Beste Saskia,
Ik heb je hele topic 'Rhino op stal' meegeleefd maar wist niet wat ik je moest zeggen... net als de anderen hoopte ik dat Daisy erdoor zou komen. Koorts is vaak ook zuiverend. Vanmorgen ging ik als eerste naar jullie topic om te kijken of jullie erdoor gekomen waren... helaas...

Lesly,
Daisy is in de paardenhemel nu. Daar draaft het als een my-little-pony door de velden. Daar is het altijd zomer met goudgeel graan waar ze aan kan knabbelen en boerenpaadjes waarover ze een sprintje zal trekken. Naast haar zal haar baby meerennen, met het staartje erop en zwarte glimoogjes. Daisy zal daar aan je denken als het meisje dat zo lief kwam kroelen en lekkers kwam brengen. Daisy zal je niet vergeten, maar ze zal je niet missen. Ze is gelukkig in de paardenhemel en ze wil dat jij ook gelukkig bent. Je mag haar missen, en je mag een beetje pijn in je buik voelen, want afscheid nemen doet pijn. Je mag huilen en om de gekke streken die ze deed lachen. Af en toe zal Daisy 's nachts even uit de paardenhemel in je slaapkamer kijken. Dan spiekt ze of je wel goed slaapt en dan zal ze je tekeningen zien die je hebt gemaakt...
xxx