Fairie schreef:Wat gaaf zeg! Een erg mooie foto trouwens ook.
Stond er in dat nummer ook nog een artikel over Spix?
In het septembernummer stond z'n verhaal, nu staat er een "stukje" in. Ik zal het niet scannen, maar ik neem het even over hier :
Sonja Vanacker schrijft :
Hoi allemaal! In het Tinkerland-blad van september hebben jullie kunnen lezen over mijn tweejarige hengst Spix.
Sindsdien is er weer van alles gebeurt wat ik graag wil vertellen: het begon met de hoefsmid. Dat was een "nieuwe" smid; de vorige had telkens grote problemen met de merrie die bij mijn ouders staat. Dus maar eens een andere smid proberen. Zou het nu beter gaan? Nee dus! Ook de nieuwe smid had grote moeite met die merrie: trappen, gillen, dreigen, springen, ronddraaien. Echt niet leuk!
Die arme smid krabde al in z'n haar bij de gedachte aan wat hij kon verwachten bij de hengst ...
Hij had ook eerst de Fjord nog kunnen doen, want die moest ook bekapt worden. Maar "nee" zei hij, "laat ik eerst de moeilijkste maar nemen". Daarmee bedoelde hij Spix. Hij ging er kennelijk van uit dat die hengst wel heel erg ongemanierd zou zijn.
En wat denk je? Spix bleef keurig staan, als een lammetje. Midden de wei, gewoon aan het halster, touw losjes in de hand. Wat was ik trots! Oké, dat is ooit wel anders geweest, dat geef ik toe, maar degene die beweert dat Tinkers of koudbloeden traag leren mogen bij mij eens komen kijken hoe snel mijn kanjer het allemaal begrepen heeft! Op het laatst trok hij heel even z'n hoef weg. Geen wonder: de smid had net iets teveel weggesneden, er kwam wat bloed uit. Maar wat een bikkel toch!
Nou, je begrijpt het al; ik ben heel erg trots! Zo, gewoon los in de wei en toch zo enorm braaf! Da's mijn ventje!
Daarna was dus het Fjordje aan de beurt. Los in de wei lukte niet. We moesten 'm tegen de haag zetten. Dat ging al 'n stuk beter, maar toch: draaien en keren ...
Met andere woorden: de Tinker-hengst heeft maar weer eens bevestigd dat hij dé kanjer is van het trio!
Geleidelijk heb ik ontdekt wat zich allemaal afspeelt rond de wei wanneer ik niet thuis ben. Als ik sta te praten met mensen uit de buurt, krijg ik van alles te horen: "die bonte laat zich graag strelen" vertelt de een, "en die Fjord probeert altijd m'n vingers te pakken" weet 'n ander.
Het blijkt dus dat ze heel wat aandacht krijgen van de buurt. En niet enkel aandacht, ze krijgen ook - ik geef even een korte opsomming - appelschillen, klokhuizen, resten witlof, wortelen, peren, bananen, hard brood ... M'n paardjes recyclen het wel!
Natuurlijk is al die verwennerij hartstikke goed bedoeld, maar aardappelschillen, koekjes en suikerklontjes zijn uit den boze. Dat heb ik die mensen ook met vriendelijke woorden uitgelegd. Ook leuk: laatst was er een vrouw die vroeg wat ze zoal mocht kopen voor m'n paardjes. Speciaal iets gaan kopen, dat is natuurlijk niet nodig. Maar wel lief van haar!
Spix groeit als kool. Zelf heb je dat niet zo in de gaten omdat je 'm elke dag ziet. Van de week wilde ik 'm zijn regendek omdoen. Veel te klein! Spix loopt nu met z'n billen bloot .... Zelfs met de sluitingen in het uiterste gaatje past het regendek voor geen meter. Nu zijn er twee mogelijkheden, het regendek is gekrompen of Spix is gegroeid. Houd het maar op dat laatste. Tja, dat wordt dus een nieuw dek kopen. Minstens een maat te groot, anders is het zo weer te klein. Meneer barst gewoon uit z'n voegen, zo snel gaat ie de lucht in!
Ik wil nog even opmerken dat er een aantal fouten in de tekst zitten. M'n dieren staan niet bij m'n ouders, maar bij mij thuis en op de wei in het dorp hier. Hoe ze daarbij gekomen zijn Mijn hengst zal twee jaar worden, maar is nu nog een entertje ... per één januari pas mogen we spreken van twentertje ... mei is ie jarig De wei waarvan sprake ligt in het dorp, en is niet aan mijn huis ... Het zal wel duidelijk zijn dat de tekst hier en daar aangepast is al is het in grote lijnen m'n email zoals ik het geschreven heb, woorden als "nou en hardstikke" gebruiken wij hier niet. Het basis-verhaal klopt wel, en da's waar het om gaat . Moest iemand het stuk van September willen lezen, roep je maar. Ik kan het ook overtypen. Scannen zou de tekst onleesbaar maken vrees ik of veel te groot.
Ziezo ... (smiley met twee handjes die in elkaar wrijven bestaat nog niet), da's ook weer gebeurt. En natuurlijk ben ik vreselijk trots om m'n mannetje Het is echt ons toppertje!!! Ik vind het dan ook erg fijn dat anderen hem ook leuk vinden Een fier baasje