Verder zit ik er zo vreselijk over in dat ze zo klein is. Ze is nu 1.60/1.61 maar ze toont zo klein. Jurita is maar 2 cm groter, maar die is wat overbouwd en daardoor een stuk groter. Echt stom dat ik er zo mee zit, maar ik heb gewoon het gevoel dat als ik er op zit dat het geen gezicht is en dat mijn benen er een eind onderuit steken.
Verder vind ik het zo erg dat Jur niet meer de sport in kan. Ik heb echt de ambities om hoog te komen, maar het kan gewoon niet. Veel mensen, waaronder mijn ouders, zeggen: waarom zoek je niet iemand voor haar dan kan je een leuk wedstrijd paard komen. Of allebei weg doen en dan een paard er voor terug kopen. Maar ik kan en wil het gewoon niet, ik ben veel te gehecht aan mijn paardjes. Ze blijven tot het einde bij mij. En ik hoop dat Jur minstens 25 wordt en dan koop ik daarna wel een wedstrijd paard. Alleen ben ik dan al 40 ofzo.
Tegelijkertijd denk ik dan aan het moment dat ooit gaat komen, dat ik ooit afscheid van ze zal moeten nemen en misschien een hele pijnlijke beslissing zal moeten maken. Daar word ik dan zo verdrietig van. Ben er even een beetje depri van. Sorry, moest het even kwijt...
