-
Apple
-
- Berichten: 76187
- Geregistreerd: 27-01-02
- Woonplaats: Bij het strand
Elke zaterdag begeleid ik samen met vriendlief een buitenrit. Wij rijden dan meestal op goede voorpaarden (niet te bang, niet te heet, schiet er eentje vandoor dan kun je ze goed op de rem zetten, trappen meestal niet naar achter etc.).
Vorige week vroeg een meisje van de manege of ik haar paard mee wilde nemen. Beetje druk en enthousiast beestje. Meestal rijdt zij alleen op het strand of met een kleine groep. Vorige week heb ik dus geoefend. Ik op het vosje, vriendlief op een braaf paard, met zn tweeen. Niks aan de hand. Leuke rit.
Deze zaterdag zou ik het vosje meenemen met een hele groep mee. Als dit goed zou gaan dan zou ik het vosje de hele winter meenemen met de buitenritten. Het begon al goed: er waren zoveel mensen aangenomen voor de rit dat alle paarden mee moesten. Sommige mensen hadden ook in de file gestaan. Eind van het verhaal was dat we een half uur later dan gepland vertrokken, met niet iedereen op een ideaal paard (hele lange mensen op haflingers ed). Het vosje had dus eigenlijk al iets te lang staan wachten met zijn zadeltje al op.
Het vosje was de hele week nog niet op het strand geweest, dus met de eerste hoeven op het strand kwamen er plots allerlei gilletjes en hinnikjes uit . Heel stuk gedraafd. Toen kwam de eerste hindernis: een beugelriem gebroken. Wij hebben gelukkig altijd een reserve beugelriem bij ons . Dit oponthoudt was echter niet positief voor de gemoedstoestand van mijn vosje.
Eerste galopje schoot er gelijk een paardje langs de groep. Normaal gesproken zet ik dan mijn paard terug naar draf en vang de groep op. maar nee: onder het slaken van blije gilletjes en een paar bokken besloot het vosje ook mee te willen }> .
Uiteindelijk besloten wij door het duin te gaan aangezien je dan nog een paar gecontroleerde galopjes kunt maken (dachten wij..... ). Om een lang verhaal kort te maken:
Ik reed ongeveer als vierde in het duin in galop met achter mij het paardje dat er al een paar keer vandoor was geschoten. Ik lekker een beetje dat paardje achter mij houden. Heel lang ging het goed totdat het pad wat breder werd. Het andere paardje wilde langs mijn vosje. Het vosje zag zijn kans schoon en sprong met een grote bok rechtsaf het struikgewas in .
Beugel kwijt, volle galop bokkend door de struikjes (ik val, ik val, o nee, ik zit nog , beugel weer aan, nieuwe boksessie, beugel weer kwijt). En ja, in de duinen kan je ze ook niet snel op een volte parkeren of het mulle zand in gaan. Ik riep nog 'stop' tegen mn vriend in de hoop dat ik hem kon stoppen op zijn paard. Mijn vriend zag vervolgens alleen een voskleurige flits langs schieten. Gelukkig was ik vlakbij een strandopgang dus ik heb hem de opgang op getrokken (lekkere steile helling, stopt ie vanzelf , rijtechnisch ook niet helemaal verantwoord, maar je moet toch wat op dat moment).
Toen ik was gestopt heb ik de ravage achter mij eens bekeken. Met mij op de helling stond een los paard zonder ruiter (het paardje dat er ook voorbij was geschoten). Beneden aan de helling zat 1 meisje op de grond.
Vriendlief was al van zn paard gestapt. Twee andere ruiters stonden ook naast hun paard paarden vast te houden.
Het meisje heeft geruild met iemand anders van paard. Op het strand nog een drafje gedaan. Helaas bleek toen dat ze toch last kreeg van haar rug dus ze is afgestapt. Mijn vriend heeft het laatste kwartier van de rit met een handpaard gereden en heeft het meisje later met de auto opgehaald.
