Bedankt allemaal voor jullie reacties, jullie geven me weer helemaal hoop dat het toch nog goed gaat komen...
Gery, ik wou dat ik wist waarom ze zo reageert..
Aan de ene kant denk ik dat het echt tegenstribbelen is uit onwennigheid, niet uit angst denk ik, want ze was op een bepaald moment puur gemeen en kwam zeker niet bang over. En als ik terug ga denken hoe het allemaal gegaan is vanaf het moment dat ik haar kocht (afgelopen juni) is het een pony die heel snel venijnig wordt als er dingen moeten gebeuren die haar niet bevallen...
Bij dingen die ze niet wil doen gaat ze ongelofelijk in staking, werkt dat niet begint ze te steigeren en allerlei andere fratsen uit te halen. Wanneer je dan streng bent en doorzet win je het op den duur wel, maar dat valt zeker niet mee!
Ze werd bij de smid pas bang toen ze zo op haar donder kreeg, echte paniek was het niet maar je kon aan de ogen zien dat ze bang was. Ik denk ook dat hij te ver is gegaan met alles, ik kan me zijn reactie wel een beetje voorstellen, hij had zijn handen helemaal stuk (ik moest de pony afspoelen na die tijd omdat ze overal bloedvlekken had van hem) en hij heeft ook een paar keer echt moeten springen om op tijd weg te kunnen komen als ze weer doordraaide, maar hij is te ver gegaan met slaan(vind ik tenminste).
Ze heeft trappen in de buik (hoeveel kwaad kan dat eigenlijk voor het veulen?) en onder de kont gehad en hij heeft haar tussen de oren gestompt en nu heeft ze allemaal korsten op de lip van de tang die hij erop heeft gedraaid als praam.
Terwijl ik zeker weet van mijn pony dat 1 flinke tik en heel streng toespreken in principe ook werkt zonder dat ze dan echt doordraait...Hoe meer geweld des te onrustiger wordt ze, vind ik trouwens ook logisch...
Die druppels ga ik in ieder geval zeker ophalen, als ze er rustiger van zou kunnen worden zonder dat het echt verdoofd heb ik er helemaal geen problemen mee om die te geven, en als het wel werkt spring ik helemaal een gat in de lucht...
Misschien is het verstandig als ik deze week de smid eens bel om er eens rustig met hem over te praten, dan is het allemaal een beetje gezakt maar nog wel vers in het geheugen, want verder zie ik hem nooit, niet eerder dan wanneer er een nieuwe afspraak gemaakt wordt voor Mika.
Vandaag ben ik voor het eerst begonnen met oefenen ivm de hoefjes, netjes voetje optillen, hoef uitkrabben, een beetje met de hoefkrabber op de ijzers tikken rondom, snoepje, volgende hoef...
Eerst was ze wel een beetje bang, ze sprong helemaal aan de kant, misschien wel bang om weer een schop te krijgen ofzo, maar ik ben rustig blijven praten en heb gewoon doorgezet, het snoepje voor elke hoef kreeg ze pas als ik echt klaar was met wat ik wilde doen. Dit wil ik nu elke dag volhouden voor en na het wandelen/longeren/fietsen in de hoop dat ze rustiger wordt wanneer er "gehamert" wordt onder d'r hoeven.
Ik hoop zo dat het werkt en we het op deze manier op kunnen lossen... En ik ben hartstikke blij dat jullie zo met me mee denken om te proberen een oplossing te vinden, DANKJEWEL!
Mochten er nog andere ideeën bij jullie te binnen schieten hoor ik het graag!
Groetjes Sonja
Kijk op mijn website om meer te weten te komen over mijn paarden!