Inmiddels staat Fitz nu 2 1/2 week bij die dressuurstal, zodat een eerste inventarisatie mogelijk is.
Het paardloze bestaan bevalt mij eigenlijk prima. Niet meer iedere avond de deur uit 'moeten', maar gewoon gaan kijken wanneer ik daar zin in heb. Ik kan niet zeggen dat ik Fitz vreselijk mis, soms kriebelt het en dan ga ik gewoon langs.
Vanmiddag ben ik weer gaan kijken toen hij gereden werd. En ik moet zeggen: het resultaat van 2 1/2 week training mag er zijn. Fitz is super flitsend aan de kuit geworden, loopt mooi opgericht met behoud van een snel achterbeen en gaat met heel veel veer en afdruk door de baan.
Vandaag is zelfs gepassageerd met Fitz, echt gaaf om te zien.
Het is echt om je paard zo gereden te zien worden.
Ik heb mijn vraag omtrent uitbrengen op wedstrijden voorgelegd en men wil dit graag doen en *trots* men vindt Fitz er ook goed genoeg voor. Men denkt hem 2 x in het Z2 uit te brengen en daarna als het goed gaat in het ZZ-licht. De kosten vallen alles mee, dus tja .....
Ik heb hem inmiddels zelf ook 2 x gereden, de 1e keer was erg onwennig, de 2e keer ging super, precies zoals het er vandaag uitzag voelde het ook.
Toch heb ik hierdoor niet zoiets gekregen van: ik wil hem weer terug.
De strekking van dit verhaal: ik weet het niet meer . Ik geniet ervan om naar hem te kijken, zou het ergens zonde vinden om hem te verkopen maar heb toch zelf de spirit nog niet terug.
Kortom: ik zit een beetje met mezelf in de knoop.
Niets is zo eerlijk verdeeld als het verstand. Iedereen denkt er genoeg van te hebben.