Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-10-03 22:28

Bang en ik baal ervan!!

Geplaatst door de TopicStarter : 12-10-03 22:28

Ik ben nooit een held geweest op een paard! Al vanaf mijn eerste les, 13 jaar geleden, was ik een bange ruiter. Ik heb jaren een new forest verzorgd die ik absoluut niet aankon en waar ik dus nauwelijks op reed. Toch heb ik een keer onder begeleiding van de eigenaresse een buitenrit gemaakt. Zij was op de fiets mee. De pony sloeg op hol en ik viel eraf. Ik was toen 12 en zat net 2 jaar op les. Sindsdien ben ik bang geweest voor snelle pony's en galopperen in het bos. Na 5 jaar lessen was de angst min of meer weg. Op mijn 17e ben ik gestopt met rijden wegens rugproblemen en geldgebrek. 3 jaar later ben ik weer begonnen. De eerste tien minuten zat ik te bibberen op de braafste pony van stal! Ze moesten hem echt voor me vasthouden! Het duurde nog anderhalf jaar voordat ik mijn lef weer helemaal terug had en ik weer op de monsters van de manege durfde te stappen. Het enige wat ik altijd eng bleef vinden is springen.

Vorig jaar heb ik zes weken op Vlieland gewerkt, ik heb daar strandritten begeleid bij Stal Edda, een ijslandermanege. Ik vond het er absoluut te gek en heb aardig wat kilometers gemaakt. Soms reed ik 3 uur per dag, maar minimaal 1 uur. Mijn zit is daardoor veel beter. Ik heb daar allerlei soorten paarden gereden, van druk tot rustig en ben geen seconde bang geweest. Toen ik terug kwam en weer in de manege ging rijden baalde ik ontzettend van die rondjes in de bak en heb ik zo snel mogelijk een bijrijdpaard gezocht. Inmiddels heb ik een leuk paardje om te rijden. Ik ben helemaal gestopt met de manege en rij als het lukt 3x in de week op Donja. Ik heb daar een buitenbak en het bos is dichtbij.

In het begin ging het lekker. Ze is zeven en ik ben halverwege juli met haar begonnen. Ze heeft de afgelopen twee jaar alleen rustige buitenritjes gemaakt met een beginner en af en toe wat fanatieker gereden om het bij te houden. Op een vrijdag ruim 8 weken geleden ben ik er echter heel erg hard af gevallen. Verdrietig

Ik stapte op en had mijn rechtervoet nog niet eens in de beugels of ze begon al te bokken. Ze bokt nooit! Ik maakte en salto en kwam plat op mijn rug terecht! Ik heb haar daarna even los laten rennen en ben er nog even opgestapt. Ik had ontzettend veel pijn in mn rug en heb het maar tien minuten volgehouden. Ik bleek later twee wervels in mn onderrug gekneusd te hebben. Ik kon de eerste dagen nauwelijks bewegen van de pijn maar ben woensdags wel weer op Donja gaan zitten. Een vriendin van me heeft haar gereden en ik stapte uit. Voornamelijk om te voorkomen dat ik heel bang voor haar zou worden. Ik ben heel langzaam weer begonnen met rijden en hen 2 weken geleden zelfs weer mijn eerste buitenrit gemaakt! Lachen

