Isolda had al een flink aantal dagen stilgestaan, te lang in combinatie met wat voer en fris groen gras, dus ik voelde de bui al hangen.
Op weg naar ons oefenveldje was ze nogal springerig, ik zat al bijna 1x in de sloot. Aangekomen zag ik eerst ongewenst een aantal verschillende hoeken van het veld, want er ritselde wat plastic in de bomen en er zat een fazant heel hard te krijsen.
Maar daarna: super! Zei ik al eens dat ik zo'n verschrikkelijk leuk en super paard heb? Lief, geconcentreerd, braaf en supergoed? Vast niet he?
Zo'n paard heb ik dus wel
Nou ja, af en toe dan Ik geloof dat we toch langzamerhand vooruit gaan. Ze was heel ontspannen, terwijl ze toch heel scherp op de hulpen bleef voor haar doen. Een paar goede draf-galop overgangen (ehm, naast veel slechte
), een paar keer wat mooie passen wijken (zowel op de volte als vanaf de a-c lijn) en zelfs twee passen achterwaarts.Schakelen in draf ging heerlijk, het gevoel als je vanuit een "verzamelde" draf doorzet naar middendraf,
Na het galoperen werd ze wel wat heet, maar na wat stappen kon ik haar weer redelijk laten luisteren.
Zelfs de vraag van een paar meisjes aan de kant, of Isolda drachtig is, kon me niet zoveel schelen. Oke, ze is op haar slankst dus normaalgesproken zou ik dol worden, maar nu.... achja, die buik heeft ze nou eenmaal.
Hmmm... Isolda is stoer!
Nu nog zien dat ik een wit dressuurdekje op de kop tik, dan ga ik 10 mei maar weer eens een proefje meerijden geloof ik
-lelijk.... 