Geplaatst Sinds kort mocht ik eindelijk op het paard van mijn dromen rijden, een appaloosa hengst Micheal genaamd. 11 jaar oud en gek op springen. Ik sprong ook alleen maar met hem om dat hij er zo gek op is. Maar omdat hij echt hengstekuren had, zoals, voor dat je op bent gestapt er vandoor vliegen, of voordat ik zat liet hij zichzelf gewoon omvallen, waar ik dus onderlag. Toen hebben de mensen van de manege gezegd dat ik er eerst niet meer op mocht rijden, pas weer als hij ruin zou zijn.
Ondertussen is hij dus ruin geworden, en zijn karakter, is gelukkig veel beter geworden, hij heeft nog steeds wel zijn eigenwijze hengstekuren, maar het is wel beter geworden.
De eerste keer dat ik er weer op zou stappen, kon ik het niet, ik was bang, en gewoon verstijfd stond ik naast hem. Ze hebben me toen een hele week geholpen om over die angst heen te komen, en die is nu ook over.
Tot ik gisteren springles had, Micheal weigerde, dat had hij nog nooit eerder gedaan, dus gaf ik hem op zijn donder, want hij kon goed springen, dus begreep ik niet waarom hij nou niet sprong. Tot dat mijn instructeur zei, 'ik denk dat hij voelt dat je bang bent' en toen hij dat zei dacht ik, van ja dat is het, hij voelt dat gewoon, ik heb nog nooit een paard meegemaakt dat daar zo gevoelig voor is. ik heb het nog een keer geprobeert, een hindernis maar, en dat ging gelukkig goed.
ik moet me er gewoon even overheen zetten, en dan moet het beter gaan.
Die voelde haarfijn aan wanneer ik me niet op mijn gemak voelde. Ze heeft nu een nieuwe eigenaresse die wel met d'r rare buien overweg kan en haar eens op haar donder geeft als ze loopt te zieken. Ik durfde dat gewoonweg niet goed. Dus je verhaal is heel herkenbaar. Stap eens op een ander (lees heel erg braaf paard) en probeer je vertrouwen weer een beetje te herstellen; zodra dat goed gaat stap je weer op Michael, je zult zien dat het verschil maakt. Om nog even op mijn (ex)merrie terug te komen; ik stap er nu ook met veel meer vertrouwen weer eens op en zal niet zo snel meer van een bok schrikken als toen. Gewoon omdat ik nu een heel koel paard heb die wat minder van die rare streken heeft. En zelfs deze heeft weleens rare fratsen 