Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-11-05 23:43

Het ware verhaal van de ranch... (Spanje)

Geplaatst door de TopicStarter : 13-11-05 23:43

Hoi allemaal,

ik en nog een aantal Bokkers en mensen van Cavaletti hebben op Ranch Cercos gewerkt...
Natuurlijk heeft iedereen daar zijn eigen mening over, maar ik wil jullie dit graag laten lezen...

Dit is een verhaal dat getypt is door een mede-trainee van me en zij heeft mij toestemming gegeven om het ook hier te laten lezen.

Wel wil ik jullie waarschuwen dat het niet een heel prettig verhaal is om te lezen...

Alvast sorry voor het lange verhaal, en voor vragen of opmerkingen staat mn pb-box open...
Verder wil ik jullie ook zeggen dat het dus een verhaal is wat ons gevoel van de ranch weergeeft, dus ieder ander had het anders kunnen beleven...

Nou leesze...

De heenreis naar de ranch had een prachtige Evelien Actie tot gevolg. niet dat het een leuke actie was, het was een kleine nachtmerrie. Maar ik heb het overleeft . Het was mijn eerste keer vliegen, dus het duurde even voordat ik op het vliegveld in Barca alles doorhad en met mijn twee hele zware koffers bij de trein stond. Om half tien 's avonds stond ik eindelijk op Barcelona sanss, en vandaar moest ik nog naar Villafranca (waar ik opgehaald zou worden). Maar op Sans bleek ,dat ik mijn mijn telefoon mijn baas niet kon bereiken. En mijn ouders niet..en daar sta je dan, 'savonds op een vreemd station, met twee zware koffers, in een vreemd land waarvan je de taal niet goed kent. oliebol....Gelukkig, gelukkig gelukkig stond er een Engels meisje voor mij in de rij bij de infobali, die mij geholpen heeft aan een adres voor een hostel. Mijn ouders namen contact op met mijn baas, zodat ik de volgende ochtend naar de ranch kon.

Mijn eerste dagen op de ranch waren wat minder, het regende steeds heel hard waardoor mijn kamer overstroomde. Er was nog een andere trainee, T, en ik heb haar gelijk de eerste dag de verhalven voorgelegd van de meisjes hier op het forum. T vertelde mij dat het ongeveer voor de helft waar was, maar sommige van de meisjes hadden het er wel naar gemaakt. Behalve dat meisje met reuma, dat is echt heel ongelukkig geweest. Wat ik ook te weten kwam was dat de bazen echt heel oneerlijk konden zijn, en dat je de leuke dingen er voor jezelf uit moest halen. Ik dacht: 'mmm...' Maar hierdoor werd het wel meer een uitdaging, vond ik.

Na een paar dagen op de ranch te hebben gezeten begon het al. T en ik waren 's avonds om half 9 klaar met het voeren van de paarden, tot mijn bazin naar buiten kwam, en ons nog een lijstje met taken gaf! Om half negen 's avonds, terwijl we al de hele dag hadden gewerkt. We moesten nog even 'gebruik maken van het laatste daglicht'. Toen we er tegenin gingen werd gespot met het feit dat we honger hadden en eerst wilden gaan eten. Ik was boos joh! Ik ben de hele tijd dat ik daar zat nog niet zo boos geweest als toen. De dag erop werd het nog leuker. Ik moest op het heetst van de dag strobalen in de kruiwagen doen, 100 meter heuvel op heuvel af rijden, en in de paddocks gooien. De paarden krijgen nl twee keer per dag stro omdat er geen gras is. Hooi is wel verkrijgbaar, maar dat vinden ze te duur. Na een baal of tien kon ik gewoonweg niet meer en heeft T het van me overgenomen. Ik heb nog nooit van mijn leven zoiets raars gevoeld, maar het is dus echt waar dat je soms gewoonweg niet meer kunt. Na de laatste strobaal kón ik niet meer, mijn benen liepen niet meer. Gelukkig mocht ik stoppen en mocht ik paarden gaan poesten, want er kwamen klanten rijden. Jep ik ben in mijn eentje de zes paarden gaan poesten, want de bazin haalt opzettelijk trainees uit elkaar of stookt ze tegen elkaar op. Ze houd er denk ik niet van als we het goed met elkaar kunnen vinden.

