(waarbij is verder niets gebroken heb maar wel ongeveer anderhalf uur in shock ben geweest en 5 dagen uit mijn geheugen 
zijn gewist ) van een ander paard, weer op mijn Nynke geweest. Ik was doodsbenauwd, want het was meteen de eerste keer dat ik helemaal zelfstandig op haar zou rijden sinds ze bevallen is van ons veulentje Jeske.Ter voorbereiding heeft een vriendin op stal 1 keer gelongeerd en 2 keer op haar gereden, zodat ze in elk geval al een beetje gewend zou zijn aan het weg zijn bij Jeske.
Wat heb ik gisteren overdag geworsteld met mijn angst! Wat zag ik er tegenop om te gaan rijden. Doodmoe en doodsjaggerijing kwam ik op de stal aan, ervan overtuigd dat ik wel een smak zou maken en dat het einde paardrijderij zou zijn....
En wat was Nynke
braaf! Met opzadelen stond ze volkomen roerloos, ook als Jeske naar haar riep. Ze nam het bit zó uit mijn hand, en liep heel rustig naar de bak..... En met het opstijgen (traditioneel een struggle omdat ze niet gemakkelijk stil wil staan... --ik heb haar nog niet lang en dat is haar nooit goed ingepeperd) bleef ze roerloos staan. Sprintte ook niet meteen weg, maar wachtte geduldig tot ik de beugels goed aan had en de teugels op maat. En dat terwijl ik nog steeds een spalk om mijn hand heb dus dat gaat niet zo vlot 
...En ze liep als een zonnetje. Geen één keer gehinnikt naar Jeske die op stal stond, geen enkel stapje uit de richting, helemaal niets. Alsof ze zeggen wilde "het komt allemaal goed meid, op mij kun je vertrouwen."
Wat heb ik gehuild van geluk
terwijl ik op haar bezig was. Ik heb alleen maar gestapt en gedraafd want ze heeft een maand stilgestaan en ik kan met die spalk niet veel, maar het was de mooiste rit die ik ooit gehad heb 
En vannacht heb ik voor het eerst sinds de val goed geslapen.Nynke, dankjewel
je bent een absolute wereldmeid!dat moest ik even kwijt!
Een 
**