De hele dag was ik wat zenuwachtig, en werd in het laatste uur helemaal erg! Wanneer ging die rot bel nou?!
Naar huis, even andere schoenen halen, Maris even gebeld, om te zeggen hoelaat ik er zou zijn, dat ze niet ergens achterin het weiland zou zitten met Otto. Ze had al gereden dus dat risico liep ik niet gelukkig.
Dus ik naar stal, en betrapte me zelf erop dat ik het weiland af zocht. Altijd als ik naar de paardjes ging, kon ik niet wachten tot ik vorobij dat ene huis was waarna ik het weiland in kon kijken naar de paardjes. Maar daar stond natuurlijk helemaal geen... Toen begon het al een beetje moeilijk te worden, toen ik het erf op ging helemaal, fietste nog langs de boer, had juist zo gehoopt dat ik niet langs hem hoefte, maar zei toch hoi, en hij hoi terug.
Ik de stal in met bijna knikkende knieen, en toen de stal in en toen ging het. Dat had ik al verwacht, stond half te trillen op mijn benen. Maar gelukkig werd dat na een tijdje al minder. Eve Otto uit de bak gehaald, en samen met Mariska hem gepoetst. Hij was behoorlijk stoffig, kon wel merken dat ik dat al een tijdje niet meer had gehad, omdat ik wat last van al dat stof kreeg (en dat terwijl Gen elke dag altijd mega stoffig was).
Ook even met Fluffy gekroeld, lief katje is en blijft het toch. Zou hem het liefste zo mee naar huis nemen, maar Maris vond dat niet zo goed (en de katten thuis trouwens ook niet
) Toen nog even op Otto zonder zadel in de bak gestapt, maar ik verlangde zwaar naar mijn dikke Gennie... Otto is stukken anders, zijn passen zijn zo kort en hobbelig, hij is stukken dunner dan Gennie... Ik verlangde echt om lekker met mijn lievie naar achteren in het weiland te gaan en te genieten van de stilte daar met z'n tweetjes... En dan mis ja haar toch ewl heel erg...
Heb wel een nog gruwelijkere hekel aan die Union, weet het hij kan er niets aan doen, maar dat hij in Gennies stal staat en er dan zo'n paasei bende van maakt, maakt me toch best kwaad... Maar het schijnt niet echt super met Union in die stal te gaan (lees: wondjes, bezweet als Otto even weg is etc etc) dus dat vind ik dan niet zo erg om te horen... Ik weet het, hij kan er niets aan doen dat hij daar staat, maar ik mocht hem al heelmaal niet, en zo wordt dat natuurlijk er niet beter op... Ach, ik hoef hem toch niet vaak meer te zien!
Ik ben wel blij dat ik ben gegaan, ondanks dat super zenuwachtige en dat ik het best moeilijk vond om te gaan, maar ben wel blij dat ik die stap heb genomen. Het was wel fijn om weer even met de paardjes bezig te zijn, heerlijk om Otto weer even te mogen poetsen, op zulke momenten vergeet ik alles en iedereen (behalve otto dan
) Mischien toch maar wel op zoek naar een verzorgpaardje, maar dan niet zo vaak per week... Al weet ik niet of ik dat echt wel ga doen, omdat ik nog maar een jaartje op deze school zit en dan mischien op kamers ga, en dan toch weer afscheid moet nemen... Wie weet... Ook een paar fototjes gemaakt, zet ik zo bij horse pics, maar stel je er niet te veel van voor
Afleiding is wel goed, nu zit ik enkel binnen te computeren en tv te kijken... 
?