Geplaatst Het ging allemaal niet zo goed toen. Mijn pony Mistral zette al niet zo goed af bij het springen, het ging gewoon wat minder. Toen gingen we een parcour bouwen in de bak en dat gingen we springen. Eerst moest het andere meisje en daarna moest ik. Ik had de eerste 5 sprongen gedaan. Toen moest ik op de andere hand aangalloperen, toen ging het gebeuren. Mijn pony Mistral gleed uit en ik lag met haar samen op de grond. Ik kon niks meer doen. Net of mijn benen helemaal velamd waren. Iedereen kwam gelijk naar me toe. Ik werd op een warme paardendeken gelegd en met allemaal dekens er op. Ze gingen de dokter bellen omdat ik niet kon bewegen met mijn been. Niemand was bereikbaar, zelfs als je op nummertje 1 van de telefoon duwde voor levensgevaar werd de verbinding verbroken. Dan maar de dokter op halen na 3 kwartier. Ik werd doorgestuurd naar het ziekenhuis, wij hebben een grote auto dus daar werd ik in getilt. Bij het ziekenhuis aan gekomen gingen ze direct foto's maken van mijn enkel. Niet gebroken, gelukkig, dacht ik. Maar wel helemaal gescheurd. Ik kreeg er verband om heen omdat het dan dunner moet gaan worden. Een week later kreeg ik er tape om heen. Later Blijkt dat mijn knie ook helemaal verdraaid is. Dus nu zit er ook nog eens een brees (ik weet niet hoe je het schrijft) om mijn been heen. Dus het zal nog wel een aantal weken duren voordat ik weer op mijn pony kan.
Maar verzorgen van de pony's doe ik nog wel iedere dag en veel cadeautjes dat de pony's nu krijgen, niet normaal, als ik naar de winkel ga koop ik altijd wel weer wat voor ze.
Laatst heb ik nog een heel mooi nieuw soft halster gewonnen met een bingo. Het was echt geluk want er deden heel veel mensen mee aan de bingo. Ik denk dat mijn verhaal al wel weer lang genoeg is.
Groetjes Simone
