ik weet niet goed hoe ik moet beginnen, ik ben gisteren zo vreselijk geschrokken. Dat het me hopelijk geen 2e keer overkomt.
Ik zou een wedstrijd zondag hebben, en had zaterdag overdag gewerkt, dus ging ik lars 's avonds klaar maken.
Mijn vader was om 5 uur voor het laatst bij de paarden geweest, en zou er om 7 uur heen gaan.
Ik kwam in de stal aan, er was op het eerste gezicht niets aan de hand. Toen hoorde ik Eddie hinneken en veel herrie, vallend glas. Ik keek een beetje naar rechts in de stal, zag eddie liggen in een gangetje van iets meer dan 1 meter breed, op zijn rug. Ben als een gek naar de telefoon gerend en gevraagt of mijn vader er nog was. Niet hij was mijn zusje aan het wegbrengen naar een vriendinnetje en mijn andere zusje aan het ophalen bij een vriendinnetje...
Ik gilde dat mijn moeder naar de stal moest komen er was wat met eddie, hoe het eruit zag wist ik niet..had nog niet gekeken.
Mijn moeder zou komen, ben als een gek weer naar eddie gerent, daar lag hij in het gangetje, met zijn benen omhoog tegen een muur aan, hij probeerde om te draaien maar het lukte niet, o God hoe lang zou hij daar al gelegen hebben? Aan de andere kant van het muurtje was glas, dat had hij al voor een deel kapot getrapt omdat hij niet om kon draaien. Hij zat helemaal onder het bloed, ik dacht echt dat hij dood ging, dood in mijn armen....
na een paar minuten die een eeuwigheid duurde kwam mijn moeder, ze wist niet was ze zag, wat deed edje daar, hoe kwam hij daar? Het was niet belangijk op dat moment, hij moest weg uit die kou uit de sneeuw, hij keek me aan alsof hij mij wilde zeggen dat dit het einde was van zijn leven ...
We hebben allemaal dekens gepakt en over hem heen gelegt, iedereen opgebeld die maar kon komen helpen, want mijn vader was er niet. Gelukkig kwamen er 2 sterke mannen op een gegeven moment aan, die hebben hem bij kop en kont gepakt en overeind gekregen, gelukkig had hij nog wat krachten en liep verder het gangetje in als een blinde kip..
Daar draaide hij om en nog geen 2 meter verder gleed hij weer door zijn achterbenen. Hij had het zo koud, en alles was verzuurd hij kon niet meer lopen...
We hebben het hele gangetje met stro gevuld en na veel sjorren en aanmoedigen hebben we hem uiteindelijk in zijn stal kunnen krijgen..
Daar wilde hij alleen maar gaan liggen . We hadden snel de dierenarts gebeld, wat uren duurt als je aan het wachten bent. Gelukkig kwam hij, heeft hem wat gegeven tegen de pijn die hij had in zijn hele lijf.
Nu leeft Eddie nog, ik had geen half uur later moeten komen of ik was een dode pony tegen gekomen. Hij was uit zijn stal gebroken, en over 3 balen stro geklommen, een duur geopend na die 3 balen stro en zo in een afgesloten gangetje tercht gekomen...Het was daar glad en die lieve schat gleed uit...ik ben God dankbaar dat hij nog leeft
Hij staat er in een shocktoestand bij, hij kan niets bewegen, gelukkig heeft hij niet echt diepe wonden, 2 wondjes die wel gehecht moesten worden maar verder niets wat echt geopereerd moest worden...
Zondagavond is de liefste pony van de hele wereld overleden...
Hij kon niet meer leven, ik heb er een rot gevoel over...Dat die pony zo aan zijn einde moest komen, hij is in alle rust gestorven, ik hoop dat hij heel veel vriendjes mag hebben in de paardenhemel...
Eddie we blijven altijd van je houden, je was een kanjer... Liefs Rianne
Laatst bijgewerkt door Riaa_ op 03-02-03 10:14, in het totaal 2 keer bewerkt