Jaaaah, ik ben echt trots en ik wil het met jullie delen! Ik heb al een redelijk lange tijd geen bericht gepost over mij en mijn dames, zo bij deze voor alle nieuwsgierige mensen.
Waar ik mee wil beginnen: Gisteren heeft Sypheron/Roy voor het eerst lichtgereden op SuperJurga en ik ben zo trots op hem (en knol natuurlijk)...
Roy was het weekend weer bij mij en ik had het doen van de paarden bewaard tot zaterdagavond, zodat hij meekon naar de dames en weer even op Jurga rond kon hobbelen. Roy heeft al wel een paar keer op Jurga rondgestapt en wat drafpasjes gedaan, maar dat lichtrijden was toch erg moeilijk.
Maar hij vond het steeds wel best zo, dus bleef het bij wat gestap. Maar hij heeft er gewoon ontzettend veel lol in om lekker rond te sturen (wat overigens heel goed gaat, Jur LUISTERT!) in de bak.Maar goed, Roy deed dus tussen het stappen door steeds wat pogingen aan te draven en licht te rijden, maar dat lukte maar steed niet. We hebben Jur dus aan de longeerlijn geknoopt en ja hoor, mevrouw wist dat ze nu toch echt moest blijven lopen
en niet meer zelf kon kachelen. Eerst met aandraven galoppeerde ze steeds weg, wat hilarische situaties opleverde en ik zeek steeds zowat in mijn broek van het lachen net als mijn stalgenote Kim. (DE getuige
) Maar goed, uiteindelijk bleef Jur draven. En ja hoor, ineens had Roy het door, een paar pasjes staan/zit....Eerst was het steeds "Ik sta, helemaal zooo, kijk dan!" "Nee Roy, je komt niet eens uit dat zadel!!"
Maar hij had het door! Na de beugels giga verkort te hebben hihi, B) Weet je zeker dat je langere benen hebt dan ik, Roy? En daar ging 'ie hoor, steeds op en nieuw zelf aandravend en maar lichtrijden
. Jur bleef netjes vlak in beweging doordraven, dus Roy kon lekker doorgaan. Maar goed, na een tijdje ging ik de boxen even uitmesten en hij zou Jurga even uitstappen voor me. Kom ik de stal uitlopen, is hij vrolijk los rondjes aan het draven....
De moraal van het verhaal: Ilona is trots op SuperVriendje en SuperPaard die het deze keer allemaal maar pikte.
NEXT SUBJECT!
Voice gaat ook super! Wat een bijdehand slim kreng is dat zeg! Ik ben nu af en toe wat met haar aan het trainen in de bak. Laat haar me volgen en leer haar wat commando's als halt, stap en draf en kom maar/volg. Verder is ze over haar balkjesangst heen, ze heeft door dat als ze eroverheen gaat, ze een brokje krijgt, dus ja. Nu gaat ze als een lompe onbenul (just like her mum) over die balken heen om een brokje te komen bietsen.
Echt, je hoeft iets maar een paar keer te doen of ze weet het. Knuffelpaardje. Ik zal snel weer eens foto's van haar maken, je herkent haar niet meer terug! Ze is echt uitgegroeid tot een loeier van een veulen, ze zal nu zo'n 1.45 m hoog zijn, denk ik, als het al niet meer is. Naast Jur is het echt een monster en naast mij....
Maar ze blijft een plaatje om te zien volgens veel mensen. 
De dracht van Jurga gaat super, ze wordt alweer flink dik. Ze zal nu wel bijna 6,5 maand heen zijn schat ik. Als het al niet meer is. Ben zo benieuwd of er weer zo'n joekel van een kol uitkomt! Ik start eind december nog een wedstrijd met haar, maar ik denk niet dat ik mijn doelstelling (voor het tweede Paddox-veulen L2 startgerechtigd) ga halen, helaas. Ik heb nog twee punten nodig. Heel misschien dat ik januari ook nog start.
HARALD is ook weer rad. Die had een gigantisch dik sprongewricht en hak. Ik vermoed dat hij een flinke mep gehad heeft van Jur, maar weet het niet zeker. Na goede verzorging is hij nu weer rad, mag hij weer mee naar buiten en kunnen we over een tijdje het werk weer oppakken.
Nu nog een
verhaal van vandaag!IK had met Roy een filmpje gekeken thuis en ik zou de paarden binnenhalen, maar dat werd dus wat later dan verwacht. Het was al donker toen we op weg naar stal gingen. Krijgen de paarden niets van, gebeurt wel vaker. Maar goed, Roy en ik fietsten bijna op de Goorsteeg (waar ik ga wonen bij stal) toen mijn vader belde. Opa had hem gebeld dat de paarden losliepen op het maisveld.
Ik dus in paniek, want de maisvelden liggen aan de andere kant van de weg. Ik had dus al spookbeelden van Voice die door de lint was gebroken en de rest (ze stonden met zijn zessen in de wei) erachteraan was gegaan.
Dat ze over de weg waren gevlogen in het donker en dat er aan alle kanten paarden losliepen. 
Dus ik en Roy naar stal geraced, fiets snel neergepleurd en naar opa gerend die daar liep. "Waar zijn ze dan?????" *hijg hijg* "Wie zijn waar?" "Ja, de paarden natuurlijk!!" "Ja, die staan in de wei!" "De wei?"Ik weet nog steeds niet hoe ze er nu in vredesnaam bij kwamen dat de paarden in het maisland liepen, het verhaal was geweest dat oma papa had moeten bellen of er iemand kwam helpen de paarden binnenzetten, want hij was niet zo lekker.
Dus hoe ze dan op loslopende paarden in het maisland kwamen??? 
Later kon ik er wel om lachen, maar ik was wel geschrokken. Zag ons al van de ene naar de andere kant rennen met een stel halstertouwen en wat handpaarden.... 
Maar ja, nu moet ik dus steeds aanhoren dat de paarden loslopen in het maisland... Een, twee, drie: hahaha.
