Geplaatst Dus vanmorgen pak ik mijn stalschoenen om buiten het zand er af te borstelen... begint het te regenen.
Maar... nog geen kwartier later was het droog!
Eenmaal op stal bleef het droog op een klein kort buitje na en al gauw waren we 's middags op weg naar het bos.
En vertel mij: hoeveel paardengekke vrouwen gaan elke week een buitenrit maken met hun eigen paard en houden het nog droog ook?
Niet veel toch?
Dat realiseerde ik mij, en ondanks zere kuiten na een klein stukje draf, en het hoesten door de kanker was ik errug dankbaar voor deze mooie dag.
Op de terugweg zagen we zelfs in een wei omringd door het bos een prachtige REE!!!
Verder nog twee buizerden gezien en mijn dag was echt perfect!
Dames en heren, jullie begrijpen dat ik in 1 keer gelukkig was.
Zoveel mensen op Bokt die mij sterkte en geluk wensten vanwege de kanker, maar zoveel geluk als ik vandaag had...
Zou dat door al die pbtjes van jullie zijn gekomen van de week?
Bedankt allemaal.
God, bedankt dat ik leef. Ook met DIT leven.
Want wie zou niet datgene willen wat ik heb?
Gelukkig getrouwd, een eigen paard, goede relaties met ouders en schoonouders en zus en broer...
Ja, soms lijkt het ongelooflijk, maar er zijn nog zoveel dingen waardoor ik nog heel lang door ga met vechten. Waardoor ik positief blijf.
Snappen jullie nu waarom
Groetjes van een gelukkig vrouwtje.
). 