Mijn vosje was inmiddels weer een soort van braaf }> . Uiteindelijke evaluatie: in stap en draf is hij best braaf, maar in galop is het geen geschikt voorpaard. Hij windt zich heel erg op als er paarden in galop dicht bij hem komen of hem inhalen. Het is ook niet mijn grote hobbie om zonder beugels enigzins stuurloos door het struikgewas te bokken.
Toch heb ik besloten om hem vaker mee te nemen met een groep. In galop probeer ik het dan in eerste instantie achteraan en mijn vriend kan dan voorop rijden. Na een aantal keer zal hij vast wel wennen aan het galopperen met een grote groep (en aan mij als ruiter). Tenminste: dat hoop ik....... En de eerste weken zullen de buitenritten bij ons dus ook wel spannend worden
-
Apple
-
- Berichten: 76187
- Geregistreerd: 27-01-02
- Woonplaats: Bij het strand
Hoi Jot
Je hebt helemaal gelijk. In eerste instantie hadden wij onze bedenkingen met het meenemen van dit paard (vooral omdat wij wisten dat hij druk kon zijn). De week daarvoor hebben we ook geoefend om te kijken of het verantwoord was om het vosje mee te nemen (en toen was het vosje heel braaf). Wij waren met zn tweeen en de tweede gids had wel een braaf paard dus hij kon de groep goed opvangen. Eerste reactie van ons (ook naar de groep toe) was ook dat we dit paard niet meer zouden meenemen. De groep vond toen zelf dat het paard wat moest wennen aan galopperen met grote groepen en dat ik met het vosje dus wellicht beter achteraan kon rijden in galop.
We willen het in elk geval nog een paar keer proberen, elk paard zal het moeten kunnen leren om te galopperen met een grote groep.
-
Apple
-
- Berichten: 76187
- Geregistreerd: 27-01-02
- Woonplaats: Bij het strand
Het was inderdaad net wat Sonja zegt: als je het nooit probeert dan weet je niet hoe hij is in een grote groep.
Er was een tweede begeleider bij en wij hadden van te voren al een keer geoefend met het vosje. Zoals je begrijpt waren wij ook niet gelukkig met de gehele situatie.
Brengt mij op een ander punt: ooit zul je met een nieuw paard (ook een nieuw manegepaard) toch met een groep mee moeten. Eens is de eerste keer...... Negen van de tien keer gaat dat gelukkig goed.
(overigens heb ik dan liever dat ik op het 'risico'paard zit dan dat iemand waarvan wij niet goed weten hoe die rijdt er mee naar buiten moet. wij rijden dus wel altijd met twee begeleiders met een groep).
-
Apple
-
- Berichten: 76187
- Geregistreerd: 27-01-02
- Woonplaats: Bij het strand
Wij proberen met indelen ook altijd zo goed mogelijk in te schatten wie er op welk paard past. Ook laten we ze vaak zelf het hoofdstel indoen en het paard naar buiten brengen (vaak erg leerzaam ).
Het is inderdaad weleens voorgekomen dat mensen zich 'beter' voordeden dan ze waren. Hadden bijvoorbeeld net een zware operatie ondergaan of hadden 4 jaar niet gereden etc etc etc..
Meestal kunnen wij dit opvangen door de rit iets aan te passen (minder of langzamer galopperen, meer stukken stap ertussen etc.).
Het is echter ook wel voorgekomen dat ik halverwege met de 'kneusjes' ben omgekeerd terwijl de tweede begeleider de rit voor de betere ruiters afmaakte.
Als begeleider is het altijd de kunst om iedereen een leuke rit te bezorgen. Wij kennen de manegepaarden ook heel goed en kunnen aardig inschatten wie bij welk paard past (en het is heel gemakkelijk om er mensen vanaf te laten vallen door net iets teveel risico te nemen).
Maar goed, het blijft inderdaad altijd een risico......