Geplaatst: 17-03-03 01:27 Ik heb me nooit gerealiseerd hoe verschrikkelijk moeilijk het is om een jong paard echt goed op te leiden, zeker als het een soort paard is wat qua karakter en "rittigkeit" totáál verschilt van alle paarden die je tot dan toe hebt gereden. Eigenlijk is het een stuk makkelijker als je ze als 6-jarige krijgt en ze tenminste weten wat stoppen en sturen is. Het is een stuk makkelijker als je er niet over na hoeft te denken en gewoon kunt doen wat je gevoel je ingeeft, het resultaat is dan alleen meestal ook minder goed. Ik heb een behoorlijk aantal jonge paarden aangereden, maar nog nooit zo diepgaand over de basis nagedacht als deze keer.
Je moet heel sterk in je schoenen staan om dit vol te kunnen houden heb ik gemerkt. Het leren rijden van de verschillende oefeningen is een peuleschil vergeleken bij dit diepgaande basiswerk. Het irritante is dat je gewoon nooit een goed gevoel krijgt met een jong paard, het rammelt en klappert aan alle kanten, en je voelt wel waar de problemen zitten maar de hulpen die je toe wil passen om het op te lossen komen niet door omdat je ze niet op het juiste moment kunt toepassen (vanwege dat geklapper) of omdat je jonge paard ze simpelweg nog niet begrijpt. Heel frustrerend is dat. En ondertussen voel je wel steeds de kwaliteit onder je, en dan heb je helemaal het gevoel dat je een paardentalent naar de filistijnen aan het helpen bent met jouw gestuntel. Kortom, ik heb wel 10 keer besloten om er maar helemaal mee op te houden, maar ja, ze zijn zo mooi en prachtig hè?
Maar goed, dinsdag was dus een hele goede dag, ik kon alles fysiek uitvoeren wat er van me gevraagd werd, het kwam allemaal door bij Sven en hij reageerde het gros van de tijd ook nog op de manier die van hem verwacht werd, en het scheen er vanaf de grond ook nog allemaal redelijk goed en elegant en stil uit te zien. Daarnaast was het ook nog eens práchtig mooi weer, dus na de les, toen je mij en Sven allebei uit kon wringen ben ik hem lekker gaan uitstappen op de laantjes rond het kasteel.
Na het uitstappen was hij écht moe, het is eigenlijk nog zo'n baby. Ik ben Kojack gaan rijden, die het mooie weer ook in zijn bol had en flink aanpakte (dus toen was ik alwéér helemaal plakkerig en trillerig) reed ik terug naar Hviderup om Sven zijn dekens te wisselen. Hij stond toen helemaal te trillen, en dat leek me niet zo goed. We hebben even aan tying-up gedacht, maar hij leek het toch vooral koud te hebben dus ik heb hem met een extra dekentje op stal gezet. Toen ik om half 8 weer naar stal ging om hem nog een keer te controleren voor de nacht leek het me toch verstandig om zijn temperatuur op te nemen en toen stond hij met 40,9 graden! Da's wel een beetje veel... Ook was zijn hoofd helemaal gezwollen aan de rechterkant en kwam er groen snot uit zijn neus.
Ik stond dus mezelf te schieten, want ondanks de zon is het nog steeds best koud, en ik had hem toch meer dekens op moeten doen na het wassen, etc. Maar de veearts kwam tot de conclusie dat hij een ontsteking in of rond zijn bovenkaak had, op een plek waar hij niet goed gewisseld heeft. Daar hoopt zich dan allemaal etensresten op waardoor je een infectie krijgt. Dat sluimert heel lang totdat zijn weerstand wat verminderd, zoals bij zware training, en dan breekt zoiets in een paar uur door. Best eng, en hij was echt verschikkelijk ziek.
De andere ochtend moest ik dus met hem naar een kliniek om een foto van zijn kaak te laten maken. Je hebt in Zweden een soort staats-systeem van districtsveterinairen en dierziekenhuizen, en daarnaast heb je een soort privé-klinieken. Ik heb er even over gedacht om hem gewoon naar Flyinge te brengen, maar in het ergste geval stond hem een operatie te wachten volgens de veearts, dus toen hebben we besloten om naar de kliniek van de Zweedse team-veterinair te rijden, die wonder boven wonder dezelfde dag nog een plaatsje vrij kon maken.
Gelukkig bleek er na het maken van de foto geen infectie in het bot zelf te zitten, maar in de bijholten en dat is gewoon met antibiotica te verhelpen. Hij heeft een plek in zijn rechter bovenkaak waar de melktand wel uitgegaan is maar de blijvende kies niet gezakt is. Daar zit dus een gat en daar hoopt zich dus rotzooi op. Gezien zijn leeftijd komt het waarschijnlijk vanzelf nog wel goed, anders is het een beetje afwachten. Als hij vaak dit soort problemen blijft houden kun je het opereren, maar dat is erg ingewikkeld en heeft een lange revalidatietijd, dus voorlopig zie ik het nog maar even aan.
Ik was stiekem wel een beetje trots op mezelf dat het me gelukt was om in mijn eentje bij die kliniek te komen en dat allemaal af te handelen. Klinkt simpel maar ik zag er als een berg tegenop. Het is niet zo makkelijk als in Nederland waar je tenminste de taal spreekt en de weg een beetje weet. Ik begin me nu pas te realiseren dat ik een beetje een "eigen leven" begin te krijgen hier, het vakantiegevoel verdwijnt.
) 
AMEN 
toen de ontsteking na een operatie zich verder uitbreidde naar de holte en daarmee druk op de hersenen zette... een heel sneu verhaal, waarschijnlijk een onderdeeltje uit het boek van Offereins... hopelijk niet iets wat zich herhaald... Beterschap met Sven Zep 
