Ik had een al een tijd geleden gehoord maar wil het jullie niet onthouden. Er was een man (kennis van me) en die had een paardje. Toen kwam er een man en die wilde graag dat paard bijrijden. Zo gezegd zo gedaan. het klikte zeg maar. Hij mocht er alles mee doen. Ook het bos in.
Na een paar maanden krijgt mijn kennis een vervelend telefoontje. Zijn verzorgen was buiten aan het rijden en z'n paard stapte in een konijnenhol. Had zijn been gebroken en moest meteen afgemaakt worden. Kennis van me was heel verdrietig en vertelde dat dat dat zo maar moest gebeuren. Hij was net een weekend weg maar de verzorger zou alles regelen.
kennis van me wilde geen nieuw paard meer. was erg verdrietig. Logisch he?
Na een jaar gaat die kennis van me op vakantie in Engeland. toch nog een paardenliefhebben besluit hij daar naar een springwedstrijd te gaan kijen. En opeens komt zijn paard voorbij. Hij schrikt zich wezenloos en denk dat ie zich vergist. Natuurlijk gaat ie op onderzoek uit en bij de stallen aangekomen blijkt het inderdaad zijn paard te zijn. Nu met een andere identiteit maar zonder twijfel zijn paard.
Kennis erg overstuur en praat met de nieuwe eigenaar. Die weet van niets alleen dat hij het paard in Nederland voor een hoop geld heeft gekocht van.....juist die verzorger.
kennis begint langzaam over de rooie te raken. Maar besluit dat zijn paard in Engeland mag blijven. Die nieuwe eigenaar zorgt er heel goed voor en is helemaal weg van zijn paard. kennis mag altijd komen om te rijden. Dat vind ik toch wel heel lief.
Volgens mij had ie ook niet echt veel keuze hoor. zouden verschillende rechtzaken aan te pas moeten komen en wie zou gelijk krijgen? Maar goed dat is een ander verhaal.
In Nederland aangekomen spant ie meteen een rechtzaak aan tegen zijn oude verzorger Hij krijgt wint en krijgt een hoop geld maar is dus wel zijn paard kwijt.
Dit lijkt wel een verhaal uit een film maar is echt gebeurt. het zal je paard maar zijn zeg. Ik zou laaiend zijn..