Het probleem is nu dat ik bang voor haar blijf. Ze wordt een beetje fris van harde wind en ik stap er dus niet op bij windkracht 3.5! Ik ben ontzettend bang om te vallen. Ik heb dus ook de hele week niet gereden omdat het stormde! Ik baal ontzettend van mezelf! Ik kan best redelijk rijden en eigenlijk moet ik me gewoon niet aanstellen... Ik ga morgen weer naar haar toe en kijk al van te voren wat voor weer het zal worden. lekker paranoia! Twee weken geleden probeerde ze me er weer af te gooien tijdens het opstijgen, maar toen hield ik haar onder controle. Ik had het al aan zien komen. Ze was kijkerig en het waaide. Mijn vriendin is er inmiddels ook al een keer af gegaan. Ik wil heel graag lekker naar het bos met haar of een beetje aan de slag in de bak, maar ik vertrouw haar niet meer! Terwijl haar eigenaar een absolute beginner is en rustig het bos in gaat! Ze voelt dat ik bang ben, maar daar kan ik niet zo veel aan doen. Als ik eenmaal zit gaat het prima, na twee rondjes stappen ontspan ik wel weer, maar opstijgen is eng! Ik heb niet altijd iemand bij de hand die me kan helpen en ik ben verdorie ook geen beginner... Ik moet dit toch alleen kunnen?! Ik ben ontzettend gefrustreerd.

Eigenlijk wilde ik alleen maar even mn ei kwijt, maar tips zijn natuurlijk van harte welkom! Haha!

We hebben uiteraard het zadel e.d. gecontroleerd na het bokken maar daar was niets mee aan de hand. Aan de longe is ze altijd erg braaf, tijdens het rijden bokt ze nooit, maar ik blijf het allemaal erg eng vinden en ik ben het spuugzat. Ik zal blij zijn als ik het angstmonster weer heb overwonnen en weer lekker van haar kan genieten! Scheve mond

**Geplaatst**: 12-10-03 22:47

Geplaatst: 12-10-03 22:47

Het lijkt wel of ik een verhaal van mijzelf lees. Ik ben ook echt een angsthaas. Ondanks dat heb ik een aantal jaren terug een behoorlijk lastig paardje gekocht en na behoorlijk wat moeite kan ik hem nu prima rijden. Af en toe niet maar goed daar kom ik wel weer overheen. Ook bij mij komt het angstmonster af en toe nog om de hoek kijken. Wat ik doe als ik zie dat mijn paardje een beetje druk is, is hem even twintig minuutjes aan de longeerlijn en dan flink door laten lopen. Zodat hij in iedergeval even wat energie kwijt kan. Dit doet mijn vertrouwen meestal ook goed. Succes!

**Geplaatst**: 12-10-03 23:02

Geplaatst: 12-10-03 23:02

Als ik jou was zou ik aan de slag gaan met iemand en Donja. Die persoon moet jou ermee helpen om van je angst af te komen. En met de juiste begeleiding zou dat moeten lukken denk ik. Denk niet:"Ik ben verdorie geen beginner!" Als je ergens bang van bent is dat heel erg vervelend.
Je moet je schaamte aan de kant zetten en rustig de tijd nemen, Het zou zonde zijn als je dit zou verwaarlozen, want dan zou je angst alleen maar toenemen en dan stop je straks met rijden, en dat lijkt me ook niet wat je wil. Succes ermee !

**Geplaatst**: 13-10-03 00:41

Geplaatst: 13-10-03 00:41

Yep, weer eentje van de zovelen. Je bent de enigste niet, en ik ken ze nog banger. Maakt niet uit. Als je actie onderneemt om er vanaf te komen, dan ben je al halfweg.
Als je werkelijk door de bocht kunt met IJslanders, kijk eens of ze bij Punktur (de Punt) iets voor je kunnen betekenen?
Binnen de NVVR hebben we behoorlijk wat kennis op dit gebied, maar ik kan vanaf hier (omg. Eindhoven) moeilijk direkt iets voor je doen. Ik ken wel een boel mensen in die hoek, maar ik weet niet of jij daar ook iets mee kunt. PB even, als je denkt dat de NVVR iets voor je kan betekenen. Er zijn op dit moment ideen aan het ontstaan om een weekend te organiseren met een stel bikkels om al die bangerikken een duwtje in de goede richting te geven. Er zijn veel mensen binnen de NVVR die heel goed zijn om mensen tew begeleiden en over die drempel te helpen.