Na een week op de ranch was er een verassing voor me; mijn bazen gingen een weekje naar Nederland om paarden weg te brangen en op te halen. Ow, jullie kunnen wel wat opheldering gebruiken omtrend mijn bazen denk ik. De ranch zelf is van een 48 jarige fransman, maar het management wordt gedaan door zijn 21 jarige vriendin, die zelf ook trainee is geweest daar. Zonder haar was het vast heel erg leuk geweest, maar helaas ziet zij de paarden en de trainees als haar speeltjes, die ze kan rondcommanderen en gebruiken zoals ze wil. Serieus, ik weet niet wat er mis is in haar hoofd, maar er zitten wat schakeltjes los zeg. En die man, well he doesn't care, zolang zij maar alles regelt vind hij het allemaal wel grappig.

Maargoed, ze gingen dus een wek naar Nederland. Maar wie past er dan op de ranch? Juist, T en ik. We hadden bijna geen beltegoed, niet overdreven veel eten, en geen autosleutel. (ookal was er een auto en kan T autorijden). We mochten de ranch niet verlaten om boodschappen te doen, te internetten, of te gaan rijden. 'Want er moet altijd iemand op de ranch zijn'. Iets wat zo vaak niet gebeurd.
Gelukkig zijn we die week zonder grote problemen doorgekomen. We hadden een paar gevallen van koliek, en we hadden een paar paarden met parasieten, maar we hebben ze allemaal gecheckt en alles weggehaald. Jep, de heel week is goed gegaan, totdat we een dag voordat er een groep van 8 man kwam eten te horen kregen dat onze bazen vertraging hadden. Tja, wat doe je dan, er waren geen boodschappen gedaan, dus er was niks in huis. Toen moest onze bazin over de telefoon vertellen waar de sleutel van de auto lag. Wat bleek? Ze had hem verstopt in een van haar zadeltassen in de zadelkamer. Mijn god, wat een belachelijke actie zeg! Op die manier vertrouwd ze haar trainees dus. Omdat er geen geld achter was gelaten hebben we geld uit de kassa moeten halen, wat later veeels te weinig bleek te zijn. T heeft een deel van de boodschappen zelf moeten betalen, wat echt een groot bedrag was. En pas na dagen aandringen heeft ze het terug gekregen, als ze er niet naar gevraagt was, had ze het niet meer gekregen.

Die zaterdag hebben we dus het hele menu zelf bereid voor de klanten, zondag ochtend kwamen onze bazen terug. Wat we in die trailer aantroffen was erg genoeg geweest voor de dierenbescherming. In een anderhalf paard trailer hebben tweedagen lang 3 pony's gestaan, twee jaarling arabier hengsten, en een twenber arabier hengst. De kleinste jaarling stond schuin voorin, de andere twee stonden met hun kont tegen de klep aan, met de achterhand een stuk omhoog door de mest. Gelukkig konden de twee jaarlingen snel in een paddock, maar de twenter heeft nog een paar dagen op de trailer moeten staan omdat er geen goed paddock voor hem was.

Helaas besloot T om verschillende redenen dat ze naar huis wilde, het was genoeg geweest. Dus na twee weken met z'n tweeen, was ik op mezelf aangewezen. In totaal heb ik precies 5 weken het werk alleen gedaan, werk wat normaal door drie personen gedaan moest worden. Ik heb voerzakken van 40 kilo in een kruiwagen geladen en vervolgends een heuvel op gereden, ik heb voor honderd mensen gekookt, tafels gedekt en afgewassen, ik heb mensen van 120 kilo mee uit rijden genomen, terwijl hun reet nieteens in het zadel paste. Ik heb kleinde kinderen mee uit rijden genomen, ik heb het leven van een veulen proberen te redden, wat niet gelukt is. Ik heb mijn eerste dode paard moesten verslepen. Ik ben zo vaak snachts mijn bed uitgemoeten om ontsnapte paarden te vangen, dat ik het niet meer op mijn handen kan tellen. Ik heb uuuuuren lang paddocks gemaakt, omdat er telkens weer paarden doorheen gingen. Ik ben een miljoen keer gevallen, uitgegleden, tegen de draad aangekomen, noem maar op.

