Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter:** 10-02-03 14:28

Rugpijn & vakantiezorgen

Geplaatst door de TopicStarter: 10-02-03 14:28

Ik maak me zorgen om mijn paardje... Ze heeft behoorlijke pijn in haar rug en we zijn inmiddels al weer ruim anderhalve week verder... maar ik zal het verhaal even vanaf het begin vertellen...

Drie weken geleden besloot ik samen met Lavendel op vakantie te gaan. Ik zat dusdanig psychisch in de knoop dat ik er helemaal uit wilde en enkel mijn paardje mee wilde nemen. Mijn broer en super schoonzus wonen in Westervoort (bij Arnhem) en zij verzorgt een paardje op de Henriettehoeve in Wolfheze. Deze stal is aangesloten bij de Stichting Veluwetrail, en heeft daarom het hele jaar door wel een box vrij voor passanten.

Binnen een dag was de 'vlucht-vakantie' geregeld en diezelfde week ben ik nog naar het oosten van het land vertrokken. Sinds ik een spiksplinter nieuw trailertje heb ben ik zo mobiel als een visje... Vriend-lief, werk, poezen, verplichtingen en verdere geestelijke belastingen heb ik achter gelaten en de eerste week van mijn verblijf in Wolfheze was geweldig. Ik heb echt jaloers op mensen die aan de Veluwetrail, de heide, het bos en ruiterpaden wonen, want wat is dat geweldig rijden daar!!!! Reeen, een schapenkudde, konijnen en een vos gezien. Uren door de bossen gezworven samen met mijn kanjer. Blaren in mijn knieholten van de kilometers en een paard dat 'fris en fruitig' terug op stal kwam... Paardenparadijs totdat...

Totdat woensdag (nu bijna 2 weken geleden) mijn schoonzus voor de tweede keer op mijn paard stapte. Mijn schoonzus kan goed rijden, is dertig jaar, is een goede paardendierenarts en 3 maanden zwanger. Nadat ik Lavendel ruim een half uur aan het werk had gehad in de buitenbak, waarbij ze pittige oefeningen had moeten doen (M1), stapte Sietske (want zo heet mijn schoonzus) op Lavendel. We stappen wat rond en ondertussen geef ik haar aanwijzingen. Op een gegeven moment vraag ik Siets Lavendel iets meer door te sluiten zodat mevrouw nageeft en toen gebeurde het.

Lavendel komt rechtovereind. Totaal uit het niets, KLABAM vol omhoog. Siets blijft zitten en brengt haar gewicht zoals het moet naar voren en blijft uit de mond van het paard. Lavendel overschat haar power in de kont en klapt zo naar achteren. Vol op Sietske, vol op de rug. Lavendel blijft even liggen en draait daarna na rechts van Sietske af. Lavendel staat op, maar Siets blijft liggen. Verbijsterd sta ik nog geen anderhalve meter van de diepe kuil in het zand...

Sietke is gelukkig niet bewusteloos, maar ik maak me geen illusies. Ik ben niet ver van paniek af en vraag Sietke alleen 'of ik moet gaan bellen'. Natuurlijk hebben we altijd een mobiel bij ons, allebei, behalve die dag, want wat kan er nou gebeuren in de bak... De familie Schut belt de ambulance wanneer ik ondertussen mijn jas over Sietske heen leg. Het is min 4 en met de wind erbij voelt het als min 15 aan. Het koude zand en het feit dat Sietske al die tijd, dat ik reed, langs de rand van de bak had gestaan, geeft haar gezicht een blauwe waas. Lavendel staat nog steeds achter in de bak haar eigen klap te verwerken en ik laat haar. Wanneer meneer Schut dekens komt brengen breng ik Lavendel terug naar stal. Ogenschijnlijk lijkt Vendel niets te mankeren, maar ik maak me op dat moment meer zorgen om Sietske en de baby...

In de ambulance daalt Sietske haar bloeddruk schrikbarend. Infuus hartbewaking en zuurstof zijn op Siets aangesloten. Ik zit als een geitje achterin en begrijp alleen door de onrust van de broeders dat het niet goed gaat. Verwonderd bedenk ik me dat ik nog steeds huil en ik niet meer kan stoppen...

Op de spoed in het Rijnstate worden direct echo's gemaakt. Gelukkig, gelukkig, is de zwangerschap nog zo jong zodat de baby niets mankeert. Op de echo beweegt het en het ligt nog net zo als op de -toevallig- genome echo van de dag ervoor. Er valt een wereldlast van me af... Sietske heeft een dik 600 kg wegende merrie van 1.74 m op haar buik en bekken gekregen met de nodige G-kracht en Goddank heeft de baby niets! Sietske komt er iets minder goed vanaf. Ze heeft een bekkenfractuur en zal zeker 8 weken uit de roulatie zijn...

Na een week mag Sietske uit het ziekenhuis terug naar huis. Inmiddels kan ze alweer buiten het bed 'opzitten'. Schuifelt met krukken door het huis en kan alweer stukken lopen. Zelfs de paracetamol kan ze laten staan zonder dat de pijn ondragelijk wordt. De prognose is dat ze geen last zal hebben van de fractuur tijdens de bevalling, maar misschien is het nog iets te vroeg om het daar nu al over te hebben...