**Geplaatst**: 13-10-03 07:59

Geplaatst: 13-10-03 07:59

Ik denk dat het verstandig is om goede begeleiding te zoeken. Zoals jij het beschrijft kan het inderdaad zijn dat Donja jouw angst voelt en daarop reageert. Het lijkt me zeker zinvol om samen met iemand anders aan jouw angst te werken.

**Geplaatst**: 13-10-03 08:15

Geplaatst: 13-10-03 08:15

Ik ben ook nog altijd aan de bange kant. Ik ben bijna 5 jaar geleden van een pony gevallen en heb toen een schedelbasisfractuur opgelopen. Ik ben nu ook nog altijd bang om te vallen. Als Pris een drukke dag heeft, dan baal ik nog steeds. Ik longeer haar dan voor ik erop ga en dan is de meeste drukte er wel vanaf. Slimme tip misschien.
Een instructeur die je er doorheen helpt is erg fijn, dat heb ik ook gehad. Ik was op een gegeven moment zo ver dat ik alleen nog maar durfde te stappen. Dan liet ze me dat doen, en dan als het stappen goed ging zo van "nou het gaat zo goed, probeer eens een rondje te draven" en zo ben ik er doorheen gekomne. Inmiddels ga ik er gewoon op als ze druk is, ik baal dan wel, maar dan word ik boos op mezelf (moed inpraten) en rijd toch maar.
succes met over je angst heen komen. In ieder geval al knap dat je het gaat proberen!
Angst is echt het lastigste wat er is. Helemaal omdat paarden dat ook voelen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-10-03 09:54

Geplaatst door de TopicStarter : 13-10-03 09:54

Bedankt voor de steun allemaal! Het is wel fijn om te weten dat er meer mensen last van hebben! Punktur zit niet meer in De Punt, een deel is verhuisd naar Polen, het andere deel zit in Donderen en is erg lastig te bereiken. Ik wil graag weer bij hun rijden, maar dat is op het moment niet mogelijk. Ik laat jullie vanavond nog wel even weten hoe het vandaag gegaan is!

**Geplaatst**: 13-10-03 09:57

Geplaatst: 13-10-03 09:57

Hier nog een bangerik, het is bij mij zo hoog opgelopen van de zomer dat ik mijn paard wilde verkopen en maar suikerzakjes wilde gaan sparen.

Ik liep toevallig tegen mijn huidige instructrice (rotwoord om te typen ->lesgeefmens is simpeler) aan en zij heeft mij en mijn paard aangepakt en nu doe ik de meest stoere dingen (fietsen met mijn paard, crossen, lessen) en ik heb er weer lol in.

Tip: zoek iemand die jullie ff op de rails kan zetten en het komt allemaal goed

Ik ben nu niet meer bang, maar wel voorzichtig! (veiligheidsschoenen en veiligheidshelm b.v.)

**Geplaatst**: 13-10-03 10:23

Geplaatst: 13-10-03 10:23

mijn moeder en ik hadden dit vroeger ook, 6 maanden van het jaar waren we de speedies van de stal en 6 maanden van het jaar durfden we er alleen naast te staan, het sloeg altijd in als een bom maar ik wou springen, het was een droom, dus ik moest er wel op.

het is allemaal begonnen met een wit paardje, we gingen wandelen en ik moest al laastste rijden van de groep van 20 paarden, waarom, was achterna wel duidellijk maar toen zeiden ze tegen me, kun je van alles achter wat bekijken want er zaten toch wel beginners bij, opeens roepen ze aansingelen dus ik die singel aantrekken, en sjoef weg was ze tussen alle paarden door in rengalop, ik ben toen plat op mijn buik op een betonnen vloer terecht gekomen, ik kon niet meer ademen, na wat rustig aandoen moest ik er weer op want we waren nog 15 minuten van de manege af, dat heb ik lopend gedaan want no way, ik weer op dat witte kreng!!

