Gisteravond met Christa een relaxed buitenritje gemaakt, paardjes sloom, ruiters sloom, lang teugeltje, je kent het wel. Dat je altijd alert moet blijven weten we natuurlijk, maar ja...
Vlakbij onze oude stal is een hertenkamp en die herten doen nogal eens apart. Rennen en springen op vier poten en zo . Er loopt ook een emoe tussen (zo'n ministruisvogel) en die kan ook knap vreemd doen!
Onze paarden zijn ondertussen wel gewend aan die dieren, ook al blijven ze altijd met 1 oog kijken... Nu waren we allemaal zo sloom dat Isard zich wezenloos schrok van een plotseling rondspringend hert en zich razendsnel omdraaiende en weggaloppeerde over het grasveld. Toon schrok weer van ies en ging ook even aan de hol, zonder dat hij nou eigenlijk wist wat er aan de hand was (hij had dat hele hert nog niet gezien!).
Gelukkig hadden we ze snel weer gestopt, want dat grasveld staat vol hoog gras met greppeltjes er tussen die je niet ziet... Beetje bloedlink!
Natuurlijk kwamen er net wat oudstalgenootjes het pad afstappen bij die stal en die waren onze stunt met verbazing aan het bekijken.
giechelend als twee kleuters gingen we vrolijk zwaaiend naar de oudstalgenootjes weer verder. Ik was errug blij met mijn zadelbontje op het spiegelgladde zadel van mijn bijrijdster... Anders had ik er denk ik wel naast gelegen!
Zo zie je maar weer: altijd op blijven letten ook al zijn ze nog zo braaf. Wij waren weer even wakker geschud, dat was blijkbaar nodig!
Groetjes Mieke