De dag na het ongeluk ben ik met knikkende knieen weer op Lavendel gestapt. Eerst lodgegooid, vervolgens cap op, bak dicht, mobiel bij en tanden op elkaar. Mijn zijde-levens-draadje voelde die dag sterk aanwezig aan. De naweeen van een zenuwinzinking zat me nog in het bloed. We hebben wat gestapt en gedraafd, lang en laag gereden en na een half uurtje zijn we gestopt. Lavendel had geen pas verkeerd gedaan en had niet bijzonder stijf aangevoeld. Daarna is ze de wei opgegaan om zelf de spieren nog wat te strekken. De vrijdag, en de laatste dag van onze 'vakantie', hebben we in het bos gestapt en wat gedraafd en voelde ze weer niet stijf aan.

Pas toen we zondag weer thuis waren voelde ik haar rugpijn. Sindsdien (nu anderhalve week geleden) longeer ik haar, maar haar rug blijft pijnlijk. Vooral op de plek van het zadel achter op haar rug. Ik wil er nu een dierenfysiotherapeut bij halen want ik vertrouw het niet. De pijn lijkt wel steeds een miniscule fractie minder te worden, maar ik vraag me af of dat komt omdat ik dat graag wil zien...

**Geplaatst door de TopicStarter:** 10-02-03 21:36

Geplaatst door de TopicStarter: 10-02-03 21:36

Ik heb vanavond de dierenfysiotherapeut gebeld voor een afspraak... vrijdag komt hij. Vanmiddag was Vendel weer erg tam. Ze rolde wel in de paddock, maar daarna hield ze weer op met bewegen terwijl ze normaal altijd nog even een sprintje trekt. Ik heb het zo maar zo gelaten.
Een ander paard, dat vorige week 'gekraakt' is, liep alweer met het staartje erop aan de longe rond te paraderen. terwijl dat paardje de laatste tijd (voor de behandeling) ook niet zo jolig liep. Als ik Vendel dan zo tam zie... moet er bijna wel iets echt niet lekker zitten...

Richtje schreef:
Wat lijkt me dat vreselijk om te zien gebeuren. Je voelt je denk ik toch ook (onnodig) schuldig omdat het wel jou paardje was.

Ik voelde me heeeeeeeel erg schuldig. Niet lang geleden vroeg ik een vriendin om voor me te longeren. Ik had die dag een erg slechte dag en ze had haar hulp juist voor dat soort momenten aangeboden. Ik had haar erop gewezen dat Lavendel nog wel eens weg kon spurten aan de longe en dat ze dan moest oppassen niet in de 'bok-frontlinie' te staan... Helaas werd ze toch geraakt en wel vol op haar borstkas. Mijn vriendin heeft ruim een week met morfine rondgelopen vanwege de gekneusde ribben. Mijn lijf was te klein voor mijn schuldgevoel...

Toen ik mijn schoonzus met MIJN paard achterover zag klappen kwam dat er ook nog eens bij. Ik overwoog serieus mijn grootste liefde weg te doen vanwege het risico voor anderen. Niet voor mijn veiligheid, nee die van een ander... voor die enkele keer dat er een ander op zit. Bij mij gebeuren dat soort erge dingen niet. Als ik val zijn blauwe plekken het ergste wat ik krijg. Niet dat ik graag me nek wil breken of overmoedig wil zijn, maar het is vreselijk steeds een ander pijn te zien lijden vanwege mijn dier. En ik maar zeggen: het is zo'n lieverd. Ze is zo braaf.

Mijn omgeving heeft vaak moeten zeggen dat het ongelukken waren. Echte ongelukken waar ik niets aan kan doen. Maar je vergeeft het jezelf toch nooit als iemand wat blijvends overhoudt aan je paard. Misschien moet ik maar nooit meer iemand anders op mijn paard laten... gelukkig nemen zowel mijn schoonzus als mijn vriendin het mij niet kwalijk en ik doe Lavendel er NIET voor weg, maar het zet je wel aan het denken...

**Geplaatst door de TopicStarter:** 11-02-03 10:29

Geplaatst door de TopicStarter: 11-02-03 10:29

opala schreef:
Een nare ervaring zeg. Wist je dit allemaal van tevoren dan ....., maar zo werkt het niet.

Helaas niet. Het is opvallend hoeveel mensen uit mijn omgeving dan reageren met: 'ja, dat weet je met paarden... ' zelfs in het ziiekenhuis door mensen die ik helemaal niet ken... Alsof je je elke keer wanneer je opstapt bedenkt wat er allemaal mis kan gaan.

Sjonge dat had een wereldsmoes voor school of werk kunnen zijn... 'nee sorry ik kom niet, weet je wat er allemaal kan gebeuren als ik het verkeer in ga..' Cool

Maar dan wordt je weer al onrealistisch bestempeld. Frusty

Een selectief gehoor of een olifantenhuid lijkt me op die momenten de ideale uitrusting! Haha!

"Het verschil tussen weten en doen is vaak miscommunicatie tussen linker en rechter hersenhelft, en doe daar maar eens wat aan!"

Wie is er online