Tijd voor wat opheldering denk ik.

Het dode veulen:
ER was eens een 6 maanden oud koppig veulentje, wat afgespeent moest worden. Maar wat men ook probeerde, het veulentje ontsnapte steeds en ging steeds terug naar zijn moeder (waardoor ik snachts weer paddocks kon maken). Op een dag werd het veulentje met zijn hoofd omhoog aan een boom vastgezet, zodat hij zeker niet los kon komen. Maar snachts raakte het veulentje met zijn benen over het touw, waardoor hij zichzelf verstikte. Zo heeft hij een uur gestaan, voordat iemand het merkte en hem los sneed. Twee dagen later overleed het veulentje aan shock, ondanks meerdere glucoseshots.

De paddocks:
Natuurlijk wordt ook voor de paddocks de goedkoopste oplossing gezocht. Ijzeren paaltjes worden in de grond geslagen, en aan zware plastic dingetjes wordt een blauw stroomdraadje getrokken. Dat zijn dan de paddocks. Je begrijpt wel dat een kudde jaarlinghengsten zich niet tegen laat houden door zo'n draadje. En een arabische twenter hengst ook niet, op 20 meter afstand van merries.

En zo heb ik 5 weken volgehouden. Ik weet niet, maar zoals ik er nu op terugkijk heb ik het idee dat ik een beetje gehersenspoeld was. Niet in willen zien dat er zoveel vervelende dingen waren, dat ik gebruikt werd voor hun huiswerk en vervelende klusjes ec. Want er waren ook leuke dingen, maar die namen het niet op tegen de vervelende dingen.

Het leuke gedeelte van de ranch waren de paarden. Mijn merrie die ik inreed, de ranchpaarden tijdens buitenritten.....En de natuur is prachtig. Maar de enigste reden dat ik mocht paardrijden was om me 'zoet' te houden, om me te paaien. Ik kreeg nl ook helemaal niet betaald. De advertentie via de mail was:

-je werkt met paarden, traint jonge paarden en hengsten, je mag rijden zo veel als je wilt, je doet af en toe wat ranchwerk en af en toe help je met serveren. Na je inwerkperiode krijg je uitbetaald.

Ik heb geen euro gezien. Ik heb 8 weken gewerkt, waarvan 5 in mijn ewentje, maar ik heb niks gekregen. Er zijn geen concrete afspraken over geld, je inwerkperiode is nl iets van 3 maanden daar. Terwijl je na een week of 2 best alles kent. De reden dat het 3 maanden is, is omdat iedereen voor die tijd weggaat, waardoor ze dus nooit hoeven te betalen. Klaar. Zo simpel is het. Achteraf vind ik het raar dat ik er niet nasar gevraagt heb, maar ik was groen, en bovendien durfde ik er niet echt naar te vragen.

Nog een opmerking, maar dat hadden jullie vast al door, ik heb meer klusjes gedaan, en gewerkt dan dat ik iets met paarden gedaan heb. Bovendien heb ik ook verschillende dingen geweigerd. Ik heb geweigerd om jaarlingen te longeren, ik heb geweigerd om paarden te rijden waarvan de hoevel veeeels te lang waren, en de ijzers te klein. Ik had veel meer moeten weigeren, maarja, achteraf.....

Naar mijn gevoel heb ik al een hele hoop verteld. Ik ga nu ff pauze nemen want ik heb hier twee uur over gedaan. Zodadelijk zal ik vertellen wat er gebeurde toen de andere drie trainees kwamen, en waarom ik een week in Barcelona heb gezeten. (de volgende keer bij... )

Vervolg:

hier het beloofde vervolgverhaal. Ik was gebleven bij het punt dat de andere trainees kwamen. Een dag voordat W kwam vroeg ik aan mijn bazin: 'waar gaan die nieuwe meisjes dan slapen?' waarop ze antwoorde: 'o, daar heb ik nog helemaal niet aan gedacht'... Dus heb ik maar een van de kamers voor de gasten genomen, die schoongemaakt en het bed voor W opgemaakt. Ik zag mijn bazin er nl ook nog voor aan om W in mijn eenpersoonskamer te leggen, en de volgende trainee bij de bouwvakkers. (want ja, de bouwvakkers sliepen nog steeds in de andere kamer naast mij).