Toen heb ik mijn eigen paard gekocht, endo, iets wat ik zelf uitgezocht heb en een lesgever bij, een nationale ruiter uit belgie (woonde toen ook nog in belgie) daar volgde ik priveles aan want ik wou springen, endo was eerder een veelzijdigheidspaard en te oud om het springen op een keurige manier aan te leren maar die lesgever zei, meid, eerst leren staan voor je wil lopen dus aan endo heb ik 4 jaar veel aan geleerd, toen kwam otoucha, een 4 jarige frisse merrie maar onder zadel een scheet, kom parcour van 1.00 meter springen, voor mijn ideaal dus, met otoucha heb ik eindellijk mijn lessen kunnen voilgen maar door de steun van endo ben ik mijn angst kwijt geraakt om te vallen of oooo hij schrikt.

onlangs werd ik weer flink getest, orsini ging naar een andere stal en dus kon ie best schrikkerig zijn, ik had al zoiets van, o god, maar ga er wel op, ik zie het wel, ik ben geen minuut bang geweest.

wat ik zeggen wil, door mijn eerste eigen paardje endo, heb ik mijn vertrouwen terug gekregen en de angst overwonnen terwijl ie soms ook echt wel flink uit de hoek kon komen horen maar een goed paard en een goede instructuur kunnen je er vanaf helpen, probeer het niet zelf in je eeentje want je valt iedere keer terug in je angst, heb ik ook gehad!!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-10-03 10:29

Geplaatst door de TopicStarter : 13-10-03 10:29

Donja staat vlak naast een vliegveld en dat is soms best wel een lawaai! Zij schrikt nergens van, maar als er een groot vliegtuig opstijgt ga ik stilstaan en stijg ik het liefst even af uit angst dat ze toch schrikt van de herrie. Laatst was er ineens een harde knal toen ik in de bak aan het rijden was. Ik schrok me te pletter en verkrampte meteen, Donja vertrok geen spier en draafde rustig verder. Ze is ook 100% verkeersmak, maar het vertrouwen is weg.

**Geplaatst**: 13-10-03 11:51

Geplaatst: 13-10-03 11:51

Misschien dat je haar eerst even longeert tot je zelf denkt dat ze helemaal rustig aan het werk is en niet meer zal gaan klieren, idd je paard voelt het aan wanneer je bang van dr bent, misschien moet je buiten het rijden om zeg maar, als je poetst enzo meer met dr gaan doen, wandelen ofzo zodat jullie meer een band krijgen en dat het paard je daarbij kan helpen ofzo? Ik weet het echt niet, heb er eignelijk ook geen verstand van, want ik ben eigenlijk nooit bang geweest, lijkt me heel erg als je het bent, maar je kunt daar natuurlijk niks aan doen, en een goede begeleider wil misschien ook wel helpen?

**Geplaatst**: 13-10-03 14:00

Geplaatst: 13-10-03 14:00

Je geeft het zelf al aan, het vertrouwen is weg. Als eerste is het een goed punt dat je het zelf onderkend en er iets aan wil doen. Vertrouwen is dus toch aanwezig maar lijkt zich een beetje te verstoppen.
Mijn tips (uit eigen ervaring):
- zorg dat je niet alleen bent als je naar je paard gaat, zodat als je niet durft een ander er even voor je op kan gaan zitten.
- zorg dat je je onderweg naar je paard toe niet steeds gaat zitten denken aan hetgene wat er fout kan gaan, spreek je zelf toe en denk meteen aan iets anders (klinkt raar maar het werkt)
- Hou iedereen op de hoogte over angsten, ben eerlijk je zult versteld staan van het begrip en medewerking die je van iedereen krijgt.
- zet eens een radio o.i.d. langs de kant dat leidt je af en je hoort niet alles, hopelijk ga je een beetje meezingen en dan komt de ontspanning vanzelf
- het is niet erg om bang te zijn, het hoort erbij en als je het kunt accepteren dan zul je zien dat je angsten steeds minder worden, want het mag, je mag bang zijn en als je dat kunt accepteren wordt de angst al minder. MMMmmmm als ik teruglees staat het een beetje warrig allemaal ik hoop toch dat je er iets aan hebt......

