In eerste instantie vond Laiser het niet grappig dat ik hem uit de wei ging halen. En nog minder dat hij niet bij ieder grassprietje stil mocht gaan staan om dat te bestuderen en keuren op smaak en kwaliteit.
In de stal vond hij het ook nog vervelend dat ik hem uit de wei had gehaald terwijl er zo'n mooi ochtend zonnetje scheen. Je zag hem denken och jee ze moet weer hoor
Maar toen ik hem begon te zadelen en hem het borsttuig aandeed begon er langzaam aan een lichtje te branden
. En toen ik mijn cap opzette snapte hij dondersgoed was de bedoeling was. Borsttuig+cap=buitenrit 
Hij draafde letterlijk de stal uit. Renaat moest nog lachen om zijn gehaastheid. Laiser had er zin in dat was duidelijk. De weg naar de bak legde bij stappend en dribbelend af, hij was helemaal opgewonden. Olly het paard van Renaat had nog niets in de gaten en begreep niet waarom Laiser zich zo druk maakte.
In de bak kreeg ik net de kans om op te stijgen, maar al snel wilde Laiser de bak uit lopen en de bosweg op stappen. Pas toen we echt weggingen ging er bij Olly ook een lampje
branden. Normaal kan Laiser Olly niet bijhouden, maar vandaag was dat pas een probleem toen we aan het einde van de rit waren. Aan het begin waren er stukken bij dat olly stevig door moest lopen om Laiser bij te houden.
En de witte voetenvreters zullen jullie je afvragen? Nergens te bekennen
Maar ja, na de showbinken actie van afgelopen zondag kan je dat eigenlijk ook niet meer doen hè. 
Past niet bij het imago van een stoere macho.En ik dacht altijd dat Laiser alleen maar verzameld kon galloperen als hij voorop ging. Nou die illusie ben ik ook al weer armer. Want vandaag maakte het hem niets uit, hij moest en hij zou Olly voor blijven. (Dat deed hij toch wel, want we hadden afgeproken niet maast elkaar te gaan galloperen aangezien de heren dan al snel een wedstrijdje gaan houden }> ) Laiser is zigzaggend over de pad gegaan en uiteindelijk leek hij te snappen
wat ik wilde. (Olly snapte niet waarom Laiser zo heen en weer sprong, waar was hij nu weer bang van 
) Het gekke dan van Laiser is dat als ik hem dan vervolgens laat stappen, dat hij aan een lang teugeltje gewoon bij me blijft stappen.
Bijna thuis deed Renaat nog een klein galopje. En Laiser die stapte braaf aan een lang teugeltje verder. Maar als ik op dat moment mijn teugels op had gepakt en iets anders was gaan zitten, waren we in een mum van tijd bij Renaat.
Na afloop genoot hij nog lekker van een welverdiende douche en kon niet wachten tot hij weer terug mocht in de wei om meteen zijn avonturen weer te vertellen aan de anderen die thuis waren gebleven...