Bueno, W kwam aan op de ranch, mocht even een half uurtje iets drinken, en mocht daarna gelijk beginnen met de 6 ranchpaarden te poetsen en te wassen, en ze in een droog paddock te zetten.
Die avond, nadat ik de goot schoon moest scheppen en W het terras moest harken ben ik met haar gaan praten, omdat ik al redelijk kon merken dat ze begon te twijfelen. Ik ben begonnen met de geld kwestie, maar al snel ging het over de vele werkuren, het koken voor de gasten, de vieze kamers, ec. En toen ging er bij mij een stukje van de plaat voor mijn hoofd af.

De volgende dag kwam er weer een nieuwe trainee, S, die dezelfde dag al begon te protesteren. Toen is nl een van de vervelendste dingen gebeurd. Er lagen twee dode half rottende geiten in het hok, omdat de geiten een virus hebben. Van mijn baas moesten wij die eruit halen, en hij werd boos toen ik opperde dat de bouwvakkers dat misschien konden doen. Dat was dus dood beest 2 en 3 voor mij...

De volgende 4 dagen hebben we bijna geen paard aangeraakt, omdat de stal/ zadelkamer af was en we die moesten schilderen. Ik zal later wel een foto plaatsen van dat gebouw. Rond die tijd was al duidelijk dat we eerder weg gingen, zo iets voor kerstmis. Maar toen gebeurde er een paar dingen die de doorslag gaven om te vertrekken. Maar eerst moet ik iets vertellen over W. W is newzeelands, maar verstaadt heel goed Nederlands, bijna 100%. Mijn bazin wist dit blijkbaar niet meer, ookal had W het herhaaldelijk kenbaar gemaakt.

Op een avond moesten we weer een rotklusje doen terwijl het al donker was. S probeerde aan onze bazin duidelijk te maken dat ze het er niet mee eens was, en dat het niet een normale gang van zaken is. hierop werd onze bazin boos, en zette ze S aan het werk. W en ik stonden in de keuken, toen onze bazin binnen kwam lopen, en tegen mij bbegon te praten: 'wat had dat andere nederlandse meisje nog meer te banketstaaf? Zegt ze dit tegen jullie ook? Nou, ze moest ens weten, bla bla bla'... En verliet daarna de keuken weer. Nietwetend dat W al het geroddel over haar en S gewoon verstaan had.
De volgende dag stond W voor de gasten te koken met de bazin naast haar, toen ik naar haar toe kwam lopen en in het Nederlands zei: 'W, ik heb een kadootje voor je'. W draait zich om en zegt: 'O thank you'! En je zag mijn baas kijken van: WTF???

Die avond zaten we met onze bazen aan tafel te eten ( dat was pas de eerste keer in 2 maanden, zelf toen ik alleen zat heb ik altijd alleen gegeten) toen ik, weer in het Nederlands, aan W vroeg: 'W, mag ik het water even?' Waarop W mij het water geeft. De reactie van mijn baast was nu dubbel : 'So W, how is your Dutch going'? En W: 'Pretty good, thanks!'

Dat van dat eten is slechts een van de vele voorbeelden van hoe erg de hierarchie benadrukt werd. Er is zo'n grote duidelijke lijn tussen baas en werknemer. Echt alsof wij minderwaardig zijn. Terwijl de bazin aan de andere kant ontzettend onprofessioneel kon doen, en veel te persoonlijk kon worden. Maargoed, voorbeelden. Oja, die zelfde avond moest S de tafel dekken voor dat diner, en de bazin had gezegt: 'zet er maar twee wijnglazen bij'. Twee damn wijnglazen, terwijl W zelf ouder is als de bazin zelf! Toen heb ik er gewoon 4 wijnglazen bijgezet, ik dacht hier heb ik je. Maarja, daarop schonk de bazin alleen voor haarzelf en de baas wijn in, en toen de fles bijna leeg was zei ze tegen heb: 'O, you forgot to give the girls some'.

