Summertje schreef:Ja ik denk dat ik geen verzorgster meer neem. Ik deed het ook eigenlijk meer om iemand anders een plezier te kunnen doen en dan had ik wat gezelligheid. Maar ik heb gemerkt dat al die kinders hier in de buurt veels te verwend zijn.
Als ik jou was zou ik deze (met uitleg) lekker laten lopen en een betere toch de kans geven.
Ik had er eentje vanaf haar 12e tot haar 18e (toen ging ze ver verhuizen om te studeren). Kanjer, super betrouwbaar. Heb daar ook wel veel tijd/energie in gestoken, hoor. Idem een andere van 14 tot 18.
Het ene paard overleed en voor de andere had ik niet echt iemand nodig.
Komt er zo'n meisje (ca. 16) dat vraagt of ze heel alsjeblieft mag verzorgen; rijden hoeft niet.
Okee, zeg ik, hoeven krabben en oppervlakkig poetsen (24/7 buitenpaard).
Als je het leuk vindt mag je vijf minuutjes met hem aan de hand in de bak, maar beslist niet het erf af (het is zo'n 'gevaarlijke' IJs waar ik geen risico's mee neem).
Ben ik er de volgende zondag zelf, komt ze met ogenschijnlijk keurige pa en ma in de auto, in rijtenue. Vond ik al vreemd.
Hoor ik in de loop van die week dat ze erop aan het rijden is in de bak en er ook een vriendin op laat.
Ik zeggen dat dit beslist niet de bedoeling is en niet volgens afspraak. Zal niet meer gebeuren, belooft ze.
Enkele dagen later word ik aangesproken door de pensionhoudster die vraagt of ik wel weet dat meisje + vriendin hem mee naar buiten genomen hebben om te wandelen en dat hij zich losgerukt heeft en vervolgens in de spits over de weg naar huis gesjeesd is.
Toen heb ik ouders een brief geschreven. Niks op gehoord (vind je het gek dat kinderen van zulke ouders niks (fatsoenlijks) geleerd wordt) en van meisje ook niets meer vernomen.
Maar een serieuze meid krijgt van mij altijd nog een kans. Alleen blijf ik er dan de eerste tijd wèl weer bij.
Met het andere paard ook zo'n verhaal. Dat had ik min of meer met pensioen bij een boer, een eind uit de buurt.
Gezegd dat iemand voor de gezelligheid met het andere paard mee best een STAPritje met hem mocht maken.
Word ik een week later gebeld door een meisje of ze de vierdaagse met hem mee mag doen, want hij rijdt zo lekker.
NEE dus, en ik met bange vermoedens ri. pensionboer.
Zie ik het paard met vier zere benen stram en ongelukkig in het land staan.
Blijkt dat ze ook de hele week al met hem in de bak aan het springen zijn geweest. Een paard van 28 dat dit vanaf z'n 12e al niet meer mocht...
Einde stapritjes-aanbod, voor wie dan ook.
Maar ik heb zo veel goede ervaringen met verzorgsters dat ik hoogsten 'nee, NU even NIET punt nl.' denk na een nare ervaring en dan een leukerd zonder eigen beest best een kans wil geven.
Van ouders moet je het ook niet altijd hebben, hoor.
Bij die 12-jarige had ik de eis gesteld dat ze haar manegelessen zou blijven volgen. Maar natuurlijk, sprak vanzelf, beloofde ma.
Nou, dat werden nog hooguit 3 lessen en toen was het afgelopen. Heeft ma toch maar mooi een dochter 6 jaar gratis kunnen laten rijden en een eigen beest uitgespaard.
Zukke ouders kunnen van mij dus ook op de mesthoop!