We hadden dus Buddy en zijn moeder naar de fair gebracht. Beiden natuurlijk vreselijk zenuwachtig, en ik was al niet veel beter.
De volgende dag hadden we Buddy uit stal genomen om een beetje te trainen zodat hij klaar zou zijn voor de volgende dag. Dus wij zijn in de arena en wie komt er al schreeuwend naar ons toe gelopen? Jawel, Buddys moeder. Die had dus gewoon uit haar stal uitgebroken en de stal had een ijzeren ketting rond de staldeur. Wel, ik had er al genoeg van. Het is hier maar een klein dorpje en mensen lopen graag te ouwehoeren over anderen. Kan daar helaas niet echt tegen. Ik was dus gelijk klaar om naar huis toe te keren. Alles verliep goed daarna.
De volgende dag was het dus zover. Een vriendin had haar veulen in de arena, dan was het mijn beurt en nog iemand anders. We waren met zijn drieen en ik won laatst. Ik voelde me best trost hoor want Buddy had het hartstikke goed gedaan. De andere twee zijn kampioenen, dus het was niet moglijk om hun plaats te nemen. Het was een hartstikke leuke dag met vuurwerk s'avonds!