan meenemen als hij.

Het begon allemaal zo rond 1894 toen het eerste paard een auto zag. Stel je zijn gevoel eens voor! Een mix van horror, ongeloof en natuurlijk paniek! Hij zag een koets met de snelheid van een op hol geslagen paard voorbij komen. Maar dan zonder paard! En met en treurige blik in zijn ogen realiseerde hij zich dat de mensen voortaan zonder hem konden.

Psychiaters noemen dit soort ervaringen een trauma. Het is een gedachte die je maar niet uit je hoofd kan zetten. Dat maar terug blijft komen. Vergelijkt het met het moment dat je met je paard over een hindernis wilt springen en dat het paard er gewoon langs loopt. Dan realiseer jij je ook dat je eigenlijk geen donder te zeggen hebt en dat een paard een eigen wil heeft.

Sinds die dag heeft de auto steeds meer werkruimte ingenomen van het paard. Zelfs zo erg dat als we over P.K’s praten we nog maar zelden aan een paard denken. Maar in het begin waren er nog steeds paarden nodig. Bijvoorbeeld om de auto’s weg te slepen als ze weer eens vast zaten. Er waren boeren die er zelfs een aantal trekpaarden om die reden op nahielden. Dat verdiende zo goed dat ze al vlug een tractor konden betalen.

En omdat mensen nu eenmaal mensen zijn hadden ze het niet door hoe de paarden reageerden op deze auto’s. Zodra de mensen de auto hoorden zetten ze hun paard stil en klopte ze op hun nek. Maar als het paard het vijandige geluid van de auto eerder hoorde(en dat was meestal) dan had de ruiter geen tijd om een klopje te geven omdat ze het te druk hadden met zich vasthouden en dezelfde nek. Hij wilde niet weer belachelijk gemaakt worden! Mensen dachten dan dat het paard bang was. En het paard voelde zich nog minder begrepen.

Dus de hoogtijdagen van het paard waren voorbij. De auto bleef. Dat had de auto misschien te danken aan het feit dat er maar zelden iemand af viel, dat zijn snelheid eenvoudig aan te passen was, dat het goedkoper was en dat je niet iedere dag met mest hoeft te sjouwen. De auto heeft het paard verdrukt.

Nogal logisch dat het paard zich verwaardeloost voelt, niet gewild en genegeerd. Geen wonder dat hij neurotisch wordt met uitspattingen van paardhysterie. Geen wonder dat ze af en toe staan te mokken in hun stal met hun oren in hun nek.

Pony’s hebben zelfs nog een groter complex dan de grotere soortgenoten. Hij heeft het verwaardeloosde gevoel zoals eerder beschreven maar bovendien moet hij steeds bewijzen dat hoogte geen maatstaf is voor prestige. Pony’s bezitten een super agressieve eigen wil dat sommige ponybezitters karakter noemen. Maar wat eigenlijk het hoogst haalbare is van de P.Q. en wat we in deze ‘Hyponychondria’ noemen. Dit telt dubbel voor Shetlanders!

De laatste tijd is er een groeiend besef naar onze paarden toe. Vooral naar de pony’s. Dit is (vreemd genoeg) mede te danken aan de populariteit van de auto. Deze werd namelijk vlug zo populair dat iedereen er tegenwoordig een heeft, of twee. Het is niet meer exclusief en ook geen statussymbool meer. En dat nu is het paard nu wel! Het nieuwe statussymbool. Hij krijgt weer wat van zijn eergevoel terug.

Als je een paard gaat kopen.

De meeste paarden laten niet het karakter zien wat ze eigenlijk hebben. Ze houden zich kalm tot de koop is gesloten en ze lang en breed in hun nieuwe stal staan. De mensen die zo’n paard verkopen zullen de laatste zijn hun ervaringen te delen. Ze zullen eerder zeggen dat hij karakter heeft. En helemaal geen ontdeugden!