Nog een voorbeeldje: de gasten hadden die dag zelf cake meegenomen, en omdat ze de helft overhadden hadden ze dat laten staan. W zag dat de bazin het in alufolie wikkelde,en een heel klein stukje daarvan in de koelkast legde. Later hoorde ze de baas vragen of de bazin iets voor ons had overgelaten, en de bazin antwoorde: 'jahoor, ik heb ze genoeg gegeven'. Dat genoeg waren twee stukjes van 10 bij 10.....
Belachelijk he!

En dan nog iets over het eten. Het voedsel wat wij kregen was goedkoop lidl spul. Niet dat daar iets mis mee is, maar het was echt het minimum dat je kon krijgen. Wat ik dus twee maanden lang gegeten heb is: rijst, spagetti, macaroni, pannekoeken, pizzas, friet, brood, hamburgers en worstjes. En bedenk dat het dan ook van hele lage kwaliteit is, dus hele lage voedingswaarde. Dat was het dus..geen toetjes, geen aparte, lekkere dingen..nada. Ja, soms haalde ze johgertjes. Alle andere dingen moest ik zelf kopen.

Goed, dat, plus dat we drie keer frontaal uitgescholden zijn door onze bazin, nee wacht 4 keer zelfs, heeft tot ons vertrek geleid. Een keer was het voer op (terwijl ze zelf weten wanneer het op is) een keer was de melk op (ze had te weinig melk gehaald) een keer was de olijf olie op, en een keer hadden we een stukje met de arabiertjes gewandeld, op hun terein, terwijl dat opeens niet meer mocht.

De druppel die de waterbak deed overlopen was dat we moesten supervisen bij het klimmen op de klimmuur. als je daar geen training voor hebt afgeled, is het niet veilig om zoiets te doen, dus W weigerde. De bazin was het daar niet mee eens en in een gesprek met de bazin heeft W ontslag genomen die avond. En de afspraak was..als een van ons zou gaan, zou de rest meegaan. Dus toen was het aan S en mij om ontslag te nemen. God, ik was doodzenuwachtig. Maar ik heb het netjes gehouden, heb uitgelegd waarom ik wegwilde (alsof ze dat zelf nog niet doorhad).

Die middag was echt erg, ik moest ons huis schoonmaken, en W moest, als kinderachtige tegenreactie van de bazin, twee grote gastenkamers schoonmaken, terwijl er schimmel op de plafonds zat. Toen W na uren schoonmaken protesteerde, omdat ze van de bazin nog meer moest doen, werd zelfs gedreigd om ons op staande voet te weg te sturen.

En toen, toen was het (eindelijk) zo ver om te vertrekken. Ik vond het redelijk moeilijk, helemaal omdat ik dit al zolang geplant had enzo.

Maar ik kon niet weten dat we een mega vette tijd in Barcelona zouden krijgen! Dat was nl ons plan, zodra we weg gingen, een paar dagen Barca in. We zijn in totaal 6 dagen gebleven, en we hadden een mega cheap, maar goed hotel op de main street, voor slechts 22,50 pppn. hotel, maak er maar appartement van hoor

We hebben heel Barca gezien, alle touristische dingen, ontzettend veel lol gehad, echt heerlijk. Het was net The Real World, vier onwillekeurige mensen die allemaal 1 ding gemeen hebben, de ranch. Het was niet leuk om afscheid te nemen, en allemaal onze eigen weg terug te gaan. Maar nu ben ik ontzettend blij om weer thuis te zijn, en ga ik als ik weer 100% ben verder zoeken naar een adresje in Nederland of Belgie.

Ik heb absoluut geen spijt van deze ervaring, ik heb er niks van geleden, misschien een klein beetje teveel gezien en gedaan. But it doesn't kill me, it only makes me stronger.

ik sluit me volledig bij dit verhaal aan, ik hoop dat jullie niet al te erg geschrokken zijn... Nog maals, het is hoe wij het hebben beleeft...

Zie ook viewtopic.php?f=15&t=495550

Laatst bijgewerkt door Belker op 16-11-05 23:00, in het totaal 1 keer bewerkt
Reden: link toegevoegd