Mijn verzorgpaony die ik in Barneveld op school (dierverzorging) reed werd op een gegeven moment verkocht. Ik had haar zelf ingereden en het was voor het eerst dat ik een verzorgpony had waar ik lekker mijn gang mee kon gaan, zonder dat er continu iemand (die niet kon rijden maar wel eigenaar was) langs de kant stond te vertellen wat ik wel en niet mocht doen. En toen moest er 1 weg omdat er teveel paarden waren. De persoon die kwam kijken mocht zelf kiezen welk paard ze wilde. Er kwamen mensen voor hun dochter van 10 en die kozen de liefste,die van mij natuurlijk! (We reden daar met een hele groep) In eerste instante was ik nog best trots, die van mij was de liefste en de leukste! Uiteraard, dat wist ik allang! Totdat ik besefte wat dat betekende... Ik heb toen ze weg ging echt de tranen uit m'n kop gejankt, ook omdat het op de trailer zetten enzo helemaal niet lekker liep... Meteen naar huis (Eindhoven) gereisd daarna en grappig genoeg door wildvreemde mensen in de trein getroost. Die hoorde me het verhaal door de telefoon aan een vriendin vertellen. Nadat ik opgehangen had vroegen ze me er voorzichtig naar, weer janken natuurlijk, maar die mensen (ook allemaal vreemden voor elkaar) waren echt zo lief en super begripvol. Dat was dus weer het mooiste wat me overkomen was! En nu heb ik eindelijk gelukkig m'n eigen paardje!!!