Geplaatst me vriendin belt op helemaal huilend me opa licht in het ziekenhuis het gaat heel slecht met hem
nou ja nou zul je misschien denken je vriendin's opa dat is toch niet zo heel erg voor jou jij kent hem toch verder niet.
dat zit bij mij dus anders.
maren die woont in een huis 2 onder 1 kap.
het ene huis haar opa en oma en het andere huis maren haar vader,moeder,broertje,zusje
ik kom dus onwijs vaak bij haar opa en oma ik blijf er vaak eten en als mijn vruiendin op vakantie was ging ik er nog iedere dag heen om de paarden te voeren te rijden en verder te verzorgen dus kwam er altijd wat drinken enzo.
echt vreselijk om dan zo'n bericht te krijgen me opa licht in het ziekenhuis hoe kan dat ik heb hem van de week nog gesproken!!
zo'n gek idee ik kon niet echt slapen s'nachts moest er steeds weer aan denken.
zaterdag ga ik werken smiddags naar magnifiek want ik had een wedstrijd die zondag invlechten etc.
thuis zijn aan gekomen ga ik douche en eten en ik ga naar maren toe het gaat heel slecht mijn moeder en oma blijven er vanacht slapen het is vandaag of morgen marjolein vandaag of morgen zal hij sterven
er komt bij maren een vriendin slapen omdat zij op haar zusje moet passen en ik morgen een wedstrijd heb dus niet kan blijven vrieg uit me bed moet etc.
nou savonds thuis gekomen ga ik douche en gaat de tel me tante huilend oma die heeft een beroerte gehad en moet nu naar het ziekenhuis er komt een ambulance me vader en moeder rennen door het huis en bonk de deur valt dicht.
het is stil in het huis me zus begint te huilen het was net uit met haar verkering en nu dit weer bij mij rolt er ook een traan over me wang eeerst maren haar opa die ik zo onwijs goed ken en dan mijn eigen oma!!
ik heb gewacht tot 1 uur en sms maren...zo blijven we wat sturen en belt ze midden in de nacht op.
hoe het is en ik vragen hoe het met haar opa is heel slcht hij zit aan slangetjes en het is vandaag of morgen wat ze me al zei..
de hele nacht nliggen wachten tot mijn ouders thuis kwamen je weet niet wat je overkomt je weet niet wat je doen moet.
eindelijk was het ochtend af en toe was ik een uurtje in slaap gevallen en weer wakker.
in 1 van die uurtjes waren me ouders dus thuis gekomen en ik niet wakker geworden toen me moeder naast me kwam zitten.
nou ja 7 uur in de ochtend loop ik bij mijn ouders binnen daar word me dus verteld wat me oma had ze heeft een hersenbloeding gehad is aan de hele rechter kant verlampt en het gaat niet zo goed.
ik heb die dag een wedstrijd het losrijden gaat helemaal stinkmodder en ben de bak uit gegaan
de proef zelf ging wel aardig maar ze deed niet wat ik vroeg met draven was het echt keihard draven en ik rustig praten en los vast los vast los vast.....wat in houden..
er waren dus aardig wat foutjes in de galop wilde ze niet meteen terug naar de draf.
ik was 5de van de negen geworden toch wel een beetje trots de eerste wedstrijd van ons samen.
nou eindelijk thuis eten en me ouders + zus gaan naar het ziekenhuis ze slooten nog niet eens de deur en de telefoon maren helemaal in paniek haar opa is overleden
ik ga er natuurlijk meteen heen en kom pas laat in de avond terug iedereen condoleren en wat praten de hele fam was er toen die stierf het was zo mooi hij heeft al dietijd op zijn geliefde zus gewacht toen zij er eigndelijk was en hij de zegen van de dominee kreeg is hij gestorven.
s'maandags ik maak er echt nix van op school moet aan mijn oma denken en de opa van maren.
ook nog een proefwerkl wat voor mijn exame geld *bah* maar daar haal ik tot mijn verbazing een 9.5 voor hoppa die heb ik alvast.
smiddags word ik helemaal niet lekker en longeer valentina even uitmesten en poetsen toen was ik weg.
volgende dag stoord het ik ga niet naar school ik was hardstikke verkouden en gewoon te ziek ook de les van savonds daar ga ik ook niet naar toe zo ziek was ik zoveel nachten niet kunnen slapen woensdag ga ik naar school fantasties gaat het niet savonds naar maren en haar oma + familie toen iedereen weg was ben ik toch maar wezen kijken ik durfde eigenlijk niet hij lag thuis in een kamer met heel veel bloemen.
maren vroeg al wil je zo kijken? ik zo nee ik denk het niet
maren dr oma vraagt het later....ja misschien
totdat ik mezelf berdenk als ik het nou niet doe krijg ik er spijt van dit is me laatste kans en vertel maren dat ik toch graag ga kijken.
dus wij er heen heel erg vond ik het mijn hart bonkte er bijna uit
maar hij lag er netjes bij het leek net een bok ik krijg de rillingen als ik er weer aan terug denk.
donderdag gaat ook voorbij dan is het vrijdag de dag dat de begravenis zou wezen..
ik ga niet naar school en met mijn moeder naar de begravenis ik heb nog nooit meegemaakt dat er iemand dood gaat in mijn familie of kenissen,vrienden kring het was nl. nieuw voor mij maar heel erg zielig zo moeilijk die man was maar 67
een paar dagen er voor word ook mijn andere oma ziek en word alles me te veel
lieve "OPA" ik mis je en zal je nooit vergeten!!!
