Brrr, ik krijg net een e-mail van een vriendin dat een vriendin van haar (die ik niet ken) van haar paard gevallen is en haar nek heeft gebroken. Het was dat ze doodstil bleef liggen en het ambulance personeel heel kundig was, maar anders had ze voor de rest van haar leven verlamd kunnen zijn geweest. Een kleine beweging had fataal kunnen zijn....Ze reed op een jonge volbloed die schrok van een paar herten en er vandoor ging. Hij schoot heel dicht langs een boom en dat is alles wat ze er nog van weet.
Dit zet je altijd weer even aan het denken. Paardrijden is niet zonder gevaren, je werkt immers met levende wezens en een paard in paniek kan behoorlijk gevaarlijk zijn. Ik rijd zowiezo altijd met veiligheidshelm, maar dat is natuurlijk nog geen garantie dat je er dan zonder kleerscheuren vanaf komt. Ik rijd veel paarden in, ook zeker niet zonder risico. Ik stap vrijwel overal op, jonge hengsten, imbeciele paarden waar verkoop video`s van gemaakt moeten worden, veilingspaarden etc. Ik ging een keertje mee met een meisje dat een paard wou kopen. Dat beest was een half jaar niet bereden en bokt meteen dat kind eraf. En toch ga ik er nog op. Als we bij de handelaar zijn en hij weet niet zeker of een van de nieuw binnen gekomen paarden wel zadelmak is, wie gaat er op om dat ff te testen? ik.
Natuurlijk heb ik wel regelmatig brokken gemaakt maar kennelijk dus niet genoeg om er iets van te leren haha! En de enige keer dat ik echt een vervelend ongeluk had met een paard, zat ik er niet op (tegen m`n hoofd getrapt). Het enige paard wat het gelukt is me af te bluffen is mijn eigen paard Leroy
Maar ik begin me nu serieus af te vragen of het het dit allemaal wel waard is. Door iedere keer op die rotbokken te stappen loop je wel onnodig risico. Okee, je kunt overal van af vallen, maar dat is wat anders dan de problemen opzoeken. Zucht moeilijk hoor. Aan de ene kant vind ik het altijd zo`n uitdaging om koelbloedig overal op te stappen(helemaal als niemand anders durft gna gna!) maar ik zit eigenlijk niet op een gebroken nek te wachten. Nou ja, het zal allemaal wel loslopen, ik krijg altijd van die hersenspinsels als ik van een ernstig ongeluk hoor, maar na een paar weken ben ik alles weer vergeten en rijd ik weer op een zootje satans. Beetje tweestrijdig, aan de ene kant denk, ach dood ga je toch wel, maak dan nog wat leuks van je leven (lekker wilde knollen rijden) maar aan de andere kant ik wil niet nu al in een rolstoel.....
Nou ja ik ben een beetje raar aan het zwammen geloof ik
Hoe denken jullie hierover trouwens?