Geplaatst Zoals sommige van jullie weten durf ik niet meer naar het bos. Dit is gekomen nadat mijn vriend in het bos was afgestapt om Leroon haar peesbeschermer goed te doen, waarna zij het nodig vond om in een kalm galopje (over een 80 km weg!) terug naar stal te galopperen. Sindsdien mijd ik het bos en ben nu alleen maar in de binnen/buitenbak te vinden met haar.
Tot vandaag, ik was er al naartoe aan het werken mezelf weer "in the woods" te krijgen, dus had ik a.s. zaterdag al een privelesje bos geboekt. Ik kwam vanmiddag net binnen toen een medepensionhouder aan me vroeg of ik mee het bos inging...huh..ik mee het bos in?
eeeeeeh. Ze ging het rustig aan doen zei ze want ze had geen zin dus alleen maar stappen. Nouououou, dacht ik.Toen kwam mijn instructrice de zadelkamer in en ik vroeg het haar. Zij kent mij goed en mijn paard! Die moest ook even nadenken (ik ben dus echt geen held) en zei dat we het wel konden doen als we de geijkte galoppeerpaden maar zouden vermijden. Geen probleem. Dus ik opzadelen en snel nog een zenuwpeuk gerookt. Toen weg...naar het bos.
EN HET GING GOED!!!!! ik ben zo trots op ons
Tuurlijk, ze schrok af en toe en was verschrikkelijk kijkerig (kan ik haar niet kwalijk nemen als zij nu het voortouw moet nemen en ik echt alleen maar meerijd). Ze durfde eerst niet langs een plank en toen ik doorzette ging ze wel!!! Jaaaaa, het word nog wel eens wat .
Ik ga nu gauw even een sms-je sturen aan een stalgenoot, ik wil morgen weer een stapsessie......................in het bos!
gr. Joos
Veel plezier de volgende keer weer in het bos! 
echt groffe pijn...ben gelukkig weer opgestapt (meestal als ik ben gevallen durf ik dat niet..) en verder gereden...nu is me vz-paardje dus voor veel dingen bang...