**Geplaatst**: 13-10-03 15:21

Geplaatst: 13-10-03 15:21

Bouw het vertrouwen weer op, stap naast der, aan de longeerlijn of weet ik veel in ieder geval je vertrouwen terug krijgen. Wat je dan kan doen als je nog bang bent is der aan de longe zetten en ff der energie wat wegnemen. En als je er dan weer opgaat zorgen dat er iemand bij is.

Heel veel succes en het komt wel goed hoor!!!

**Geplaatst**: 13-10-03 15:33

Geplaatst: 13-10-03 15:33

Steekt vingertje op Haha!

Ben ook een angsthaas, ik blijf er wel iedere keer opstappen, weer of geen weer, maar zit dan wel alvast vantevoren te bekijken wat ze allemaal eng kan vinden *foutfoutfout ik weet het*
En meestal schrik ik meer van mensen die hun kruiwagen leeggooien dan dat Par dat doet.

Na een paar rondjes instappen is het dan weer weg.
Als ze dan begint te vervelen heb ik zoiets van kom op zeg doe even normaal.
Maar het begin stuk is gewoon moeilijk.

Het gaat wel stukken beter als er iemand bij is, gewoon iemand waar je dan even tegen aan kan kletsen, desnoods zeiken over de verschrikkelijke drukte die je paard loopt te maken.
Alleen dat helpt al, bij mij dan.

Succes in ieder geval, het is ene rotiets maar niet een onoverkomelijk iets.

**Geplaatst**: 13-10-03 15:52

Geplaatst: 13-10-03 15:52

hier zit er nog zo'n angsthaas. Gelukkig kent mijn instructeur mij langer dan vandaag en in de meeste gevallen praat hij mij er wel door maar wanneer dit niet lukt en voor het echt te gort wordt met mijn schrikkend paard stapt hij er dan meestal op om haar effe tot de orde te roepen.

**Geplaatst**: 13-10-03 17:25

Geplaatst: 13-10-03 17:25

Ik ben eigenlijk nooit een angsthaas geweest met paarden. Maar er 2 momenten geweest dat ik echt bang was. De eerste een jaar of 2,5 geleden. Ik reed een manege pony, Daisy, die had me er zonder zadel 2 keer flink hard afgegooid. De week erop er weer gewoon opgegaan. en dit keer er weer 2 keer hard afgevallen, dit keer met zadel. Ze was toen heel fris, werd gestrest van haar buurpaard dat haar constant zat te bijten...

Ben een aantal weken goed bang voor haar geweest en heb toen ook op een ander gereden. op eeng egeven moment kreeg ze een andere stal, werd ze rustiger en ging ik er ook weer op...

de tweede keer is eigenlijk nu nog steeds... Ongeveer 3 weken terug, wilde ik opstappen, op Oscar, mijn verzorgpaard. Ik kom er altijd vrijgemakkelijk op, ookal is hij 1.76 en ik 1.62. Maar die keer wilde ik opstappen, en hij begint ineens te lopen.. daar was ik niet opberekend en val zo achterover op de grond... Daarna had ik hem tot de orde geroepen, opgestapt en doorgereden.

Die week was er verders niks aan de hand geweest. TOT ik twee weken terug naast een rustige weg stond, omdat ik op wilde stappen om naar een stal in de buurt te rijden waar ik les had. Ik stap op, terwijl ik mijn been eroverheen wil zwaaien begint hij te draven. Toch probeer ik door te zwaaien, want wat moet ik anders...., toen begon hij te galoperen. Ik zat bijna tot er ineens een auto in de weg stond. Oscar maakt wat rare sprongen en rent uiteindelijk tussen de auto en het weiland in, wat eigenlijk veel te smal was... Net voorbij de auto viel ik eraf. Had een beetje pijn, maar het viel wel mee. Met 8 man zijn we bezig geweest om hem te vangen. Ik heb hier zekerwel van geleerd, niet meer opstappen buiten de bak zonder hulp!

