Kom ik op stal is de 'nieuwe verzorgster' met Omar bezig. (Geeft niet want ze heeft toestemming omdat ik toch maar heel weinig kan omdat ik het op het moment zo achterlijk druk heb met huis en trouwen). (We hadden elkaars telefoonnummer nog niet -nu wel dus) Dus ik baalde wel maar zij had 'm al helemaal gepoetst dus ik zeg 'Ga jij maar rijden hoor'. Maar dat wilde ze niet want zij zei jij kan nog maar een paar keer dus ga jij maar. Maar ik vond het zo banketstaaf dat we eerst samen in de bak zijn gaan rijden ik heb haar lesgegeven op Omar. Af en toe ik erop wat dingen laten zien, toen zij en ik het haar laten voelen. Ze kan wel aardig rijden, maar van voorwaarts houden en actief had ze nog niet zo vaak gehoord. Ze stuurt wat rondjes en ze vind het wel goed. Nou ja ze trekt 'm iig niet in zijn bek en ze zit er netjes op. Toen heb ik een hele lange staprit met mijn stalgenoot door het dorp gemaakt, echt ik heb vreselijk gelachen.
Op een gegeven moment gingen we even op een grasveldje staan om er een auto door te laten maar dan moet je een (gele) stoeprand op omar stapt er zo op maar haar paard wilde niet toen ging hij uiteindelijk toch. Toen de auto voorbij was er weer af, omar stapt er gewoon af en haar paard neemt me toch een sprong (op het asfalt). De sukkel.
Toen kwamen we over een weg en op een gegeven moment stonden ze samen stokstijfstil en gingen niet meer voor of achter uit. We weten echt niet wat ze zagen 
Maar ze wilden er absoluut niet heen. Wij zijn maar een ander straatje ingedraaid. Toen kwamen we bij een drempel (1 van de velen) waar we al zo vaak overheen geweest zijn, dat bleek deze keer een enorm opstakel. Ze wilden er wel op maar niet meer eraf. Stelletje zeikerds Ik ging er via de stoep af (dat wilde Omar wel) maar Pablo wilde (net als bij dat grasveld) de stoeprand niet af Ik heb zo gelachen, ze hebben iets van 500 meter over de stoep gewandeld, na veel pogingen (hij ging telkens met zijn voorhoef voelen of er een randje zat ) Toen kwam er gelukkig zo'n stuk dat er autos de stoep op kunnen, zo'n schuine rand en daar stapte hij er gewoon af. Daarna schrokken wij ons rot want er kwam met een rotvaart een grote witte vrachtwagen aan
Maar toen stonden ze weer met de oren naar voren te kijken en liep omar er zo heen. Het toppunt was toch wel toen Pablo schrok van een hondedrol!
Echt waar, helemaal shaken en achteruit lopen. Volgens mij zaten er kaboutertjes in verstopt.Nou ja we zijn iig veilig thuisgekomen
)