Als hij me 's ochtends aan ziet komen (als hij de deur dicht hoort slaan (hij staat in onze achtertuin)), dan begroet hij me met een luid gehinnik. En daar gaat hij de hele ochtend mee door tot hij eten krijgt.
En als hij in de bak staat zonder hooi hinnikt hij ook, en staat hij met z'n koppie over het hek me na te kijken. (en als ik aan kom fietsen ook).
Als ik hem op kom halen uit de wei hinnikt hij (zo snel hij de hond ziet) en loopt/rent hij met me mee. Tenminste 's winters, want 's zomers wil hij meestal nog even doorgaan met eten.
Kortom, hinniken doet hij alleen als hij iets van me wil
Hij kan heel dwingend hinniken en ook heeeel zielig Maar als hij eten heeft wordt ik opeens veel sneller genegeerd 
(of hij moet de wei uit willen) 