Heb er wel goed de schrik in. Als hij niet stil staat stap ik niet meer op! Wie weet breek ik de volgende keer mijn nek! ook oscar is lekker fris door de storm. De laatste twee keren is het goed gelukt om er normaal op te komen.

Wat ik nu doe, is ik longeer eerst eventjes, vervolgens zet ik hem duidelijk stil, gaat hij draaien of zo, dan loop ik met hem een volte en zet hem opnieuw duidelijk stil. Zodra hij 1 stap verzet, probeer ik hem zo goed als ik kan te corrigeren. blijft hij vervelend doen, opnieuw een rondje draaien en weer stil zetten. De eerste keer ben ik echt een kwartier bezig geweest. Het was echt een kwestie van geduld! Het is precies wat monty roberts zegt Knipoog

als je doet alsof je een dag de tijd hebt is het in een kwartiertje geklaard, maar ga je poushen en wil je het in een kwartier gedaan hebben, ben je de hele dag bezig.

Ik denk dat je gewoon even door moet zetten. Ik denk namelijk dat ze voelt dat jij onzeker bent. Neem een longeer lijn mee, longeer haar eerst eventjes, zodat het echte frisse eraf is. Loop vervolgens een stukje en zet haar zo duidelijk mogelijk stil. Probeer op te stappen maar gaat ze draaien gewoon weer rustig op de plaats zetten en volhouden!

Ik vind wel dat als ze gaat bokken je haar goed op haar plaats moet zetten! Bokken is typisch wan gedrag wat in een kudde ook flink afgestraft zal worden! Dus afstraffen maar niet echt boos worden/blijven. laat haar duidelijk merken dat als ze netjes stil staat jij ook niet meer boos bent.

Ga gewoon naar haar toe, met de instelling, ik wil fatsoenlijk op kunnen stappen. Ga niet met de instelling, ik hoop maar dat ik er snel opkom want ik wil lekker kunnen rijden...

zo moet het op een gegeven moment wel lukken, vraag anders iemand die je wil helpen. Dieangst gaat echt niet zomaar weg ben ik bang. Hoe geduldig ik ook probeer te zijn. Als hij dan eenmaal stil staat en ik stap op, dan ben ik verschrikkelijk aan het shaken! en baal ik verschrikkelijk van mezelf. Eenmaal erop, zorg ikd at hij nog even stil staat, en dan stap ik even rustig om tot rust te komen!

bij oscar is het tenminste dan wel zo, dat als ik erop zit ook alles idd goed is....

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-10-03 19:21

Geplaatst door de TopicStarter : 13-10-03 19:21

Nou, mijn verslag van de dag, maar dan in PP Haha!

Donja stond nog in de wei, dus die hebben we eerst opgehaald. Je moet dan met 2 paarden een stuk langs de weg, dus dat doen we altijd met twee mensen. Napoleon kan niet alleen achter blijven, dan knalt hij door de omheining. Ze was tijdens het poetsen al aan het draaien, een teken dat ze fris is, want anders blijft ze rustig staan. Nappie stond in de bak te frunniken met de hengstige merrie van de buren. Hij is al 15 jaar ruin, maar dacht waarschijnlijk aan zijn jonge jaren als dekhengst! Haha!

Nek in de krul, groo maken en rondjes dansen. Haha.

