Geplaatst Ik ga Camilla verkopen.. Het zit denk ik al 2 maanden in mijn hoofd. Wat moet ik nu met haar..?
Het is zo'n moeilijke beslissing geweest, echt héél erg moeilijk. Maar met hulp van andere heb ik de knoop toch doorgehakt.
Stiekem zit er ergens nog twijfel, maar aan de andere kant denk ik wel dat het een goede beslissing is.
Het zit zo:
Jullie weten vast nog wel dat ik het rijden eng vond in de winter, toen we erachter kwamen dat het zadel niet goed lag. Verschrikkelijk gemene bokacties, echt om de 5 minuten. Ze hoefde maar een tikje te horen, bijvoorbeeld van iemand die zijn pony een tik gaf met de zweep, en ze ging. Ik had dan niks meer te vertellen, ze trok de teugels uit mijn handen, trok haar hoofd tussen haar benen en begon te rennen en te bokken. Echter ben ik altijd blijven zitten, maar ik was toen zooo verschrikkelijk bang geworden. Sowiezo durfde ik al niet goed meer met haar buiten te rijden omdat ze een keer onderuit gegleden is. Met andere pony's heb ik geen last van die angst, alleen bij haar.. Ook springen durfde ik al niet meer, en met andere pony's steeds beter. Ik heb het een hele tijd geprobeert. Camilla deed niets verkeerd, was hartstikke braaf. Maar ik zat er gewoon soms shakend op als er een paard aan de kletter ging ofzo. Ook durfde ik niet meer te rijden zonder haar eerst te longeren, terwijl dat niet nodig was, maar voor mijn gevoel wel.
Ik zat dus al echt heel erg lang stiekem te denken wat ik nu moest doen. Ik had gewoon simpelweg geen plezier meer in het rijden, maar ik wil(de) haar niet kwijt, want we hebben zo'n hechte band en het is gewoon mijn maatje voor het leven. Ze gaat voor me door het vuur.
Totdat ik met Moontje op bokt mee ging naar de stal waar ze werkt. Een dagje helpen..
Ik mocht wat pony's rijden waaronder een 6 jarige merrie van Gribaldi. Een schimmel van 1.56 m hoog. Ik was helemaal verliefd... Ik ben toen goed na gaan denken. Die pony was zo fijn, mooi, braaf. Ik durfde er zelfs mee te springen! Ik was gewoon totaal niet bang op haar. Ik heb toen overlegt met heel veel mensen, waaronder ook wat mensen van stal. Stom genoeg hoorde ik toen ineens dat iedereen me sowiezo te groot vond voor Camilla, en dat het toch beter was als ik idd een E-pony zou kopen. Hele grote twijfel, wat moet ik doen???
Ik gaf zo ontzettend veel om Camilla dat ik haar liever niet kwijt wilde, maar knuffelen enzo dat is niet genoeg. Ik wil ook rijden, en niet alleen dressuren in de bak en stressig erop zitten. Ik wil ook de bossen in, soms een sprongetje maken, en gewoon relaxt kunnen rijden. Ik wist het niet, net gestart met Camilla en het ging zo goed...Maar na overlegt te hebben met een heleboel mensen hebben we besloten om de knoop door te hakken.
Camilla is toen naar de stal van de Gribaldi gegaan, en ik kreeg de Gribaldi op proef, en dan zouden ze op die stal kijken of er mensen geinteresseerd waren voor Camilla. Het was wel even slikken, moest ik dit wel doen???
Maargoed, het was voor 2 weekjes, als ik dan van gedachte zou veranderen kon ik Camilla alsnog houden. Ik vond het zo eng, spannend, maar tegelijkertijd wel stiekem een beetje leuk want die Gribaldi merrie was zo leuk!!!Toen kwam de dag... De Gribaldi merrie werd gebracht en Camilla ging mee. Ik hield mezelf voor "Niet Huilen!" ze ging maar voor 2 weekjes weg en ik kon haar gewoon opzoeken, huilen moet pas als ze definitief weg is! Ik heb haar zo snel mogelijk op de trailer gezet, ik vond het best klote.. Het was zo'n k*t gevoel, mijn maatje ging weg!
De volgende dag kwam ik op stal en werd me al gelijk afgeraden om de merrie te kopen. Ze had de hele nacht staan luchtzuigen.
Ik vond dit echt gewoon niet leuk, ik was totally in love op dat beest. Ik kreeg maar van iedereen te horen hoe mooi ze was, watvoor super combinatie we wel niet waren enz enz. Toch besloten om het even af te kijken, het kon ook onwennigheid zijn. Tijdens het rijden in stap viel me gelijk al op dat ze erg slingerde met haar achterhand bij teugeldruk, zodra ik geen druk had was het over. Misschien een evenwichtsprobleempje dat nog bijgroeit?Maar het werd steeds erger. Toen ik een keer aan het rijden was, is ze in een half uurtje wel 11 keer uitgegleden met haar achterbenen. Er was iets niet goed, dus. Bij de ponyclub heb ik nog met haar gesprongen, dat ging echt heel goed. Op het begin was ik wat bang maar toen het eenmaal lekker ging vond ik het super! Maar telkens na de sprong wanneer ik haar terugnam in draf gleed ze weer uit. Ik ben toen eens veel gaan galoperen en toen het druk was in de bak, moest ik soms wat kleinere wendingen maken. Soms leek het dan net of ze om ging vallen, en dan sprong ze over en was het weer goed. Ik vond dit erg vreemd, ze had dit zelfs al bij een iets kleinere grote volte. Misschien dus atactisch... Ik heb haar toen maar weg gedaan. Het was echt een superpony, echt gewoon mijn type pony, maar ik wil wel een gezonde knol! Helaas. De dag dat we hadden besloten haar terug te doen werd ik gebelt door mensen die interesse hadden in Camilla. Of ze haar op proef mochten. Camilla is diezelfde middag nog naar de mensen gegaan. En een dagje later de Gribaldi merrie naar huis. Camilla komt vrijdag helaas weer terug, omdat ze te groen was voor het meisje dat haar zou gaan rijden. Ik zit nu alweer 2 weekjes zonder pony en word toch wel lichtelijk gek.
Ik heb dit eigenlijk niet op bokt gezet omdat ik bang was voor negatieve reacties, waardoor ik weer ga twijfelen of ik het wel moet doen.
Maar mijn besluit staat nu vast. Het is voor ons beide beter. Ik voel me echt heel stom, omdat ik nu alwéér een pony verkoop. Maar ik houd wel in mijn hoofd, ik rijd voor mijn plezier en zodra ik er geen plezier meer in heb schiet het niet op.
Ik hoop dat ik een heel goed tehuis voor Camilla vind. Ik heb het er heel erg moeilijk mee, het liefst zou ik haar houden, maar daar schiet ik niets mee op.
Dus mochten jullie iemand weten die een pony als Camilla zoekt (ondertussen ook een hele brave kinderpony, doet echt geen stap verkeerd.) laat het me dan even weten.
Ook E-pony's zijn welkom.
Alvast bedankt voor jullie begrip. (hopelijk..)
) 
