Het eerste stukje van de wei is nu één grote modderpoel: de shetjes staan er tot bijna aan hun knieën in. Er is een stuk dat er beter bijligt (wel met gras), tenminste, het is ook zeiknat, maar ze zakken niet weg, maar ze moeten wel telkens door dat stukje blubzooi elke keer ze binnen en buiten gaan. Ze staan gewoon buiten met dit weer (de groten met een Nieuw-Zeelands-dek, shetjes zonder), maar kunnen wel op het beton tussen de stallen komen schuilen, wat overdekt en uit de wind is. Shetjes hebben gisteren wel een fikse droogbeurt en een dekentje opgekregen toen ze binnenkwamen. Voor ééntje, Laika, was dat waarschijnlijk de eerste keer in haar leven en ze liet het braaf toe, maar stond de eerste moment wel te kijken van "hey, wat doe je me nu aan?"