In de bak heb ik Donja even gelongeerd. Op beide handen in stap en draf en dat ging prima. Aan de longe is ze altijd erg braaf, dan bokt of rent ze nooit! Ze moet van mij tijdens het aansingelen ook keurig stilstaan, zonder dat ik haar vasthou. Dat deed ze redelijk. Ik heb geprobeert zo kalm mogelijk te zijn van binnen voordat ik opstapte, maar was toch behoorlijk gestresst. Dat voelde ze uiteraard en ze was ook wat gespannen, maar bleef wel staan. Pas toen ik beide voeten in de beugels had durfde ik een beetje te ontspannen. Bij mij is het ook zo dat alles ok is als ik eenmaal zit en een half rondje heb gereden. Dan weet ik precies in wat voor bui ze is.

Toen ik eraf viel reed ik nog maar 5 of 6 weken op haar en kende ik haar niet zo goed. Nu kan ik aan haar gedrag tijdens het poetsen al zien hoe het zit en weet ik dus hoe ik te werk moet gaan. Het rijden ging niet zo lekker, we hadden beide moeite met de ontspanning en Nappie stond midden op de hoefslag met zijn mooie buurvrouw te flirten... Op de linkerhand gaat het altijd een stuk beter dan op de rechterhand. Daar zit ze echt vast en kost het veel moeite om haar er doorheen te rijden. Vandaag lukte het dan ook niet zo goed. Ik ben in totaal een uurtje met haar bezig geweest. Woensdag probeer ik het gewoon weer. Eigenlijk wilde ik graag naar buiten, maar dat stel ik nog wel een paar dagen uit.

Ik ben trouwens pas bang voor een paard als ik er op moet stappen. Ik vind het heerlijk om met paarden te werken die op stal en in de omgang echte monsters zijn en dat gaat me over het algemeen ook erg goed af! Ik heb ook al diverse paarden zadelmak gemaakt. De problemen beginnen pas bij het rijden!

**Geplaatst**: 13-10-03 22:17

Geplaatst: 13-10-03 22:17

nee hoor

de problemen beginnen pas bij het opstappen Knipoog

zit je er eenmaal op, geen vuiltje meer aan de lucht Knipoog

in mijn geval dan...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-10-03 13:08

Geplaatst door de TopicStarter : 20-10-03 13:08

Hier nog even een kleine update: ik heb vanavond mijn eerste echte les op Donja! Ik ken de instructrice niet, maar heb haar uitgelegd hoe het zit en we gaan samen aan de slag. Ik heb er zin in, maar toen ik net boodschappen ging doen merkte ik dat het best hard waait. Meteen dacht ik 'oh jee, nou doet ze vast vervelend vanavond met het opstijgen'. Ik probeer het zoveel mogelijk uit mn hoofd te zetten en merk vanavond wel hoe ze reageert. Als ze in de wei en tijdens het poetsen al vervelend is gaat ze eerst aan de longe! Dat is wel niet de bedoeling van de les, maar dan maar een kwartiertje korter lessen. Mijn veiligheid en vertrouwen in het paard is belangrijker. Als Inez (lesgeefmens) andere tips heeft zal ik die natuurlijk ook proberen! Ik ben benieuwd! Lachen

**Geplaatst**: 20-10-03 22:53

Geplaatst: 20-10-03 22:53

jouw verhaal klinkt heel bekend. Een paar jaar geleden heb ik ook zo'n dip gehad (verhaal is te lang om te herhalen hier) en wat bij mij het heeft geholpen is:
- eerlijk toegeven dat je bang bent
- iemand waar je veel vertrouwen hebt en en die voldoende verstand van zaken heeft vragen om je te helpen
- je paard eerst stevig longeren zodat ze geen energie meer hebben om vervelend te doen. Dat klinkt misschien gemeen, maar IMO gaat mijn veiligheid voor.
- alleen er op stappen als die persoon erbij is
- luisteren naar die persoon en doen wat hij/zij zegt
- rustig opbouwen en geen dingen doen die je echt niet durft

Oh, en ik start inmiddels sgw met hetzelfde paard waarvan ik toen zo bang was.

