Hoi,
Gisteren gingen we weer met Taliesin voor foto s en een behandeling door de MT naar de kliniek in Bodegraven. Het was afgelopen week nog even flink stressen want de trailer die ik zou lenen, was helaas niet beschikbaar. Toen dus nog even wat telefoontjes gepleegd en gelukkig waren er heel aardige mensen (die ik eigenlijk nauwelijks ken), waarvan ik de trailer zo mee kreeg, nog een hele mooie (bijna) nieuwe ook
Taliesin liep weer zo de trailer in, echt super dat we daar geen uren voor uit hoeven te trekken als we met de boot van acht uur willen. De reis ging weer voorspoeding, twee uur lang merk je echt niks van haar. Door dit hele gebeuren is ze in ieder geval trailerbestendig
We hadden om elf uur een afspraak en waren er mooi op tijd. Het liep echter allemaal wat uit met de mensen voor ons en zo waren we pas om twaalf uur aan de beurt (achteraf gezien maakte me dat helemaal niks meer uit). We hadden meteen al gehoord dat Jan Evers, de manueel therapeut, er niet was. Ze hadden me verschillende keren gebeld, maar niet te pakken gekregen, helaas (ook dat bleek achteraf gezien absoluut geen probleem). Eerst leek het nog of er geen foto gemaakt kon worden, vanwege het feit dat het zaterdag was en er weinig bezetting was en ze die ochtend ook nog een spoedgeval hadden gehad. Tja, dat is toch wel vervelend als je helemaal van Texel komt. Gelukkig had Leendert Jan wat bereidwillige collega's, die wel even wilden helpen. Zo moest ik haar laten lopen voor de ene dierenarts, stopte een andere er een verdovende spuit in, en maakte weer een andere de foto met wat hulp en werd de foto uiteindelijk door Leendert Jan
En toen hoorden we iets wat we echt niet verwacht hadden. Ik weet inmiddels ook niet meer wat ik eigenlijk gehoopt had, maar goed. Feit is dat Taliesin haar 2e en 3e wervel aan elkaar groeien door een soort brug die zich daar tussen vormt. Het komende half jaar wordt dit proces afgerond zeg maar en daarna is de situatie dus stabiel. Het kan een nadeel zijn dat er dus een schakeltje mist in die 7 halswervels, maar door de manuele therapie die ze in februari/maart en in mei gehad heeft, staan die wervels eigelijk in een heel acceptabele houding. Dus dit is positief. Doordat die wervels aan elkaar aan het groeien zijn, hadden we ook de MT niet meer nodig, want er hoeft dus geen tractie meer gegeven te worden
De vorige keer zat er nog een bloeduitstorting, maar die is nu helemaal weg. Ze zwaait nog een beetje uit, maar dat is lang niet meer zo dramatisch als dat het was.
Plaatselijk heeft het beenmerg maar de helft van de normale ruimte, maar daar lijkt ze dus totaal geen last van te hebben. En ook het feit dat het haar op haar hals weer helemaal goed was aangegroeid was positief.
Ik mag nu met haar gaan rijden, lekker alleen maar rechtuit, geen bochtenwerk en dus ook (nog) niet longeren. En eigenlijk niet met een bit in, maar met een halster en daar op een bepaalde manier een touw aan vast, wat dan toch een beetje een soort hefboomwerking heeft (maar lang niet zo pittig als bijv. een hackamore dat kan hebben, zo heb ik me laten vertellen). Die wervels moeten gewoon echt zo blijven zitten als dat ze nu doen, dus vandaar dat ze haar hals niet (te veel) mag buigen enzo en zeker niet naar links en rechts.
En over een half jaar ong. als die wervels zijn vastgegroeid, dan mag ik ook wel meer met haar gaan doen.
Hij vroeg weer wat ik met haar wilde gaan doen, dus ik zei van nou, wat er mogelijk is he. Maar op zich lekker veelzijdig bezig zijn, beetje dressuur, beetje springen, van alles gewoon. En toen zei hij dat ze op de iets langere termijn nog een best goed dressuurpaardje kan worden. Nou, dat is dus heel iets anders dan wat ze in het begin dachten. Toen leek ze volgens hun rijp voor de kroketten.
Ik hoorde ook nog dat er in het artikel in de In de Strengen over ataxi enzo een rontgenfoto van haar geplaatst is. Ik was dus zelf al aan het zoeken, dacht toch echt dat ik dat artikel bewaard had, omdat ik dat nu natuurlijk erg interessant vond, maar kan het nog niet vinden. Ben in de tussentijd ook verhuisd, dus tja, geloof ook niet dat alle dozen al uitgepakt zijn.
Maar mocht iemand het artikel hebben bewaard, dan zou ik erg graag een kopietje of het origineel willen hebben. Je vraagt aan de DA ook niet zomaar even een kopietje van de rontgenfoto s en ik vind het wel erg leuk voor in haar foto/plakboek.
Jullie begrijpen vast wel dat ik nog steeds met een enorme smile op mijn gezicht rond loop en ik denk dat die voorlopig nog niet van mijn gezicht af te slaan is.
Groeten,
Judith