Toen ik ca 17 jaar ben ik ook gestopt met paardrijden. Ik had destijds een verzorgpony, waar ik eigenlijk alles mee mocht doen wat ik wou. Ik ging alleen naar een andere school, kreeg meer huiswerk, kreeg een weekendbaantje en de pony bleef er een beetje bij. Dat jaar is ook de eigenaar overleden en moest mijn verzorgpony worden verkocht (is toen eigenlijk best knullig gegaan, heb niet eens afscheid kunnen nemen en weet ook niet waar ze heen is gegaan).
Dat jaar daarop leerde ik Marc kennen, en had dus genoeg te doen. Ik denk dat ik ongeveer 20 jaar was dat ik weer op de manege ben begonnen met lessen. Dat was erg wennen aangezien ik een aantal jaar niet had gereden, en de jaren ervoor ook geen les had gehad.

OP een bepaald moment moet je denk ik gewoon afstand nemen van de paarden. In hoeverre dat gaat, is denk persoonlijk en ook van de situatie afhankelijk. Ook voor hoe lang dat duurt is erg verschillend.

Even een stapje terug doen, en luisteren naar je hart en je lichaam. Da's beter dan koste wat het kost door willen gaan met paarden (als het met tegenzin moet is er ook geen klap aan).