**Geplaatst**: 20-10-03 23:06

Geplaatst: 20-10-03 23:06

TADAAA *tromgeroffel* Vers van de pers, uit eerste hand:
In juli volgend jaar heeft de NVVR een weekend op de planning staan speciaal voor bangerikken.
Het wordt gehouden op een mooie lokatie op de Veluwe, met een gigantische binnenbak en het bos direkt buiten het hek, niet eens een weg oversteken!
Ik weet nog niet met hoevelen we mogen komen, maar ik ken de accomodatie en die behoorlijk aan de maat. Paarden kunnen op stal of in de wei.
Let wel, deze info is nog niet officieel bekend, wordt pas in het decembernummer aangekondigd, maar niet-leden, doe je voordeel op www.recreatieruiter.nl yep, is het me weer gelukt *LOL*

Sorry moddies voor al die reclame, maar ja, als meubilair van de club......

**Geplaatst**: 21-10-03 09:27

Geplaatst: 21-10-03 09:27

Je verhaal klinkt inderdaad best bekend, ik ben 4 weken geleden met mijn paard uitgegleden en ik had mijn been gebroken. Ik ben er zaterdag voor het eerst weer op gegaan, maar ik durfde niet te galoperen, steeds als ik aansprong dacht ik aa nde val en liet ik hem weer in stap overgaan.
Ik heb een paar tips, je moet maar kijken of je er wat aan hebt:
-Laat iemand hem vast houden bij het opstijgen, je kan gewoon eerlijk toegeven dat je bang bent.
-Als je er eenmaal opzit laat iemand hem dan even een rondje nog vasthouden
-En als laatste: als je echt niet meer durft, moet je het niet tegen je zin in doen omdat je je anders schaamt, ik bedoel ; paardrijden doe je voor de lol! Je kan ook bij je paard zijn zonder te rijden!
Iniedergeval heel veel sterkte er mee! En ik hoop maar dat je er ooit weer rustig opdurft!

**Geplaatst**: 21-10-03 11:01

Geplaatst: 21-10-03 11:01

Sando schreef:
Als ik jou was zou ik aan de slag gaan met iemand en Donja. Die persoon moet jou ermee helpen om van je angst af te komen. En met de juiste begeleiding zou dat moeten lukken denk ik. Denk niet:"Ik ben verdorie geen beginner!" Als je ergens bang van bent is dat heel erg vervelend.
Je moet je schaamte aan de kant zetten en rustig de tijd nemen, Het zou zonde zijn als je dit zou verwaarlozen, want dan zou je angst alleen maar toenemen en dan stop je straks met rijden, en dat lijkt me ook niet wat je wil. Succes ermee !

Daar ben ik het helemaal mee eens!
met goede begeleiding moet het toch lukken om het weer een beetje op de rails te krijgen....

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-10-03 14:46

Geplaatst door de TopicStarter : 21-10-03 14:46

Er wordt hard aan gewerkt!

**Geplaatst**: 21-10-03 14:57

Geplaatst: 21-10-03 14:57

Als ik ergens een hekel aan heb is het als een paard je bij het opstappen er al afbokt of de benen neemt. Het gevaarlijkste moment van het rijden is namelijk het op- of afstappen.

Ik kan me voorstellen dat Donja nu in de herfst en in de winter frisser is dan in de zomer. Je zou voordat je gaat rijden kunnen longeren om de frisheid er uit te krijgen. Maar als ze het blijft doen, bokken tijdens het opstijgen, zou ik snel even hulp zoeken bij iemand die daar verder niet zulke problemen bij heeft en haar even kan vertellen dat dit toch niet het gewenste gedrag is...

En nog iets: probeer het verwachtingspatroon te doorbreken. Als het een beetje waait moet je niet denken dat ze gaat bokken, want dan gaat het gebeuren ook....