Geplaatst Alle drie hadden we erg veel zin in deze les. En eindelijk was het dan ook zo ver
De paarden werden opgeladen en we reden naar Oosteind. Daar meldden we ons netjes eerst om vervolgens de paarden uit te laden en te zadelen.
Laiser vond het reuze interessant zo buiten in het donker opgezadeld te worden. Je zag hem denken:"Wat doen we hier nu weer?"
Nadat we door de stalgangen liepen kwamen we in de grote binnenbak. We moesten in het achterste gedeelte zijn. Er stonden al een stuk of acht hindernissen, dus wij hadden nog zoiets van zo die is wat van plan.
Toen we op de paarden zaten en begonnen met losrijden kwam onze springinstructeur aangelopen. "Zo jullie zitten goed in de grote paarden
" (Ja de drie grootste van stal hadden we bij ons Alle drie boven de 1.70m 
)De springinstructeur was geïnteresseerd in de bloedlijnen van onze paarden en we in de dressuur met ze rijden. Verder wilde hij natuurlijk ook onze ervaringen met springen weten. (Dus heb ik maar meteen verteld dat Laiser makkelijk gaat steigeren als hij denkt dat hij iets niet kan
)Tijdens het losrijden moesten we ook zo her en der wat balkjes mee pakken. Dus zo gezegd zo gedaan. Wat doet die druif van mij meer, net alsof hij nog nooit over een balkje is gelopen in draf, neemt hij een megasprong over die balk.
en niet een keer, nee een aantal keer. (Als je het doet moet je het natuurlijk wel goed doen )Daarna moesten we een kruisje springen. Dat moest toch lukken dacht ik zo.
Twijfelend draafde Laiser er op af, maar hij ging er over heen. En ach waarom zou je in het midden springen als de buitenkant hoger is
. Kortom Laiser vindt het nog erg moeilijk om de hindernis gewoon in het midden te springen.We moesten na de springen door galopperen en daarna weer draven. En zo bleven een paar sprongen maken.
Na een aantal sprongen zei de instructeur dat we nu de dubbelsprong maar eens moesten doen.
Oeps dachten we in eerste instantie alle drie. Maar toen we eenmaal moesten springen hadden we zoiets van: "Oh maar dat lukt ons wel 
" Maar na een keer die dubbel gesprongen te hebben dacht Laiser daar ga ik dus niet meer over.
Al ruim tien meter voor de sprong ging hij al in de staak. Hij bleef echt even stil staan met zijn voorbenen en zetten zijn achterbenen erbij. Zoiets \ /
Kortom het was een heel komisch gezicht voor de mensen aan de kant. Maar omdat ik hem wel naar voren wilde hebben leek het erop of dat hij ging steigeren. Dat dacht ik, dat dachten de mensen aan de kant en ook mijn stalgenootjes en waarschijnlijk dacht Laiser het ook
.Maar Johan hielp heel rustig en vertelde mij precies wat ik moest doen. Door de dingen die hij mij zei te doen had ik meteen vertrouwen in deze man. Hij ging niet met de botte bijl te slag maar gaf heel goed advies hoe dit aan te pakken. En beiden hadden we hetzelfde doel : Laiser over de hindernis krijgen, maar niet op een manier waar hij van over de rooie zou gaan. Allereerst moest ik zorgen dat Laiser flink voor me uit bleef lopen en even schakelen met vooruit rijden terug nemen en weer flink naar voren rijden. Toen dat goed onder controle was (na een paar rondjes) moest ik gewoon weer op de hindernis afsturen en het belangrijkste was dat ik hem vooruit hield. Als hij weigerde. maakte dat niets uit maar moest ik niet op de volte gaan, maar langs de hindernis zodat Laiser zou gaan beseffen dat hij toch vooruit moest. Soms sprong Laiser bijna uit stilstand, maar hij sprong en dat was het belangrijkste.
Uiteindelijk lukt het me zelfs om een aantal hindernissen achter elkaar te springen zonder een weigering ertussen. Wel moet ik er rekening mee houden dat hij dit nog wel vaker zal doen, maar dat hij zich op zich al wel goed overgaf door wel te springen. Het zo zeker nog wel beter gaan.
Na afloop van de les vertelde de instructeur dat het waarschijnlijk aangeleerd gedrag en onzekerheid is van Laiser. Maar dat de sprong op zich goed is. Laiser moet gewoon leren om af te durven zetten en dat komt vast goed. Daarnaast kreeg ik te horen dat ik geen een keer mijn paard gehinderd had tijdens de sprong. Al sprong hij te vroeg of veel te laat ik ging alle sprongen heel mooi mee in de beweging. Toch fijn om te horen dat ik dat in ieder geval goed gedaan had.
De stal genootjes stonden eigenlijk ook versteld van Laiser vertelden ze na de les. "Laiser is zeker het meest grensverlengend bezig geweest vanavond van alle drie", zeiden ze. Ze dachten echt dat hij weer flink zou gaan steigeren. En ik? Ik was heel blij dat de instructeur ons zo goed geholpen had, want voor mij is een ding zeker. Ik wil dit vaker met Laiser doen, omdat ik gewoonweg zeker weet dat hij dit kan en leuk gaat vinden.
Alleen moet Laiser dat nog even zelf gaan ontdekken Jammer genoeg moeten we door drukte wachten tot november voordat we weer springles kunnen krijgen. Maar als het goed is kunnen we het dan één keer in de twee weken gaan doen.
